| 2.000.000 - 7.000 π.Χ. | Παλαιολιθική εποχή. Βασικό υλικό γιά τήν κατασκευή εργαλείων είναι ο λίθος. Τά παλαιότερα κατάλοιπα ανθρώπινης παρουσίας στήν Ελλάδα χρονολογούνται κατ' άλλους γύρω στό 100.000 π.Χ. καί κατ' άλλους στό 700.000 π.Χ. (Πετράλωνα Χαλκιδικής). Χαρακτηριστικό τής εποχής αυτής είναι ότι ο άνθρωπος δέν έχει μόνιμη κατοικία, αλλά μετακινείται συνεχώς πρός ανεύρεση τροφής ενώ κατά τόν χειμώνα καταφεύγουν σέ σπήλαια.. |
| 6.000 - 3.000 π.Χ. | Νεολιθική εποχή. Ο λίθος εξακολουθεί νά είναι τό βασικό υλικό. Στήν εποχή αυτή ο άνθρωπος έχει μόνιμη κατοικία καί καλλιεργεί τήν γή καί αναπτύσσει τήν κτηνοτροφία, ενώ αρχίζει καί η ίδρυση μικρών χωριών καί εν συνεχεία πόλεων. |
| 3.000 - 2.000 π.Χ. | Βασικό υλικό κατασκευής εργαλείων καί όπλων τώρα είναι ο χαλκός καί εν συνεχεία ο σίδηρος. Τήν περίοδο αυτή ανθίζει ο κυκλαδικός πολιτισμός στά νησιά τών Κυκλάδων μέ ανάπτυξη τής ναυτιλίας καί τού εμπορίου. |
| 2.000 - 1500 π.Χ. | Κυριαρχία τού Μινωικού πολιτισμού, πού γεννήθηκε στήν Κρήτη καί επηρεάζει τόν κυκλαδικό. |
| 1.600 - 1.100 π.Χ. | Κυριαρχία Μυκηναϊκού πολιτισμού μέ σπουδαιότερο κέντρο τίς Μυκήνες. |
| 1.193 - 1.184 π.Χ. | Διεξάγεται ο Τρωικός πόλεμος μεταξύ Αχαιών καί Τρώων Κατά πολλούς πολύ ενωρίτερα. Ήταν ο μεγαλύτερος γνωστός πόλεμος της αρχαιότητας αλλά καί από τούς μεγαλύτερους τής ανθρώπινης ιστορίας. Διήρκεσε 10 χρόνια κόστισε τήν ζωή πολλών ηρώων καί υμνήθηκε από τόν Όμηρο μέ τήν Ιλιάδα του. |
| 10ος αιών | Α΄ ελληνικός αποικισμός. Οι Αιολείς τής Θεσσαλίας καί τής Βοιωτίας αποικίζουν τήν Λέσβο, Τένεδο καί τό βόρειο τμήμα τής Μικρασιατικής παραλίας. Οι Ίωνες τής Αττικής, τής Εύβοιας καί τής βορειοανατολικής Πελοποννήσου αποικίζουν τήν Χίο, τήν Σάμο καί τήν κεντρική Μ. Ασία. Οι Δωριείς τής Πελοποννήσου αποικίζουν τήν Μήλο, Θήρα, Κρήτη, Ρόδο, Κώ καί τήν νότια Μ. Ασία. |
| 8ος - 6ος αιών | Β΄ ελληνικός αποικισμός. Οι Έλληνες αποικίζουν πρός βοράν τήν Χαλκιδική, παράλια Θράκης, Ελλήσποντο, Προποντίδα, Βόσπορο καί όλα τά παράλια τού Ευξείνου Πόντου. Δυτικά αποικίζουν τήν Κέρκυρα, τίς Ιλλυρικές ακτές, τήν Σικελία, τήν κάτω Ιταλία, καί τά παράλια τής σημερινής Γαλλίας καί Ισπανίας. |
| 776 π.Χ. | Αναβιώνουν οι Ολυμπιακοί αγώνες πρός τιμή τού Ολυμπίου Διός μέ πρωτοβουλία τού Λυκούργου τής Σπάρτης καί τού Ιφίτου τής Ηλείας. |
| 6ος αιών | Οι ελληνικές πόλεις τής Μ. Ασίας υποδουλώνονται στούς Πέρσες. |
| 499 π.Χ. | Ιωνική επανάσταση κατά τών Περσών. |
| 494 π.Χ. | Ο ιωνικός στόλος καταναυμαχείται στήν Λάδη (νησάκι πρό τής Μιλήτου) καί η επανάσταση καταπνίγεται εξ' αιτίας τής κακής οργάνωσης αλλά καί τής μή σημαντικής βοήθειας από τήν υπόλοιπη Ελλάδα. |
| 490 π.Χ. | Μάχη τού Μαραθώνα. 10.000 Αθηναίοι καί 1.000 Πλαταιείς αντιμετωπίζουν επιτυχώς τούς πολυαριθμότερους Πέρσες πού μέ αρχηγούς τούς στρατηγούς Δάτη καί Αρταφέρνη καί οδηγημένοι από τόν Ιππία (πρώην τύραννο τών Αθηνών) εξεστράτευσαν κατά τής Ελλάδος. |
| 480 π.Χ. | Μάχη Θερμοπυλών καί Ναυμαχία τής Σαλαμίνος. Στήν πρώτη 300 Σπαρτιάτες καί 700 Θεσπιείς υπό τόν βασιλιά Λεωνίδα θυσιάστηκαν κυριολεκτικά προκειμένου νά εμποδίσουν τήν κάθοδο περίπου 1.700.000 Περσών, πού μέ αρχηγό τόν βασιλιά τους Ξέρξη εξεστράτευσαν πάλι κατά τής Ελλάδος. Στήν δεύτερη ο ολιγάριθμος ελληνικός στόλος υπό τόν Ευρυβιάδη, τόν Θεμιστοκλή καί τόν Αριστείδη καταναυμαχεί στά στενά τής Σαλαμίνος τόν περσικό υπό τά βλέμματα τού κατατρομαγμένου Ξέρξη, πού αναγκάζεται νά φύγει προτροπάδην. |
| 479 π.Χ. | Μάχη τών Πλαταιών καί τής Μυκάλης. Στήν πρώτη 100.000 Έλληνες υπό τόν βασιλιά τής Σπάρτης Παυσανία κατενίκησαν 300.000 Πέρσες πού είχε αφήσει ως οπισθοφυλακή ο Ξέρξης μέ αρχηγό τους τόν γαμβρό του Μαρδόνιο. Στήν δεύτερη υπό τόν Λεωτυχίδη οι Έλληνες νικούν σέ ξηρά καί θάλασσα τούς Πέρσες στήν ομώνυμη πόλη τής Μ. Ασίας. |
| 478 π.Χ. | Εκστρατείες τού Παυσανία στό ανατολικό Αιγαίο καί ίδρυση τής Α΄ Αθηναϊκής Συμμαχίας. |
| 476 - 449 π.Χ. | Εκστρατείες τού Κίμωνος καί απελευθέρωση παραλίων Μ. Ασίας. Τό 465 ο Κίμων συνέτριψε τούς Πέρσες κοντά στίς εκβολές τού Ευρυμέδοντα ποταμού στήν νότιο Μ. Ασία νικώντας τους σέ ξηρά καί θάλασσα. |
| 431 - 404 π.Χ. | Πελοποννησιακός πόλεμος μεταξύ Αθηναίων καί τών συμμάχων τους από τή μιά, καί Λακεδαιμονίων καί τών συμμάχων τους από τήν άλλη. Κατέληξε μέ τήν επικράτηση τών Λακεδαιμονίων, αφού συνετάραξε τήν μητροπολιτική Ελλάδα αλλά καί τίς αποικίες. |
| 404 - 371 π.Χ. | Ηγεμονία τής Σπάρτης, εκστρατεία τού Αγησιλάου στήν Μ. Ασία καί σύντομη επιστροφή του στήν Ελλάδα πρίν πετύχει τήν οριστική κατάλυση τού περσικού κράτους. Τό 386 υπογράφεται η επονείδιστη Ανταλκίδειος ειρήνη μεταξύ Περσών καί Σπαρτιατών καί τό 371 γίνεται η μάχη τών Λεύκτρων μέ τήν οποία τερματίζεται η ηγεμονία τής Σπάρτης καί ανατέλλει τό άστρο τού Θηβαίου Επαμεινώνδα. |
| 371 - 362 π.Χ. | Η ηγεμονία τής Θήβας πού τερματίζεται μέ τόν θάνατο τού Επαμεινώνδα στήν μάχη τής Μαντινείας τό 362 κατά τών συνασπισνένων Σπαρτιατών, Αθηναίων, Μαντινέων, Ηλείων καί Αχαιών. |
| 357 - 355 π.Χ. | Συμμαχικός πόλεμος λόγω τής αποστασίας τής Ρόδου, Χίου καί Κώ από τήν Αθηναϊκή συμμαχία. |
| 359 - 336 π.Χ. | Κυριαρχία τού Φιλίππου τού Μακεδόνα πού μέ τήν νίκη του στήν μάχη τής Χαιρώνειας κατά τών συνασπισμένων Αθηναίων καί Θηβαίων οριστικοποιεί τήν κυριαρχία του στούς Έλληνες καί αρχίζει τήν υλοποίηση τού σχεδίου του νά ενώσει όλους τούς Έλληνες υπό τήν ηγεσία του στόν πόλεμο κατά τών Περσών. Δέν θά προλάβει όμως, αφού τό 336 δολοφονείται. |
| 336 - 323 π.Χ. | Εποποιία Μεγάλου Αλεξάνδρου. Εκστρατεία του στήν Ασία καί Αίγυπτο μέ 30.000 πεζούς καί 4.000 ιππείς, κατ' άλλους μέ 43.000 πεζούς καί 5.000 ιππείς. Η πρώτη μάχη έγινε στόν Γρανικό ποταμό τό 334 π.Χ. Τό 333 έγινε η μάχη τής Ισσού, κατά τήν οποία ηττήθηκαν περί τίς 110.000 βάρβαροι, ο ίδιος ο Δαρείος ετράπη σέ φυγή, ενώ συνελήφθησαν η μητέρα, η γυναίκα τού Δαρείου καί δύο κόρες του, πρός τίς οποίες ο Αλέξανδρος φέρθηκε ιπποτικά Εν συνεχεία κατέλαβε τήν Τύρο μετά από 7μηνη πολιορκία τό 332 π.Χ. Τό 331 π.Χ. έγινε η μάχη στά Γαυγάμηλα μέ τήν οποία επήλθε η οριστική κατάλυση τού Περσικού κράτους. Ακολούθως συνέχισε τήν εκστρατεία του μέχρι τόν Ινδό ποταμό, αλλά αναγκάζεται από τούς κατάκοπους στρατιώτες του νά επιστρέψει καί τό 323 πεθαίνει στήν Βαβυλώνα Ο Πλούταρχος γράφει γιά τόν Αλέξανδρο : "νύν δέ τής γής ανήλιον μέρος έμεινεν, όσον Αλέξανδρον ούκ είδεν" αποδίδοντας μέ μιά φράση τήν τεράστια εκπολιτιστική δράση τού Μακεδόνα βασιλιά. Κάθε άλλο σχόλιο παρέλκει. |
| 323 π.Χ - Γέννηση Χριστού | Ελληνιστικοί χρόνοι. Διαίρεση τής αυτοκρατορίας τού Αλεξάνδρου καί εμφύλιοι μεταξύ τών διαδόχων πού διήρκεσαν περισσότερο από 20 χρόνια. Περί τό 306 δημιουργήθηκαν τά παρακάτω βασίλεια μέ τούς εξής βασιλείς: Ο Αντίγονος στήν Ασία, ο Πτολεμαίος στήν Αίγυπτο, ο Λυσίμαχος στήν Θράκη, ο Σέλευκος στήν Βαβυλώνα καί ο Κάσσανδρος στήν Ελλάδα. Τό 301 συνασπίζονται όλοι εναντίον τού Αντιγόνου, τόν οποίο νικούν στήν μάχη τής Ιψού καί μοιράζονται τίς χώρες του. Στήν συνέχεια καί πάλι συγκρούονται μεταξύ τους καί τό 278 απομένουν τά κράτη τής Μακεδονίας μέ τούς Αντιγονίδες, τής Ασίας μέ τούς Σελευκίδες καί τής Αιγύπτου μέ τούς Πτολεμαίους. Στήν υπόλοιπη Ελλάδα οι πόλεις διατηρούν τήν αυτονομία τους καί εμφανίζονται η Αιτωλική καί Αχαϊκή συμπολιτεία καί βεβαίως οι εμφύλιοι συνεχίζονται παρά τόν διαφαινόμενο κίνδυνο εκ δυσμών πού λέγεται Ρώμη. Διακρίθηκαν τήν περίοδο αυτή καί ο Δημήτριος ο Πολιορκητής, ο Πύρρος τής Ηπείρου, ο Άρατος καί ο Φιλοποίμην. Τό 146 οι Ρωμαίοι μέ τόν στρατηγό Μόμμιο καταλαμβάνουν καί καταστρέφουν τήν Κόρινθο εδραιώνοντας τήν κυριαρχία τους στήν παρηκμασμένη καί κατασπαραγμένη από τούς εμφύλίους πολέμους Ελλάδα. Τό 30 δέ ο Ρωμαίος αυτοκράτωρ Οκταβιανός καταλαμβάνει καί τήν Αίγυπτο τής τελευταίας ελληνίδας βασίλισσας Κλεοπάτρας. |
| Γέννηση Χριστού - 324 μ.Χ. | Ρωμαϊκή κυριαρχία διά τών όπλων, ελληνική όμως διά τού πνεύματος πού σύντομα θά απορροφήσει καί θά αλοιώσει τήν ρωμαϊκή, μετατρέποντάς την σέ ρωμαίικη δηλαδή ελληνική. Τό 313 υπογράφεται τό Έδικτον (διάταγμα) τών Μεδιολάνων (Μιλάνο) τής ανεξιθρησκείας από τούς συναυτοκράτορες ανατολής Λικίνιο καί δύσης Κωνσταντίνο. Τό 324 ο Κωνσταντίνος νικά σέ αποφασιστική μάχη τόν Λικίνιο καί μένει μόνος αυτοκράτωρ σέ ανατολή καί δύση. |
| 330 μ.Χ. | Εγκαίνια τής νέας πρωτεύουσας τής αυτοκρατορίας, τής νέας Ρώμης, τής μετονομασθείσης σέ Κωνσταντινούπολη, στήν θέση πού 1.000 χρόνια νωρίτερα οι Μεγαρείς είχαν ιδρύσει τήν αποικία τους Βυζάντιο. |
| 383 - 395 μ.Χ. | Ο χριστιανισμός επιβάλλεται πολλές φορές καί διά τής βίας, Καταργούνται οι Ολυμπιακοί Αγώνες από τόν Μ. Θεοδόσιο ως ειδωλολατρικό κατάλοιπο τό 393, ενώ οι γιοί του διαιρούν τό Ρωμαϊκό κράτος παίρνοντας ο μέν Αρκάδιος τό ανατολικό, ο δέ Ονώριος τό δυτικό τμήμα. Ο βασιλιάς τών Γότθων Αλάριχος εισβάλει στήν Ελλάδα δηώνοντας τά πάντα καί φτάνοντας μέχρι τήν Σπάρτη. |
| 527 - 565 μ.Χ. | Αυτοκράτωρ στήν Κωνσταντινούπολη είναι ο Ιουστινιανός πού έμελλε να είναι ο τελευταίος αυτοκράτορας που είχε υπό τον έλεγχό του όλη τη Μεσόγειο. Στα πλαίσια δέ του βίαιου εκχριστιανισμού κλείνει το 529 με έδικτο την φιλοσοφική σχολή τού Πλάτωνα στην Αθήνα, που λειτούργησε περί τα 1000 χρόνια καί οι τελευταίοι διδάσκαλοι της σχολής καταφεύγουν στον βασιλιά των Περσών Χοσρόη. Τό 532 καταπνίγεται καί η περίφημη 'Στάση τού Νίκα' πού λίγο έλειψε νά ανατρέψει τόν αυτοκράτορα. Μέ τόν περίφημο στρατηγό του Βελισάριο η αυτοκρατορία λαμβάνει τήν πιό μεγάλη έκταση αφού καταβάλλονται τόσο οι Βάνδαλοι τής Β. Αφρικής όσο καί οι Οστρογότθοι στήν Ιταλία καί τά όρια τής αυτοκρατορίας φτάνουν στίς Άλπεις. Από τά ανατολικά όμως αρχίζει νά διαφαίνεται ο κίνδυνος τών Περσών. |
| 610 - 642 μ.Χ. | Αυτοκράτωρ στήν Κωνσταντινούπολη είναι ο Ηράκλειος, η βασιλεία τού οποίου οδήγησε σέ ανόρθωση τού κράτους, αλλά σημαδεύτηκε από τίς επιδρομές τών Σλάβων και τών ομοφύλων Αβάρων κατά τής αυτοκρατορίας, οι οποίες προκάλεσαν σοβαρή εσωτερική κρίση. Το 626, κατά την τρίτη εκστρατεία κατά των Περσών, βρήκαν ευκαιρία και επιτέθηκαν στην Κωνσταντινούπολη οι 'Αβαροι, οι οποίοι υπέστησαν όμως απροσδόκητη ήττα, πράγμα που αποδόθηκε στήν συνδρομή τής Παναγίας. Τό 629 (14 Σεπτεμβρίου) επιστρέφοντας νικητής από εκστρατεία φέρνει τόν Τίμιο Σταυρό καί τόν ανυψώνει στόν Γολγοθά. Πρός τό τέλος τής βασιλείας αφ' ενός λόγω τής κόπωσης, αφ' ετέρου λόγω τών θρησκευτικών έριδων χάνονται επαρχίες τής αυτοκρατορίας από τούς νεοφώτιστους Άραβες. |
| 726 - 843 μ.Χ. | Είναι ο αιώνας τής εικονομαχίας. Η πρώτη φάση αρχίζει μέ διάταγμα εναντίον τών εικόνων πού εξέδωσε ο ιδρυτής τής δυναστείας τών Ισαύρων, ο Λέων ο Γ΄ τό 726, πού ξεσήκωσε όμως θύελλα αντιδράσεων από τόν Πατριάρχη Γρηγόριο πού αντικαταστάθηκε αμέσως, τόν πάπα τής Ρώμης αλλά καί τόν λαό. Ακολούθησαν διώξεις, εξορίες καί διχασμός μέ καταστροφές ανεκτιμήτων κειμηλίων καί καλλιτεχνικών θησαυρών. Ο Κωσταντίνος Ε΄, πού διαδέχτηκε τόν Λέοντα Γ΄ συγκάλεσε στο παλάτι της Ιέρειας (κοντά στην Κωσταντινούπολη) μια σύνοδο το 754 που καταδίκασε επίσημα πλέον τη λατρεία των εικόνων.Η φάση αυτή τελείωσε μέ οικουμενική σύνοδο πού συγκλήθηκε στήν Νίκαια μέ πρωτοβουλία τής Ειρήνης τής Αθηναίας, συζύγου τού Λέοντα Δ΄, επιτρόπου τού ανήλικου αυτοκράτορα Κωνσταντίνου ΣΤ΄, πού αποφάσισε τήν αποκατάσταση τών εικόνων. Υπέρμαχος τών εικόνων στή φάση αυτή ήταν ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Η δεύτερη φάση ξεκινά τό 815 μέ τόν Λέοντα Ε΄ τόν Αρμένιο, πού μέ τήν σύνοδο στίς Βλαχέρνες αποφασίζεται η επαναφορά τών αποφάσεων τής συνόδου τής Ιέρειας, οπότε νέος κύκλος διωγμών ακρωτηριασμών, εξοριών καί συγκρούσεων αρχίζει, πού συνεχίζει καί επί Μιχαήλ Β΄ τού Τραυλού καί κυρίως επί Θεοφίλου, γιού τού Τραυλού. Η φάση τελειώνει τό 843, μετά τόν θάνατο τού Θεοφίλου (842), οπότε συγκαλείται σύνοδος στήν Κωνσταντινούπολη απ' τήν βασίλισσα Θεοδώρα, πού αποφασίζει τήν οριστική αναστήλωση τών εικόνων. Έκτοτε η Εκκλησία μας εορτάζει τήν μνήμη αυτής τής αναστήλωσης τήν Κυριακή τής Ορθοδοξίας. |
| 976 - 1025 μ.Χ. | Αυτοκράτωρ στήν Κωνσταντινούπολη είναι ο Βασίλειος Β΄ ο Μακεδών, ο επονομαζόμενος Βουλγαροκτόνος. Διαδέχτηκε τόν Ιωάννη Τσιμισκή, ο οποίος τόν επιτρόπευε μαζί μέ τόν Νικηφόρο Φωκά, μέχρι πού πέθαναν καί οι δύο. Η περίοδος τής βασιλείας του είναι η τελευταία εποχή πού η αυτοκρατορία μπορεί καί αντιμετωπίζει μέ επιτυχία εξωτερικούς εχθρούς καί αντιπροσωπεύει μιά σημαντικότατη καμπή στήν ιστορία της. Μέ τούς περίφημους στρατηγούς του Νικηφόρο Ουρανό καί Νικηφόρο Ξηφία πέτυχε τήν συντριβή τών Βουλγάρων, πού μέ βασιλιά τους τόν Σαμουήλ αποτελούσαν τήν σημαντικότερη τότε απειλή γιά τήν Βασιλεύουσα, η οποία πάλι εμαστίζετο από εμφυλίους σπαραγμούς. Με τον θάνατο τού Βουλγαροκτόνου τελειώνει μιά ένδοξη περίοδος της αυτοκρατορίας καί μιά σειρά ικανότατων αυτοκρατόρων. Τόν διαδέχθηκε ο αδελφός του Κωνσταντίνος, ο πρώτος από μια σειρά ανίκανων βασιλιάδων, που σε λίγα χρόνια θα φέρουν τήν αυτοκρατορία στο χείλος της καταστροφής μέχρι την σωτήρια έλευση τού Αλεξίου Κομνηνού.
|
| 1054 μ.Χ. | Θρησκευτικό Σχίσμα μεταξύ Καθολικής καί Ορθόδοξης Εκκλησίας μετά τήν ατυχή επίσκεψη τριών απεσταλμένων τού πάπα Λέοντα Θ΄, οι οποίοι κόμιζαν επιστολή τού τελευταίου στόν δυναμικό Πατριάρχη Μιχαήλ Κηρουλάριο, ο οποίος θεώρησε υποτιμητική τήν συνομιλία μέ αντιπροσώπους καί όχι μέ τόν ίδιο τόν πάπα. Στήν επιστολή ο πάπας κατηγορούσε τόν Πατριάρχη γιά αντικανονική ανάρρηση στόν θρόνο, γιά τάσεις υποταγής τής παπικής εξουσίας σ' αυτόν καί γιά τήν χρήση τού όρου 'οικουμενικός'. Στήν συνέχεια οι σχέσεις δυτικής καί ανατολικής εκκλησίας επιδεινώθηκαν μέχρι πού οι απεσταλμένοι εισβάλλουν στήν Αγία Σοφία εν ώρα λειτουργίας καί αφήνουν στήν Αγία Τράπεζα αφορισμό κατά τού Πατριάρχη. Αυτό ήταν βέβαια η αφορμή. Τά πραγματικά αίτια είναι τό βαθύ δογματικό χάσμα πού χωρίζει τίς δύο εκκλησίες αλλά ασφαλώς καί πολιτικοί λόγοι. Αυτοκράτορας τότε ήταν ο Κωνσταντίνος Θ΄ ο Μονομάχος. |
| 1071 μ.Χ. | Η Μάχη τού Ματζικέρτ. Ηττώνται οι Βυζαντινοί από τούς Σελτζούκους Τούρκους στό Ματζικέρτ τής Μ. Ασίας καί οι τελευταίοι ιδρύουν Σελτζουκικό κράτος. Ο ηρωικός αυτοκράτωρ Ρωμανός Δ΄ Διογένης συλλαμβάνεται από τόν Αλπ Αρσλάν αφού μέ προδοσία έχασε τήν σημαντικότατη αυτή μάχη. Αλλά καί στήν Δύση χάνεται τό τελευταίο φυλάκιο τής αυτοκρατορίας, τό Μπάρι, από τόν Ροβέρτο Γυισκάρδο |
| 1081 - 1185 μ.Χ. | Στήν Κωνσταντινούπολη βασιλεύει η δυναστεία τών Κομνηνών μέ πρώτο τόν Αλέξιο πού οδήγησε τήν αυτοκρατορία σέ νέα περίοδο ακμής. Προστάτευσε δυτικά τήν αυτοκρατορία από τούς Νορμανδούς αλλά καί ανατολικά περιέσωσε πολλά εδάφη από τούς Σελτζούκους Τούρκους. Στά χρόνια τών Κομνηνών άρχισαν καί οι Σταυροφορίες (συνολικά 8 από τό 1096 έως καί τό 1270), πού μέ πρόσχημα τήν απελευθέρωση τών Αγίων Τόπων απέβλεπαν στήν κατάκτηση τής Ανατολής από δυτικές δυνάμεις υπό τήν αιγίδα τού πάπα. Οι Κομνηνοί αντιμετώπισαν μέ επιτυχία τήν Α΄ (1096-1099) καί τήν Β΄ (1147-1149) σταυροφορία πού διενεργήθηκαν μέ τίς ευλογίες καί τήν υλική υποστήριξη τού πάπα Ουρβανού Β΄η πρώτη καί τού πάπα Ευγενίου Γ΄ η δεύτερη. Στή συνέχεια όμως αρχίζει η συρρίκνωση τής αυτοκρατορίας, οι Βούλγαροι ανασυγκροτούν τό κράτος τους, οι Νορμανδοί αλώνουν τήν Θεσσαλονίκη καί απειλούν τήν ίδια τήν Κωνσταντινούπολη ενώ οι σταυροφόροι τής Γ΄ σταυροφορίας καταλαμβάνουν τήν Κύπρο καί οι Σελτζούκοι επεκτείνουν τήν κυριαρχία τους στήν Μ. Ασία μετά μάλιστα τήν πανωλεθρία τών Ελλήνων στό Μυριοκέφαλο τό 1176. Αυτοκράτωρ ήταν τότε ο Μανουήλ Α΄ Κομνηνός ενώ αρχηγός τών Τούρκων ο Κιλίτζ Αρσλάν ο Β΄. |
| 1204 μ.Χ. | Άλωση τής Κωνσταντινούπολης από τούς σταυροφόρους τής Δ΄ σταυροφορίας πού έγινε υπό τίς ευλογίες τού πάπα Ινοκκέντιου Γ΄ καί τού δόγη τής ενετικής δημοκρατίας Ερρίκο Δάνδολο. Αυτοί αντί νά προχωρήσουν στούς Αγίους Τόπους, σταμάτησαν στήν Βασιλεύουσα, τήν πολιόρκησαν, τήν κατέλαβαν καί τήν λεηλάτησαν επί αυτοκράτορος Αλεξίου Ε΄ τού Μούρτζουφλου. Κατέλυσαν έτσι τήν αυτοκρατορία καί εγκαθίδρυσαν τά δικά τους φραγκικά κράτη, τήν αυτοκρατορία τής Κωνσταντινούπολης, τό βασίλειο τής Θεσσαλονίκης, τό δουκάτο τών Αθηνών, τό πριγκιπάτο τού Μορέως. Παράλληλα ιδρύθηκαν καί τά ελληνικά κράτη στήν Τραπεζούντα, στήν Νίκαια καί στήν Ήπειρο, από ευγενείς πού φιλοδοξούσαν νά ανακαταλάβουν τήν Πόλη. |
| 1204 - 1261 μ.Χ. | Φραγκοκρατία. Η πάλαι ποτέ κραταιά αυτοκρατορία κατακερματίζεται, αποδυναμώνεται καί προετοιμάζεται η οριστική της κατάλυση, προσφορά τών 'πολιτισμένων χριστιανών' δυτικοευρωπαίων στόν αδηφάγο Μωάμεθ τόν πορθητή. |
| 1261 - 1449 μ.Χ. | Τό 1261, στίς 25 Ιουλίου,η πόλη απελευθερώνεται από τόν βενετικό ζυγό μέ τόν αυτοκράτορα τής Νίκαιας Μιχαήλ Παλαιολόγο, ο οποίος στέφεται αυτοκράτορας στήν Αγία Σοφία. Ο πάπας όμως έχει λυσσάξει βλέποντας ότι χάνει τήν Ανατολική Εκκλησία καί προκαλεί ευρωπαϊκό συνασπισμό μέ αρχηγό τόν βασιλιά τής Σικελίας - Νάπολης Κάρολο κατά τού Μιχαήλ. Ο τελευταίος αναγκάζεται νά προσεταιριστεί τόν πάπα, δέχεται τήν ένωση τών εκκλησιών μέ τήν σύνοδο τής Λυών τό 1274 καί καταφέρνει νά νικήσει τούς αντιπάλους του στίς Βελεγράδες τό 1281. Νέα προβλήματα ανακύπτουν μέ τήν εμφάνιση 'ενωτικών' καί 'ανθενωτικών', νέες έριδες ακόμα καί συγκρούσεις ταλανίζουν τήν αυτοκρατορία πού προσπαθεί νά σταθεί στά πόδια της καί ενώ ο κίνδυνος τής οθωμανικής απειλής είναι πρό τών πυλών. Τό 1439 μέ τήν σύνοδο τής Φλωρεντίας υλοποιείται η απόφαση τής 'Ένωσης' μέ τόν ανήμπορο αυτοκράτορα Ιωάννη Η΄ Παλαιολόγο πού αφελώς πιστεύει στήν βοήθεια τού πάπα γιά τήν αντιμετώπιση τής ισλαμικής απειλής. |
| 1449 - 1453 | Αυτοκράτορας τώρα είναι ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ΙΑ΄ πού απεγνωσμένα ισορροπεί μεταξύ τού 'ενωτικού' συμβούλου του Σφρατζή καί τού 'ανθενωτικού' ηρωικού 'πρωθυπουργού' του Λουκά Νοταρά προσπαθώντας νά περιορίσει τίς καταστρεπτικές έριδες. Δυστυχώς ο χρόνος δέν επαρκεί γιά νά επουλώσει τίς πληγές τών φράγκων καί νά οργανώσει τήν άμυνα τής Πόλης. Τό μοιραίο επέρχεται στίς 29 Μαΐου 1453. Η Πόλη πέφτει στόν αιμοσταγή Μωάμεθ Β΄, ο ηρωικός αυτοκράτωρ πέφτει μαχόμενος, ο Νοταράς καί τά δυό του αγόρια σφάζονται καί ο Σφρατζής πωλείται δούλος γιά νά ελευθερωθεί αργότερα από τήν γυναίκα τού Νοταρά Άννα, πού είχε διαφύγει, νά κλειστεί σέ μοναστήρι στήν συνέχεια καί νά γράψει τό 'Χρονικό τής Άλωσης'. Έκτοτε η πόλη τών πόλεων, η βασιλεύουσα, η Κωνσταντινούπολη, περιμένει τόν 'μαρμαρωμένο βασιλιά' της, γιά νά τήν απελευθερώσει. |
| 1453 - 1821 | Τουρκοκρατία. Ακολουθούν 400 περίπου χρόνια σκλαβιάς πού δέν κατάφεραν όμως νά αφανίσουν τό Έθνος. Άλλωστε ουδέποτε υπέκυψαν εντελώς οι Έλληνες, αφού στά σκοτεινά αυτά χρόνια υπήρξαν εκατοντάδες εξεγέρσεις, ενώ υπήρξαν περιοχές πού ουδέποτε πατήθηκαν από τούς Τούρκους καί σ' αυτές κατ' εξοχήν γεννήθηκαν οι πυρήνες αντίστασης καί χαλυβδώθηκε τό ελεύθερο πνεύμα τών επαναστατημένων Ελλήνων. Είναι γνωστή άλλωστε η δράση τών κλεφτών καί αρματολών. Τό 1770 έχομε τά Ορλωφικά κατά τά οποία η Αικατερίνη Β΄τής Ρωσίας υπόσχεται βοήθεια στούς επαναστατημένους Έλληνες αλλά τήν αθετεί στή συνέχεια μέ αποτέλεσμα νά ακολουθήσει σφαγή τών επαναστατημένων Ελλήνων στήν Πελοπόννησο. Κατά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1788-1792 έχομε τήν δράση του Λάμπρου Κατσώνη. Τό 1814 ιδρύεται η Φιλική Εταιρεία από τούς Τσακάλωφ, Ξάνθο καί Σκουφά, πού έχει στόχο τήν απελευθέρωση τού Έθνους καί τό 1821 έχομε τήν επίσημη κήρυξη τής Επανάστασης καί τήν διαδοχική απελευθέρωση εδαφών. Είχε προηγηθεί η δράση τού εθνομάρτυρα Ρήγα Φεραίου αλλά καί τού Κοσμά τού Αιτωλού πού καλλιέργησαν τό έδαφος μέ τά φλογερά κηρύγματά τους καί έσπειραν τόν σπόρο τής ελευθερίας καί τής αποτίναξης τού τουρκικού ζυγού.. |
| 1826 | Έξοδος τού Μεσολογγίου. Αυτή αποφασίστηκε μετά τήν πτώση καί τού Aνατολικού (Aιτωλικού), καί η εγκατάλειψη της πόλης πραγματοποιήθηκε με νυχτερινή έξοδο τήν Κυριακή των Βαΐων του 1826. Aπό τα τρία σώματα που σχηματίστηκαν τα δύο αποτελούνταν από τους ενόπλους με επικεφαλής τους Νότη Mπότσαρη και Δημήτρη Μακρή, ενώ στο τρίτο σώμα βρίσκονταν οι άμαχοι, τους οποίους συνόδευε μικρός αριθμός ενόπλων. Tο σχέδιο ωστόσο είχε γίνει γνωστό στον Iμπραήμ. Tα δύο σώματα των ενόπλων κατάφεραν πολεμώντας να ανοίξουν διαδρόμους μέσω των εχθρικών σωμάτων και να φτάσουν καταδιωκόμενοι ως την περιοχή του Ζυγού. Aπό εκεί πέρασαν στα Σάλωνα (Άμφισσα) αρχικά και στο Ναύπλιο στη συνέχεια, όπου έτυχαν υποδοχής ηρώων. Tο τρίτο σώμα ωστόσο δεν κατάφερε να διαφύγει. Tη στιγμή της εξόδου επικράτησε πανικός, οι περισσότεροι γύρισαν πίσω στην πόλη και χάθηκαν μαζί της. Την πτώση του Mεσολογγίου ακολούθησε η συνθηκολόγηση πολλών ρουμελιωτών οπλαρχηγών. Oι Οθωμανοί έλεγχαν πλέον ολόκληρη τη Στερεά, Δυτική και Aνατολική, εκτός από ένα σημείο. H Aκρόπολη, το κάστρο της Αθήνας που αποτελούσε το μοναδικό ελεγχόμενο από τους επαναστάτες οχυρό, ήταν ο επόμενος στόχος του Κιουταχή. Η ηρωική έξοδος υμνήθηκε παγκοσμίως καί έγινε αφορμή οι ξένοι νά βλέπουν τήν επανάσταση τών Ελλήνων μέ περισσότερη συμπάθεια. |
| 1827 | Ναυμαχία τού Ναυαρίνου. Ο γαλλικός καί αγγλικός στόλος αποτελούμενος από 30 πλοία κατέστρεψε τόν οθωμανικό αποτελούμενο από 90 περίπου πλοία στό Ναυαρίνο. Είχε προηγηθεί η συνθήκη τού Λονδίνου μέ τήν οποία η Αγγλία, η Γαλλία καί η Ρωσία ζητούσαν τήν κατάπαυση τών εχθροπραξιών μεταξύ τών εμπολέμων Ελλήνων καί Τούρκων. Οι μέν Έλληνες αποδέχτηκαν τήν συνθήκη, ο Ιμπραήμ όμως ήταν επιφυλακτικός καί ενώ περίμενε οδηγίες από τήν Υψηλή Πύλη ξέσπασε η ναυμαχία από τυχαίο αίτιο, άν καί υπάρχει καί η εκδοχή ότι προκλήθηκε από ελληνικό 'δάκτυλο'. |
| 1828 | Άφιξη Καποδίστρια στήν Ελλάδα. Παρά τά μεγάλα προβλήματα αλλά καί τίς αντιδράσεις ο Καποδίστριας αρχίζει έναν αγώνα οργάνωσης όλων τών τομέων τού νεοσύστατου κράτους πού φιλοδοξεί νά τό καταστήσει ισχυρό καί πράγματι ανεξάρτητο, πράγμα βεβαίως πού δέν αρέσει κυρίως στούς Αγγλο-Γάλλους. Έτσι έθεσε τίς βάσεις γιά τη συγκρότηση ενός ισχυρού συγκεντρωτικού κρατικού μηχανισμού, κατά τα πρότυπα των σύγχρονων δυτικών κρατών. Η πολιτική του ωστόσο προκάλεσε τη δυσαρέσκεια των προεπαναστατικών (μοραΐτες και νησιώτες προύχοντες, οπλαρχηγοί) και των νεοτέρων (Κωλέττης, Μαυροκορδάτος) πολιτικών παραγόντων που σταδιακά συσπειρώθηκαν με στόχο την ανατροπή της. |
| 1829 | Μάχη τής Πέτρας στήν Βοιωτία. Ήταν η τελευταία μάχη τής επανάστασης τού 1821. |
| 1831 | Δολοφονία Καποδίστρια στις 27 Σεπτεμβρίου 1831 στό Νάυπλιο από δυο μέλη τής οικογένειας Μαυρομιχάλη. Αυτή επέτεινε την ένταση και κλιμάκωσε την αντιπαράθεση τών πολιτικών φατριών τής εποχής αποδυναμώνοντας φυσικά τό κράτος πού ουσιαστικά κατέστη προτεκτοράτο τών μεγάλων δυνάμεων. |
| 1833 - 1835 | Αντιβασιλεία Βαυαρών. Στις 6 Φεβρουαρίου 1833 η αγγλική φρεγάτα 'Μαδαγασκάρη' αποβίβασε στό λιμάνι τού Ναυπλίου το δεκαεπτάχρονο Όθωνα, τα μέλη της αντιβασιλείας και τη βασιλική συνοδεία. Μέχρι τήν ενηλικίωση τού Όθωνα (1835) τήν διακυβέρνηση τής χώρας θα αναλάβουν τα μέλη της αντιβασιλείας, όπως οριζόταν από τίς διεθνείς συμφωνίες. Το πρώτο κυβερνητικό σχήμα τού ελληνικού βασιλείου διορίστηκε τόν Απρίλιο του 1833 καί συμμετείχαν οι εκπρόσωποι τού "αγγλόφιλου" πολιτικού σχηματισμού Αλ. Μαυροκορδάτος, Σπ. Τρικούπης κ.ά. καθώς καί ο Ι. Κωλέττης τού "γαλλόφιλου" κόμματος. |
| 1835 - 1862 | Βασιλεύς Όθων καί βασίλισσα Αμαλία. Τό 1843 παραχωρείται νέο σύνταγμα, μέ τό οποίο η απόλυτη Μοναρχία μετατρέπεται σέ συνταγματική. Τήν νύχτα τής 2ας Σεπτεμβρίου καί ενώ μικροσυμπλοκές σημειώνονταν έξω από τό σπίτι τού Μακρυγιάννη, ο Δ. Καλέργης ξεσήκωσε τούς άντρες του καί τούς οδήγησε έξω από τά ανάκτορα. Την ίδια στιγμή μέ εντολή του άνοιξαν οι φυλακές τού Μεντρεσέ. Με τον Καλλέργη ενώθηκε καί ο λοχαγός τού πυροβολικού Σχινάς μολονότι είχε εντολή νά καταστείλει τό κίνημα. Κάτω από τήν πίεση αυτή ο Όθωνας δέχθηκε τά αιτήματα Έτσι οι στρατιώτες αποχώρησαν τά ξημερώματα τής 3ης Σεπτεμβρίου από τά ανάκτορα καί επέστρεψαν στούς στρατώνες, ζητωκραυγάζοντας υπέρ τού συνταγματικού πλέον βασιλιά. |
| 1862 - 1895 | Επανάσταση εκδηλώνεται μέ τόν στρατηγό Θ. Γρίβα στην Ακαρνανία τόν Οκτώβριο τού 1862, στήν οποία προσχωρούν οι σημαντικότερες πόλεις της Δυτικής Ελλάδας (Αγρίνιο, Μεσολόγγι, Πάτρα, Ναύπακτος) αλλά καί η Κόρινθος και τα Μέγαρα. καί τέλος,η Αθήνα. Το πρωί της 11ης Oκτωβρίου οι επαναστάτες διακήρυξαν την κατάργηση της βασιλείας του Όθωνα και τη συγκρότηση προσωρινής κυβέρνησης με επικεφαλής τους Δ. Βούλγαρη, Κ. Κανάρη και Μπ. Ρούφο. Την επομένη το βασιλικό ζεύγος επιβιβάστηκε στο βρετανικό ατμόπλοιο Σκύλλα και εγκατέλειψε οριστικά τη χώρα. Ύστερα από πρόταση των Μεγάλων Δυνάμεων που έγινε δεκτή από την Εθνοσυνέλευση στις 18 Μαρτίου 1863, ο νεαρός πρίγκηπας της Δανίας Γουλιέλμος-Γεώργιος αναγορεύθηκε Βασιλεύς των Ελλήνων με το όνομα Γεώργιος. Επτά μήνες αργότερα, στα μέσα Οκτωβρίου, ο Γεώργιος φτάνει στην Ελλάδα. Τό 1882 ξεκινά καί η διάνοιξη της διώρυγας της Kορίνθου, πού ολοκληρώνεται τό 1893 επί πρωθυπουργίας Χ. Τρικούπη. |
| 1896 | Διεξαγωγή πρώτων υποτιθέμενων Ολυμπιακών Αγώνων μετά τήν απαγόρευσή τους από τόν Θεοδόσιο τό 393 μ.Χ. Δέν πρόκειται πλέον γιά Ολυμπιακούς, αφού ούτε στήν Ολυμπία γίνονται, ούτε πρός τιμήν τού Ολυμπίου Διός, ούτε συμμετέχουν μόνο Έλληνες καί επί πλέον δέν πρόκειται γιά Αγώνες, αφού παγκοσμίως πανθομολογούνται ως παίγνια. Γιά τό Πνεύμα τους βέβαια ούτε συζήτηση. |
| 1897 | Ελληνικές δυνάμεις αποβιβάζονται στις 3 Φεβρουαρίου στον όρμο Kολυμπάρι τής Κρήτης και προσπαθούν να δημιουργήσουν τετελεσμένο γεγονός κατοχής και προσάρτησης τού νησιού στό ελληνικό κράτος. Οι Μεγάλες δυνάμεις όμως υποχρεώνουν τόν ελληνικό στόλο νά αποσυρθεί, επιβάλλουν ωστόσο καθεστώς αυτονομίας στό νησί. Στά ελληνοτουρκικά όμως σύνορα ξεκινά πόλεμος καί οι Έλληνες ηττώνται από τούς Τούρκους μέ μικρές όμως εδαφικές απώλειες. |
| 1903 - 1908 | Διεξάγεται ο διμέτωπος Μακεδονικός αγών κατά Βουλγάρων κομιτατζήδων καί Τούρκων. Οι κομιτατζήδες ήταν ένοπλα βουλγαρικά σώματα πού τρομοκρατούσαν τούς Μακεδόνες καί τούς πίεζαν νά δηλώνουν ότι ανήκουν στήν βουλγαρική εξαρχία, τήν βουλγαρική δηλαδή εκκλησία. Δεσπόζουσα φυσιογνωμία ο Παύλος Μελάς πού μέ Μακεδόνες, Κρητικούς, Λάκωνες κ.λ.π. περνάει τά τότε σύνορα καί αρχίζει ένοπλη αντάρτικη δράση. Ο ίδιος σκοτώνεται στό χωριό Σιάτιστα τό 1904. Άλλοι φλογεροί πατριώτες πού ενεψύχωναν τούς Μακεδόνες τά χρόνια εκείνα ήταν ο Κ. Μαζαράκης, ο Τέλλος Αγαπηνός (καπετάν Άγρας), ο Γ. Τσόντος, ο Ίων Δραγούμης, ο μητροπολίτης Δράμας Χρυσόστομος (ο μετέπειτα απαγχονισθείς Σμύρνης) καί πολλοί άλλοι πού μέ τήν δράση τους ακύρωσαν στήν πράξη τήν Συνθήκη τού Αγίου Στεφάνου μεταξύ Ρώσων καί Τούρκων, πού εκχωρούσε τήν Μακεδονία στήν Βουλγαρία. |
| 1909 | Εκδηλώνεται τό στρατιωτικό κίνημα στό Γουδί, πού ζητά αναδιοργάνωση τού κράτους καί πολεμική προετοιμασία τού στρατού. Τήν ίδια χρονιά πραγματοποιείται η Ένωση τής Κρήτης μέ τήν Ελλάδα. |
| 1912 - 1913 | Βαλκανικοί Πόλεμοι. Στίς 4 Oκτωβρίου 1912. κηρύσσεται ο Α΄ Βαλκανικός πόλεμος.Στίς 27 Oκτωβρίου απελευθερώνεται η Θεσσαλονίκη από τόν ελληνικό στρατό. Στίς 22 Φεβρουαρίου τού 1913 απελευθερώνονται τά Ιωάννινα Στίς 5 Mαρτίου δολοφονείται ο βασιλιάς Γεώργιος καί τόν διαδέχεται ο Κωνσταντίνος στο θρόνο. Στίς 17 Ιουνίου 1913 αρχίζει ο Β' Βαλκανικού Πόλεμος. Στίς 19-21 Ιουνίου επιτυγχάνεται νίκη των ελληνικών στρατευμάτων επί των βουλγαρικών στη μάχη Κιλκίς-Λαχανά. Στίς 28 Ιουλίου/10 Αυγούστου υπογράφεται η συνθήκη του Βουκουρεστίου, η οποία τερματίζει τον Β' Βαλκανικό Πόλεμο καί βρίσκει τήν Ελλάδα νά έχει διπλασιάσει τά σύνορά της. |
| 1914 | Με το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας, στις 13 Φεβρουαρίου 1914, παραχωρήθηκαν οριστικά τα νησιά του Αιγαίου στην Ελλάδα. Στίς 15/28 Ιουλίου κηρύσσεται ο Α΄ Παγκόσμιος πόλεμος στόν οποίο αργότερα (1917) θά λάβει μέρος καί η Ελλάδα. Τόν Νοέμβριο τού ιδίου έτους προσαρτάται η Κύπρος στήν Αγγλία |
| 1916 | Εθνικός διχασμός. Στίς 17 Αυγούστου εκδηλώνεται στρατιωτικό Βενιζελικό κίνημα (Εθνικής Αμύνης) καί έχομε δύο κυβερνήσεις μέ Βενιζέλο στήν Θεσσαλονίκη καί βασιλιά Κωνσταντίνο στήν Αθήνα. Διεξάγεται μάλιστα καί η μάχη τών Αθηνών μέ τούς Γάλλους καί Βενιζελικούς από τήν μιά, καί τού ελληνικού στρατού απ' τήν άλλη. Η νότια Ελλάδα αποκλείεται από τόν συμμαχικό στόλο. |
| 1917 | Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος παραιτείται υπέρ του δευτερότοκου γιου του, Αλέξανδρου. Ο αποκλεισμός της νότιας Ελλάδας αίιρεται. Σχηματίζεται κυβέρνηση Βενιζέλου καί τά δύο ελληνικά "κράτη" ενοποιούνται. |
| 1919 | Εκστρατεία στήν Μ. Ασία καί απελευθέρωση Σμύρνης. Τό όραμα τής Μεγάλης Ελλάδος παίρνει σάρκα καί οστά, αφού οι στόχοι τής Επανάστασης τού 1821 υλοποιούνται ραγδαία. |
| 1920 | Τόν Μάιο απελευθερώνεται η δυτική καί ανατολική Θράκη από τον ελληνικό στρατό. Στίς 28 Ιουλίου/10 Αυγούστου υπογράφεται η Συνθήκη τών Σεβρών, μέ τήν οποία η Ελλάδα έλαβε την Ανατολική Θράκη, την Ίμβρο και την Τένεδο, καθώς και την επί πενταετία διοίκηση της επαρχίας Σμύρνης. Η Ελλάδα τών 3 ηπείρων καί τών 5 θαλασσών είναι γεγονός. Τήν χρονιά αυτή πεθαίνει ο βασιλιάς Αλέξανδρος από αιτία ερωτηματικό καί σημειώνεται η απόπειρα δολοφονίας τού Βενιζέλου στό Παρίσι. Στίς 22 Νοεμβρίου ο βασιλιάς Κωνσταντίνος επανέρχεται στόν θρόνο του μέ δημοψήφισμα. |
| 1922 | Μικρασιατική καταστροφή. Η Σμύρνη ανακαταλαμβάνεται απ' τούς Νεότουρκους τού Μουσταφά Κεμάλ καί πυρπολείται.Οι Έλληνες εγκαταλείπουν τίς πατρογονικές τους εστίες καί έρχονται μαζικά ως πρόσφυγες στήν κυρίως Ελλάδα. Τό όνειρο τής Μεγάλης Ιδέας γίνεται εφιάλτης μέ τήν βοήθεια βεβαίως τών άσπονδων 'φίλων' καί 'συμμάχων' κυρίως Γάλλων καί Ιταλών καί δευτερευόντως τών Άγγλων. Πάλι δηλαδή οι Φράγκοι θά υπονομεύσουν τήν περαιτέρω απελευθέρωση ελληνικών εδαφών βρίσκοντας φυσικά πάντα αφελείς ή μειωμένου πατριωτισμού 'Έλληνες' πού θά υπηρετήσουν τά συμφέροντα εκείνων. Τόν Οκτώβριο-Νοέμβριο διεξάγεται η "Δίκη τών έξ" πού θά οδηγήσει στόν θάνατο τούς υποτιθέμενους αιτίους τής καταστροφής Δ. Γούναρη, Ν. Στράτο, Π. Πρωτοπαπαδάκη, Γ. Χατζηανέστη, Γ. Μπαλτατζή και Ν. Θεοτόκη. Αργότερα βέβαια η τιμή τους θά αποκατασταθεί. Η ανατολική Θράκη εκκενώνεται. Στίς 27 Δεκεμβρίου πεθαίνει καί ο βασιλιάς Κωνσταντίνος. |
| 1923 - 1936 | Στίς 30 Ιανουαρίου 1923 υπογράφεται η συμφωνία ανταλλαγής τών πληθυσμών μεταξύ Ελλάδος καί Τουρκίας καί τόν Ιούλιο τού ιδίου έτους υπογράφεται η Συνθήκη τής Λωζάνης, μέ τήν οποία η Ελλάδα έχασε όλα όσα είχε κερδίσει με τη Συνθήκη των Σεβρών.Στήν περίοδο αυτή ο τόπος κυβερνιέται από ασταθή καί εναλλασσόμενα καθεστώτα φιλοβασιλικών, φιλοβενιζελικών, καί στρατιωτικών πραξικοπημάτων μέ κατάληξη σ' αυτό τού Ι. Μεταξά τό 1936. |
| 1936 | Τό καθεστώς τού Μεταξά εδραιώθηκε χωρίς μεγάλη αντίσταση. Αναδιοργάνωσε τό κράτος, καθιέρωσε τό 8ωρο καί τίς Συλλογικές Συμβάσεις εργασίας, ίδρυσε τό Ι.Κ.Α., αλλά κυρίως οργάνωσε τήν άμυνα (οχυρά Μεταξά) καί εξόπλισε τόν στρατό, μέ τόν οποίο επετεύχθη τό Έπος τής Πίνδου |
| 1940 | Τό έπος τού 'ΟΧΙ'. Λίγες χιλιάδες Έλληνες θά αντιμετωπίσουν μέ επιτυχία 8.000.000 Ιταλούς καί θά τούς πετάξουν στήν θάλασσα. |
| 1941 | Εισβολή τών Γερμανών στήν Ελλάδα. Μετά τήν αποτυχία τών Ιταλών έρχονται στίς 6 Απριλίου καί οι εξοπλισμένοι σάν αστακοί Γερμανοί νά υποτάξουν τήν χώρα, στήν οποία σύμπασα η ανθρωπότητα οφείλει αιώνια ευγνωμοσύνη. |
| 1941 - 1944 | Ιταλογερμανοβουλγαρική κατοχή. Στή διάρκειά της χιλιάδες πατριώτες εκτελέστηκαν καί πότισαν μέ τό αίμα τους γιά άλλη μιά φορά τό δένδρο τής Ελευθερίας. |
| 1944 | Οι Γερμανοί εγκαταλείπουν τήν Ελλάδα ηττημένοι από τίς συμμαχικές δυνάμεις.. |
| 1946 - 1949 | Εμφύλιος. Άλλο ένα κατόρθωμα τών συμμάχων μας μέ τήν σύμπραξη βεβαίως πάντα τών πρόθυμων 'Ελλήνων' συνεργατών τους. Έτσι ενώ οι νικητές τού Β΄ Παγκοσμίου πολέμου διένειμαν τίς λείες, η Ελλάδα γιά άλλη μιά φορά σπαράσσεται από αδελφοκτόνες μάχες καί τό μερίδιο πού τής επεφύλαξαν ήταν ψίχουλα.. |
| 1949 - 1967 | Η χώρα διοικείται από κυβερνήσεις καθεστώτος κοινοβουλευτικής βασιλευόμενης δημοκρατίας. |
| 1967 - 1974 | Τήν εξουσία διαχειρίζεται στρατιωτική κυβέρνηση υπό τόν Γ. Παπαδόπουλο πού τήν κατέλαβε πραξικοπηματικά τόν Απρίλιο τού 1967. Τό Νοέμβριο τού 1973 ανατράπηκε απ' τόν Ιωαννίδη καί ενώ είχε ήδη αναθέσει τήν κυβέρνηση στόν πολιτικό Μαρκεζίνη καί η χώρα οδηγείτο σέ ελεύθερες εκλογές. Στήν Κύπρο ανατρέπεται ο Μακάριος (μέ πραξικόπημα πού στήριξε ο Ιωαννίδης) ο οποίος ζητά μέ ομιλία του στόν Ο.Η.Ε. τήν επέμβαση τών εγγυητριών δυνάμεων. Μ' αυτό τό πρόσχημα εισβάλουν οι Τούρκοι στό νησί (Ιούλιος 1974) καί καταλαμβάνουν τό 2% τού εδάφους. Η στρατιωτική κυβέρνηση καλεί τόν Καραμανλή, ο οποίος σχηματίζει πολιτική κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Καί ενώ γίνονται διαπραγματεύσεις γιά τό νησί, οι Τούρκοι μέ τόν Αττίλα 2 τόν Αύγουστο τού 1974 συμπληρώνουν τήν κατάληψη τού 38% καί ενώ οι Τουρκοκύπριοι δέν ξεπερνούν τό 18% τού πληθυσμού. |
| 1974 - 2007 | Τήν εξουσία διαχειρίζονται κυβερνήσεις καθεστώτος κοινοβουλευτικής προεδρευόμενης δημοκρατίας. Μέ συμφωνίες πού υπογράφονται οικειοθελώς καθίσταται αδύνατη η εκμετάλλευση εθνικών φυσικών πόρων (πετρέλαια), ενώ περιοχές πού ήδη είχαν απελευθερωθεί καί ήταν ελληνικής κυριαρχίας υπεισέρχονται σέ ασαφές καθεστώς (Ίμια, Γκρίζες Ζώνες). Τό όνομα 'Μακεδονία' υποκλέπτεται από τούς κατοίκους τής πρώην γιουγκοσλαβικής δημοκρατίας τής Μακεδονίας, η κατεχόμενη Κύπρος εξακολουθεί νά είναι κατεχόμενη, η Βόρειος Ήπειρος καταδυναστεύεται από τούς Αλβανούς καί κάθε άλλο παρά απολαμβάνει τήν αυτονομία της. Ουδείς από τούς πολιτικούς ηγέτες (πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων) ομιλεί γιά αλύτρωτες πατρίδες παρά μόνον γιά αλησμόνητες καί επιδίδονται σέ κάθε είδους μνημόσυνα πανηγυρικού χαρακτήρα μέ συναυλίες καί τά όμοια. Η χώρα έχει κατακλυσθεί από λαθρομετανάστες, κυρίως Αλβανούς, πού απειλούν νά αλλοιώσουν τόν εθνολογικό χαρακτήρα τών Ελλήνων υποβαθμίζοντας φυσικά καί τό πολιτιστικό επίπεδο τής χώρας. Κατά τά άλλα, τά τελευταία χρόνια, ετοιμαζόμαστε πυρετωδώς νά διενεργήσουμε τούς 'Ολυμπιακούς Αγώνες' τού 2004, πού μάς επέτρεψαν οι Φράγκοι νά διενεργήσουμε καί κάθε λίγο επιβλέπουν τήν πρόοδο τών προετοιμασιών!!!!!!!!!! Θά έλεγε κανείς ότι αυτό αποτελεί τό άκρον άωτον τής παρακμής. Όμως έσσεται ήμαρ! |
