ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΟΡΙΝΘΟΥ – ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΙΔΕΑ
Μετά τη μάχη της Χαιρώνειας (το 338 π.Χ.), που έπαψε να υπάρχει στην Ελλάδα πόλη που να μην υπολογίζει τους Μακεδόνες, ο τότε βασιλιάς των Μακεδόνων Φίλιππος συγκάλεσε συνέδριο των ελληνικών πόλεων στις αρχές του 337 π.Χ. στην Κόρινθο για τα ελληνικά θέματα (τις εμφύλιες διαμάχες, αλλά και την και πάλι επέμβαση των Περσών στα ελληνικά πράγματα). Στο συνέδριο αυτό συμφωνήθηκε να υπάρξει κοινή ειρήνη μεταξύ των ελληνικών πόλεων και συνάμα συγκροτήθηκε συμμαχία (Πανελλήνια Ένωση), αμυντική και επιθετική με αρχηγό το Φίλιππο, καθορίστηκε κοινός ελληνικός στρατός και ναυτικό και τέλος να γίνει εκδικητικός πόλεμος κατά των Περσών για τις λεηλασίες που είχε κάνει ο Ξέρξης στην Ελλάδα κ.α.
Η ως άνω απόφαση της Κορίνθου λήφθηκε και γιατί πολλοί Έλληνες διανοούμενοι της εποχής αυτής, όπως π.χ. ο ρήτορας Ισοκράτης, διακήρυτταν ότι η μόνη λύση των ελληνικών προβλημάτων ( παύση των εμφυλίων πολέμων και η ησυχία από τους Πέρσες) ήταν η ειρήνευση των ελληνικών κρατών, η πολιτική ένωση των Ελλήνων και ο κοινός πόλεμος κατά των βαρβάρων, δηλαδή κατά των Περσών και των συμμάχων τους (Κάρων, Φοινίκων κ.α.).
ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΦΙΛΙΠΠΟΥ
Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΗΓΕΜΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Ο βασιλιάς της Μακεδονίας και αρχηγός της Πανελλήνιας συμμαχίας Φίλιππος δολοφονείτε με ανάμειξη των Περσών λίγο μετά από το συνέδριο της Κορίνθου (336 π.Χ.). Τον διαδέχτηκε στο θρόνο ο γιος του Αλέξανδρος Γ’, ο μετέπειτα Μέγας Αλέξανδρος. Ο Αλέξανδρος μόλις ανέλαβε βασιλιάς κατεβαίνει στον Ισθμό και ζητά από το Συνέδριο των Ελλήνων που έδρευε εκεί να ηγηθεί αυτός της εκστρατείας στην Ασία, όπως είχαν αναθέσει πιο πριν στον πατέρα του. Δέχτηκαν όλοι πλην των Λακεδαιμονίων, με το αιτιολογικό ότι αυτοί ηγούνται και δεν ακολουθούν.
Αμέσως μετά ο Μ. Αλέξανδρος στράφηκε εναντίον των βαρβάρων στα βόρεια σύνορα του κράτους του. Τότε διαδόθηκε ότι ο Αλέξανδρος σκοτώθηκε στην εκστρατεία αυτή και οι Θηβαίοι επαναστάτησαν. Οργισμένος ο Αλέξανδρος επέστρεψε και κατάστρεψε τη Θήβα (335 π.Χ.).
Η αστραπιαία αυτή ενέργεια τρομοκράτησε τους άλλους Έλληνες, οι οποίοι δήλωσαν υποταγή, οπότε απερίσπαστος ο Αλέξανδρος επιδόθηκε στην προπαρασκευή της εκστρατείας στη Μ. Ασία, για τιμωρία των Περσών αφενός για το θάνατο του πατέρα τους και αφετέρου για τα δεινά που είχαν κάνει επί Ξέρξη στην Ελλάδα, καθώς και για τις συνεχείς επεμβάσεις τους στα ελληνικά πράγματα.
ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΣΙΑ - ΑΙΤΙΑ
Ο Αρριανός, σχετικά με τους συμμάχους κα τα αίτια για τα οποία ο Μ. Αλέξανδρος Μ. Αλέξανδρος εκστράτευσε εναντίον του βασιλιά των Περσών και των βαρβάρων (Φοίνικες, Κάρες, Μήδους κ.α.) που τον στήριζαν, μας αναφέρει ένα γράμμα που έστειλε ο Μ. Αλέξανδρος στο βασιλιά των περσών, που λέει (σε νέα ελληνική από τις εκδόσεις «Κάκτος»): «Οι πρόγονοί σας ήρθαν στην Μακεδονία και στην υπόλοιπη Ελλάδα και μας προκαλέσατε μεγάλες συμφορές, χωρίς να έχουν κάνει κανείς από εμάς κανένα κακό. Τώρα που εγώ έγινα βασιλιάς των Ελλήνων, πέρασα στην Ασία, για να εκδικηθώ τις δικές σας αδικίες…. Εξάλλου, βοηθήσατε τους Περίνθιους που αδικούσαν τον πατέρα μου και ο Ώχος έστειλε στρατό στη Θράκη που την κατείχαμε εμείς. Ο πατέρας μου δολοφονήθηκε με συνωμοσία που οργανώσατε εσείς, όπως οι ίδιοι διαδώσατε με επιστολές σας σ΄όλο τον κόσμο …… Οι απεσταλμένοι σας κατέστρεψαν τους φίλους μας και προσπάθησαν να καταστρέψουν την ειρήνη, που έφερε στους Έλληνες. Εκστράτευσα λοιπόν εναντίον σου, επειδή εσύ ξεκίνησες την έχθρα….» (Αρριανός Β 14, 4).
Ο Αρριανός λέει επίσης ότι όταν ανέλαβε τη βασιλεία ο γιος του Φιλίππου Μ. Αλέξανδρος κατέβη πρώτα στην Πελοπόννησο και μετά στην Αθήνα κ.τ.λ. και ζήτησε να αναλάβει αρχηγός της εκστρατείας των Ελλήνων κατά των Περσών, όπως είχε γίνει πιο πριν με τον πατέρα του, και αυτό ως αντίποινα γι αυτά που είχαν προξενήσει πιο πριν οι Πέρσες στην Ελλάδα επί Ξέρξη. Επομένως την εκστρατεία στη Μ. Ασία την έκαναν όλοι οι Έλληνες πλην των Λακεδαιμονίων με αρχηγό το Μ. Αλέξανδρο, πρβ (σε νέα ελληνική από τις εκδόσεις «Κάκτος»): «‘Όταν ανέλαβε τη βασιλεία ο Αλέξανδρος, ως γιος του δολοφονημένου Φιλίππου, πήγε στην Πελοπόννησο- ήταν τότε περίπου είκοσι ετών. Εκεί συγκέντρωσε τους Πελοποννησίους και τους ζήτησε την αρχηγίας της εκστρατείας κατά των Περσών, μια και την είχαν ήδη αναθέσει στον Φίλιππο. Όλοι συμφώνησαν, εκτός από τους Σπαρτιάτες, που απάντησαν ότι η παράδοση τους επιβάλει όχι να ακολουθούν, αλλά να καθοδηγούν άλλους…..» (Αρριανού, Αλεξάνδρου Ανάβασης Α 1)
Αναφέρεται επίσης ότι μετά την ανακήρυξη, ο Αλέξανδρος επ ευκαιρία επισκέφθηκε το φιλόσοφο Διογένη το Σινωπέα στο Κράνειο, κοντά στην Κόρινθο, αφού δεν πήγαινε να τον δει ο ίδιος ο φιλόσοφος και όταν τον ρώτησε αν θέλει κάτι, ο φιλόσοφος είπε το γνωστό : " Μικρόν από του ηλίου μεταστηθι ", επειδή του έκρυβε τον ήλιο. (= «Μη μου κρύβεις εκείνο που δεν μπορείς να μου δώσεις»).
Λέγεται επίσης ότι ο Αλέξανδρος ζήτησε χρησμό από τους Δελφούς για το αποτέλεσμα της εκστρατείας και επειδή η Πυθία δεν του έδινε, επειδή οι ημέρες ήταν γρουσούζικες, την έβαλε βιαίως στο ναό και αυτή του είπε : " Ανίκητος εί ώ παί ".
Το εκστρατευτικό σώμα
κατά την εκστρατεία στην Ασία
Ο Αλέξανδρος εκστράτευσε στην Ασία την Άνοιξη του 334 π.Χ. με 30.000 πεζούς και 5.000 ιππείς πέρασε στην Ασία, αφήνοντας τη διοίκηση της Ελλάδας στο στρατηγό του Αντίπατρο (για το στόλο βλέπε πιο κάτω). Ειδικότερα το εκστρατευικό σώμα του Μ. Αλέξανδρου αποτελείτο από:
α) 12.000 Μακεδόνες, 7.000 σύμμαχοι και 5.000 μισθοφόροι με επικεφαλής τον Παρμενίωνα, β) 7.000 Οδρύσαι, Τριβαλλοί και Ιλλυριοί. γ) 1.000 τοξότες και Αγρινιάνες, δ) 1.800 ιππείς Μακεδόνες υπό τον γιό του Παρμενίωνα Φιλώτα ε) 1.800 ιππείς Θεσσαλοί υπό τον Κάλα, στ) 600 ιππείς λοιπών Ελλήνων υπό τον Ερίγυιο και ζ) 900 Θράκες και Παίονες ανιχνευτές υπό τον Κάσανδρο. Σύνολο 37.100. 12.000 έμειναν στην Ευρώπη υπό τον Αντίπατρο.
Στη Τροία ή άλλως Ίλιο θυσίασε στη θεά Αθηνα κι έκανε ιδιαίτερες σπονδες στον τάφο του Αχιλλέα.
Η μάχη στο Γρανικό ποταμό το 334 π.Χ.
Η πρώτη μάχη έγινε στο Γρανικό ποταμό το 334 π.Χ. Εκεί κινδύνεψε ο Αλέξανδρος, αλλά σώθηκε τελικά απ' τον Κλείτο, που πρόλαβε και σκότωσε τον Σπιθριδάτη, ενώ αυτός ετοιμαζόταν να χτυπήσει τον Αλέξανδρο. Μετά την νίκη αυτή ο Αλέξανδρος έστειλε ειδικά για τους Αθηναίους 300 ασπίδες, ενώ στα άλλα λάφυρα τα κοινά, εγράφη κατ' εντολή του το " Αλέξανδρος ο Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων από των βαρβάρων των την Ασίαν κατοικούντων ". Μετά τη μάχη αυτή πολλές πόλεις κι ανάμεσά τους οι Σάρδεις προσχώρησαν χωρίς μάχες στον Αλέξανδρο. Η Αλικαρνασσός όμως και η Μίλητος έπεσαν μετά από πολιορκία. Εν συνεχεία υπέταξε την Φρυγία και Πισιδία κι ήλθε στο Γόρδιο, έδρα του βασιλιά Μίδα. Εκεί έκοψε (κατά τον Αριστόβουλο όμως έλυσε) τον Γόρδιο δεσμό. Κατόπιν προσχώρησαν οι Παφλαγόνες και οι Καππαδόκες. Στην Κιλικία καθυστέρησε ο Αλέξανδρος επειδή αρρώστησε βαριά, είτε απ' τους κόπους, είτε επειδή λούστηκε στα παγωμένα νερά του ποταμού Κύδνου.
Η μάχη της Ισσού το 333 π.Χ.
Το 333 έγινε η μάχη της Ισσού, κατά την οποία ηττήθηκαν οι τεράστιες δυνάμεις του Δαρείου (400.000 πεζοί και 100.000 ιππείς), ο οποίος με 4.000 μόνο στρατιώτες πέρασε τον Ευφράτη για να σωθεί. ενώ συνελήφθηκαν η μητέρα, η γυναίκα του Δαρείου και δύο κόρες του, προς τις οποίες ο Αλέξανδρος φέρθηκε ιπποτικά. Μετά την μάχη στην Ισσό, του παραδόθηκαν η Κύπρος και η Φοινίκη, πλην της Τύρου, την οποία κατέλαβε μετά από 7μηνη πολιορκία το 332 π.Χ. Στην συνέχεια κυρίευσε και την Γάζα.
Σε μια νέα εξόρμηση ο Αλέξανδρος κυρίευσε τη Φοινίκη, την Παλαιστίνη, την Κύπρο και την Αίγυπτο (332 π.Χ.), όπου ίδρυσε την Αλεξάνδρεια. Ενώ βρίσκονταν στην Αίγυπτο επισκέφθηκε το Αμμώνειον (ναό του Άμμωνα Δία) στην όαση Σιούα 9στη Λιβυηή όαση του Σίβα), όπου οι ιερείς του επεφύλαξαν θερμή υποδοχή και λέχθηκε και η γνωστή φράση " ω παιδίον Διός ". Μετά γύρισε στην Τύρο της Φοινίκης (331 π.Χ.), για να συνεχίσει από εκεί την εκστρατεία του. Και εκεί έκανε θυσίες και οργάνωσε αγώνες.
Η μάχη στα Γαυγάμηλα το 331 π.Χ.
Η επόμενη σύγκρουση έγινε το 331 π.Χ. στα Γαυγάμηλα όπου έγινε και η συντριβή του Δαρείου. Η μεγάλη στρατιά του Δαρείου από 800.000 πεζούς, 200.000 ιππείς και 200 δρεπανηφόρα άρματα διαλύθηκε και ο ίδιος δραπέτευσε από τη μάχη κατευθυνόμενος στα Εκβάτανα. Ο Αλέξανδρος τότε κινήθηκε προς τη Βαβυλώνα, την κατέλαβε και δήμευσε τους θησαυρούς του Δαρείου. Το ίδιο έκανε ύστερα από ένα μήνα στα Σούσα. Μετά κατέλαβε τις δύο ιερές πόλεις των Περσών, τις Πασαργάδες και την Περσέπολη, όπου βρίσκονταν τα ανάκτορα της περσικής δυναστείας. Στο μεταξύ ο Δαρείος είχε αιχμαλωτιστεί από το σατράπη Βήσσο. Εναντίον του κινήθηκε ο Αλέξανδρος και τον νίκησε, κατά τη φυγή του όμως ο Βήσσος σκότωσε τον Δαρείο και αυτοανακηρύχτηκε βασιλιάς. Ο Αλέξανδρος τον καταδίωξε μέχρι τη Βακτριανή, όπου τον συνέλαβε και τον παρέδωσε στους Πέρσες, οι οποίοι τον σταύρωσαν.
Ο Αλέξανδρος μετά τη νίκη του στα Γαυγάμηλα έστειλε πολλά λάφυρα στην Ελλάδα, ιδιαίτερα στους Πλαταιείς, που είχαν δώσει την πατρίδα τους για να γίνει η μάχη κατα των βαρβάρων. Στα Γαυγάμηλα ο Αλέξανδρος ανακηρύχτηκε βασιλιάς της Ασίας και άρχισε να κάνει μεγαλόπρεπες θυσίες στους θεούς και να μοιράζει πλούτη, σπίτια και αξιώματα. Στα Σούσα, την παλαιά πρωτεύουσα των Περσών, ο Αλέξανδρος βρήκε στα ανάκτορα 40.000 τάλαντα και σκεύη αμύθητης πολυτέλειας. Τα ίδια και στην Περσέπολη,. Όταν κάθισε στο θρόνο του Δαρείου, ο Δημάρατος ο Κορίνθιος, πατρικός του φίλος, δάκρυσε και είπε πώς στερήθηκαν μεγάλη χαρά όσοι Έλληνες πέθαναν πριν δουν τον Αλέξανδρο να κάθεται στο θρόνο του Δαρείου.
Ακολούθως τον αδελφό του Δαρείου, τον Εξάθρη, τον κατέταξε στους εταίρους, το επίλεκτο σώμα του, ενώ το σώμα του Δαρείου το έστειλε στην μητέρα του αποδίδοντας του τιμές. Μετά κατευθύνθηκε στην Υρκανία, στην σημερινή Αζοφική θάλασσα και εν συνεχεία στην Παρθική, όπου ντύθηκε για πρώτη φορά την βαρβαρική ενδυμασία. Εκεί καταδίωξε και τους Σκύθες.
Κατάκτηση Ινδικής 327 π.χ.
Το 327 π.Χ., μετά την κατάκτηση της Περσικής Αυτοκρατορίας, ο Αλέξανδρος εκστράτευσε για την κατάκτηση της Ινδικής. Στον Υδάσπη ποταμό νίκησε τον βασιλιά των Ινδών Πώρο μετά από σκληρή μάχη τον ίδιο δε τον Πώρο τον συνέλαβε αιχμάλωτο. Επειδή όμως θαύμασε τον άνδρα, τον έκανε σατράπη της περιοχής που πριν βασίλευε. Στην μάχη με τον Πώρο σκοτώθηκε κι ο Βουκεφάλας 30 χρονών. Στην μνήμη του έκτισε την πόλη Βουκεφαλία κοντά στον Υδάσπη. Μετά την μάχη αυτή οι στρατιώτες του δεν ήθελαν να προχωρήσουν πλέον, παρά τής απεγνωσμένες προσπάθειες, να τους πείσει να περάσουν τον Γάγγη, άλλως θα θεωρούσε τον εαυτό του αποτυχημένο.
Ακολούθως πολεμώντας τους Μαλλούς, τον πιο πολεμικό λαό της Ινδίας, παραλίγο να σκοτωθεί. Η κάθοδος προς την θάλασσα διήρκεσε 7 μήνες. Από εκεί ο μεν Νέαρχος και Ονησίκριτος με τον στολο κατευθύνθηκαν προς τον Περσικό κόλπο, ενώ ο Αλέξανδρος με 120.000 πεζούς και 15.000 ιππείς μετά από δίμηνο ταλαιπωρία και αφού έχασε τα 3/4 των δυνάμεων του απ' τις κακουχίες, ήλθε στην Γεδρωσία. Από κει η πορεία έγινε πολύ πιο εύκολη και εν μέσω μάλιστα διασκεδάσεων. Συναντήθηκε και με τον Νέαρχο και συνεπαρμενος μάλιστα από τις αφηγήσεις του, αποφάσισε και άρχισε ετοιμασίες στόλου στη Θάμψακο, με τον οποίο σχεδίαζε ο ίδιος να περιπλεύσει την Αφρική και να έλθει στο Αιγαίο διά μέσου των Ηρακλείων στηλών. Δυστυχώς όμως εκείνη την εποχή φύσηξε άνεμος αναταραχής και στάσεων. Τότε στασίασαν κατά του Αντιπάτρου και η Ολυμπιάδα με την Κλεοπάτρα μοιράζοντας την εξουσία και παίρνοντας η μεν Ολυμπιάδα την Ήπειρο η δε Κλεοπάτρα την Μακεδονία. Έτσι ο Αλέξανδρος ματαίωσε τα σχέδιά του, έστειλε τον Νέαρχο από την θάλασσα να κάνει πολέμους στην παραλία κι ο ίδιος άρχισε να τιμωρεί τους διαφόρους στασιαστές. Στην Περσέπολη σκότωσε τον Πολύμαχο, μολονότι ήταν απ' την Πέλλα επειδή σύλησε τον τάφο του Κύρου, του ιδρυτή του Περσικού κράτους.
Στα Σούσα ο Αλέξανδρος νύμφευσε τους εταίρους. Ο ίδιος πήρε την Στατειρα, την κόρη του Δαρείου. Κατόπιν έκανε δείπνο για 9.000 ανθρώπους. Εκεί εκδήλωσε έντονο ενδιαφέρον για τους 30.000 Πέρσες νεανίες που τους παρείχε μόρφωση, πράγμα που δυσαρέστησε τους Μακεδόνες. Η δυσαρέσκεια μάλιστα έγινε πιο έντονη επειδή ο Αλέξανδρος διόριζε ραβδούχους απ' αυτούς τους νεανίες. Τελικά όμως συμφιλιώθηκε μαζί τους, αποστράτευσε τους γεροντότερους και τους έστειλε στον Αντίπατρο με πολλά δώρα και με την εντολή σ' αυτόν να τους δίνει τιμητικές θέσεις στους αγώνες και τα θεάματα. Στα Εκβάτανα της Μηδίας αρρώστησε και πέθανε ο παιδικός του φίλος Ηφαιστίων.
Ο ΝΑΥΑΡΧΟΣ ΝΕΑΡΧΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙ
ΤΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΠΟΠΟΙΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ
Πριν ξεκινήσει την εκστρατεία στην Ασία ο Μ. Αλέξανδρος όρισε ορισμένους τριήραρχους από τα διάφορα μέρη της Ελλάδας (Κω, Μακεδονία κ.α.) και μεταξύ αυτών και τον Νέαρχο, γιο του Ανδρότιμου και καταγωγής από την Κρήτη που ζούσε όμως στην Αμφίπολη, κοντά στο Στρυμόνα. Τον ίδιο όρισε και ναύαρχο του στόλου του.
Ο στόλος του Μ. Αλεξάνδρου, στην αρχή της εκστρατείας του, περιλάμβανε 150 - 160 πολεμικά πλοία, κυρίως τριήρεις από τις οποίες 29 ήσαν Αθηναϊκές και δεκάδες μεταγωγικά. Τα πληρώματα των πλοίων ήταν από τα διάφορα μέρη της Ελλάδας (Μακεδονία, Κύπρο, Κω κ.τ.λ.), όμως και μερικοί Φοίνικες και Αιγύπτιοι.
Ξεκινώντας ο Νέαρχος από τον Υδάσπη ποταμό, έπλευσε στις ακτές του Περσικού κόλπου και έφτασε στις εκβολές του Ευφράτη ποταμού στην Ινδία. Αποκομμένος ο στόλος, χωρίς τρόφιμα και χωρίς την υποστήριξη του στρατού, περνώντας από άγνωστα μέρη έφτασε και μετά από πολλές δυσκολίες κατόρθωσε να φτάσει στο Ευφράτη, χάρη της ικανότητας του Νέαρχου που με πραότητα, αποφασιστικότατα και θάρρος ξεπέρασε τα εμπόδια και τη δεισιδαιμονία των ναυτών του που διογκώθηκε λόγω του άγνωστου του επιχειρήματος.
Η κάθοδος του Ινδού ποταμού από το στόλο του Μ. Αλεξάνδρου με το ναύαρχο Νέαρχο και το μεγάλο ταξίδι από τις εκβολές του Ινδού ποταμού μέχρι τον Περσικό Κόλπο ήταν ένα φοβερά μεγάλο κατόρθωμα, επειδή η διαδρομή ήταν και άγνωστη και μεγάλης απόστασης και επικίνδυνη και μέσα από ποτάμια, άρα με πολλές ενέδρες κ.τ.λ.
Αποτελεί μια απ' τις μεγαλύτερες εποποιίες του αρχαιοελληνικού ναυτικού.
Σύντομα θα ακολουθήσουν η εξερεύνηση των ακτών της Αραβίας και της Κασπίας, ενώ η Α. Μεσόγειος γίνεται Ελληνική λίμνη προστατευμένη από τα καράβια των Πτολεμαίων και των Σελευκιδών.
Με την επικράτηση των Μακεδόνων το εμπόριο και η ναυτιλία γνωρίζουν νέα άνθιση, όμως, λόγω της επέκτασης των Μακεδόνων, τα λιμάνια της Ασίας και της Αιγύπτου μεγαλώνουν σε βάρος του Πειραιά. Οι Μακεδόνες επεκτείνουν συνεχώς την επικράτειά τους και μεταφυτεύουν το ελληνικό στοιχείο μέχρι τις εσχατιές του τότε γνωστού κόσμου. Εξ αιτία αυτού η ελληνική γλώσσα και γραφή θα γίνουν διεθνείς
Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΦΤΙΑΧΝΕΙ
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ (ΒΑΘΥΣΚΑΦΟΣ)
Λέγεται ότι ο μέγας Αλέξανδρος χρησιμοποίησε μια πρώτη μορφή υποβρυχίου για να παρατηρήσει από κοντά τα παράξενα ψάρια στον βυθό του Ινδικού ωκεανού (332 π.Χ.). Χρειάστηκε να φτάσουμε στα 1620 για να μας δώσει ο Κ.Ντρέμπελ στην Ολλανδία ένα σύγχρονο υποβρύχιο. Ο Αριστοτέλης (Προβλήματα) λέει ότι ο Μ. Αλέξανδρος θέλοντας να ελέγξει σωστά τα ναυτικά αμυντικά έργα της Τύρου, πριν την πολιορκήσει, μπήκε μέσα σε ένα βαρέλι που είχε γυάλινο παράθυρο και στη συνέχεια διέταξε να το βυθίσουν στη θάλασσα. Το γεγονός αυτό αναφέρεται επίσης σε ρωμαϊκό έγγραφο του 12ου αι. της Αλεξάνδρειας κ.α. Ο Ηρόδοτος αναφέρει επίσης ότι ο Σκυλίας και η κόρη του Κυάνα ήταν Έλληνες δύτες που, για να ανασύρουν από τη θάλασσα (γύρω στο 500 π.Χ.) ένα βυθισμένο σκάφος με θησαυρούς του Ξέρξη, επινόησαν τα εργαλεία των δυτών.
