Ο Μέγας Αλέξανδρος είναι μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της ανθρώπινης ιστορίας. Δεν ήταν μόνο ένας αήττητος στρατηλάτης, μια ιδιοφυΐα σε πολιτικά και στρατιωτικά θέματα, αλλά ήταν και ένας εξαίρετος χαρακτήρας, με ιδανικά και ανήσυχο πνεύμα. Ήταν ο άνθρωπος που ένωσε σχεδόν ολόκληρο τον τότε γνωστό κόσμο και έδωσε τα φώτα του Ελληνικού Πολιτισμού στους λαούς της Ανατολής. Έκανε την Ελληνική Γλώσσα διεθνή και έθεσε τα θεμέλια του εκπολιτισμού των βαρβάρων με την ανάπτυξη του Ελληνιστικού Πολιτισμού. Ενδεικτικό του σκοπού του, είναι το πλήθος φιλοσόφων, ιστορικών, αρχιτεκτόνων, τεχνικών και κάθε είδους επιστημόνων που είχε μαζί του στην εκστρατεία του, για την διάδοση του Ελληνικού Πολιτισμού αλλά και για την καταγραφή και αξιοποίηση του πολιτισμού της Ανατολής.
Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε τον Ιούλιο του 356π.Χ. στην Πέλλα, την πρώτη πρωτεύουσα του Μακεδονικού Κράτους. Πατέρας του ήταν ο Φίλιππος Β', βασιλιάς της Μακεδονίας και μητέρα του ήταν η Ολυμπιάδα, κόρη του βασιλιά της Ηπείρου Νεοπτόλεμου Α'. Την ημέρα της γέννησής του, οι Πέρσες αντίκρισαν τον χειρότερο οιωνό για την αυτοκρατορία τους, την καταστροφή του ναού της Αρτέμιδος στην Έφεσσο, ενός από τα επτά θαύματα του κόσμου (την φωτιά στο ναό έβαλε ένας βλάκας, ονόματι Ηρόστρατος, ο οποίος ήθελε να κάνει κάτι για το οποίο να τον γράψει η ιστορία). Ο Αλέξανδρος ήταν ξανθός, με γκρίζα σπινθηροβόλα μάτια και πολύ χαμηλό ανάστημα, γεγονός που δεν τον εμπόδισε να επιβάλλεται και να κυριαρχεί. Ο Φίλιππος καταγόταν από τον Ηρακλή και η Ολυμπιάδα από τον Αχιλλέα, επομένως και τον Αιακό, συγγένειες που έκαναν περήφανο τον Αλέξανδρο. Όπως αναφέρεται, η Ολυμπιάδα είχε δύστροπο χαρακτήρα και συμμετείχε σε μυστικιστικές τελετές.
Οι πρώτοι δάσκαλοι του Αλέξανδρου ήταν ο Λυσίμαχος και ο Λεωνίδας, ο οποίος ήταν και συγγενής της Ολυμπιάδας. Στα 13 του χρόνια, ο πατέρας του κάλεσε τον φιλόσοφο Αριστοτέλη να αναλάβει τη διαπαιδαγώγηση του μικρού Αλέξανδρου, που έδειχνε ιδιαίτερη αγάπη για τον Όμηρο. Χαρακτηριστική της σχέσης τους και της καθοριστικής συμβολής του Αριστοτέλη στην ολοκληρωμένη ανάπτυξη του Αλέξανδρου, είναι η φράση του τελευταίου "Στον πατέρα μου οφείλω το ζην, στον δάσκαλό μου το ευ ζην".
Επιβεβαιωτικός της ανδρείας του Αλέξανδρου είναι και ο τρόπος που επιβλήθηκε σε ένα ατίθασο άλογο, τον Βουκεφάλα. Όταν ένας Θεσσαλός έμπορος έφερε το άλογο για να το πουλήσει στον Φίλιππο, αυτός ενθουσιάστηκε από την ομορφιά του αλόγου, όμως κανείς δεν μπορούσε να το ηρεμήσει και να το ιππεύσει, ώσπου ο Αλέξανδρος παρατηρώντας τη συμπεριφορά του, διαπίστωσε ότι το άλογο φοβόταν τη σκιά του. Έτσι, πλησιάζοντάς το, του έστρεψε το κεφάλι προς τον ήλιο και αφού το ηρέμησε, κατάφερε να το ιππεύσει. Ο Βουκεφάλας ήταν το άλογο που τον συντρόφεψε για περίπου 20 χρόνια.
Στα 16 του, ο Αλέξανδρος ορίστηκε αντιβασιλέας και στα 17 του νίκησε στη Χαιρώνεια τον Αθηναϊκό στρατό και τον "Ιερό Λόχο" των Θηβαίων. Στα πρότυπα του "Ιερού Λόχου" οργανώθηκε το πεζικό του Φιλίππου και αργότερα του Αλέξανδρου στην " Μακεδονική Φάλαγγα", ένα εξαιρετικά γυμνασμένο στρατιωτικό τμήμα, αποτελούμενο από 8 σειρές των 8 ανδρών με όπλο τους τις "Σάρισσες", ακόντια μήκους 6 μέτρων.
Το 336π.Χ., την ημέρα του γάμου της κόρης του, δολοφονήθηκε ο Φίλιππος από έναν σωματοφύλακά του στο μεγάλο θέατρο των Αιγών. Στον θρόνο ανέβηκε ο Αλέξανδρος, 20 χρονών τότε, ο οποίος αρχικά προσπάθησε να εδραιώσει την κυριαρχία του με εκκαθαρίσεις. Τον επόμενο χρόνο εισέβαλε στην εξεγερμένη Θήβα και αφού τη λεηλάτησε, σκότωσε 6.000 Θηβαίους και πούλησε πολλούς περισσότερους για σκλάβους. Η παραδειγματική αυτή τιμωρία, συνέτισε τους υπόλοιπους Έλληνες, οι οποίοι τον αναγνώρισαν ως αρχηγό τους στην εκστρατεία κατά των Περσών, που ξεκίνησε το 334π.Χ. περνώντας τον Ελλήσποντο.
Η πρώτη μάχη δόθηκε στον Γρανικό ποταμό και αφού κατατρόπωσε τον Περσικό στρατό, έστειλε από τα λάφυρα, 300 ασπίδες στην Αθήνα με την σημείωση "Αλέξανδρος Φιλίππου και Έλληνες, πλην Λακεδαιμονίων, από των βαρβάρων των την Ασίαν οικούντων". Επόμενη στάση του ήταν η πόλη Γόρδιον, όπου ο Αλέξανδρος "έλυσε" με το σπαθί του τον περίφημο "Γόρδιο Δεσμό", έναν κόμπο από σχοινιά, που λεγόταν ότι όποιος τον λύσει θα κατακτήσει τον κόσμο. Συνεχίζοντας την πορεία του προς νότο, αντιμετώπισε τον Περσικό στρατό του βασιλιά Δαρείου στην Ισσό, όπου παρά την συγκριτική υπεροχή των Περσών, ο Αλέξανδρος νίκησε και έτρεψε σε φυγή τον Δαρείο, ο οποίος άφησε πίσω του την οικογένειά του. Επισημαίνεται ότι η συμπεριφορά του Αλέξανδρου προς την οικογένεια του Δαρείου ήταν υποδειγματική.
Η πορεία προς νότο, διακόπηκε στα Φοινικικά παράλια, στην πόλη Τύρο, όπου μετά από πολιορκία 7 μηνών, ο Αλέξανδρος τιμώρησε παραδειγματικά όσους αντιστάθηκαν. Η Συρία είχε παραδοθεί ολοκληρωτικά και σειρά είχε η Αίγυπτος, την οποία και κατέλαβε εύκολα. Το 322π.Χ. ίδρυσε στις όχθες του Νείλου την Αλεξάνδρεια, που έγινε σπουδαίο επιστημονικό και εμπορικό κέντρο κατά τους επόμενους αιώνες. Εκτός από την Αλεξάνδρεια στην Αίγυπτο, έκτισε άλλες 12 πόλεις με το ίδιο όνομα, σε όλες τις χώρες της αυτοκρατορίας του. Διασχίζοντας την έρημο, έφτασε στην όαση Σίβα, όπου υπήρχε ιερό του Άμμωνος-Ρα. Τότε ο Αλέξανδρος αναγνωρίστηκε ως Υιός του Άμμωνος-Ρα και αφού ανακηρύχθηκε Φαραώ από τους Αιγυπτίους, λατρεύτηκε ως θεός.
Η νικηφόρα πορεία του συνεχίστηκε προς βορρά, όπου αφού διέσχισε τους ποταμούς Τίγρη και Ευφράτη, διέλυσε τελειωτικά τον Περσικό στρατό στην μάχη των Γαυγαμήλων το 331π.Χ. Κατέλαβε τη Βαβυλώνα, τα Σούσα και την πρωτεύουσα της Περσικής Αυτοκρατορίας, την Περσέπολη. Στη συνέχεια, πέρασε στην Βακτριανή και την Σογδιανή, όπου παντρεύτηκε τη Ρωξάνη, διέσχισε τον Ινδό και έφτασε στον ποταμό Υδάσπη, όπου αντιμετώπισε τον Ινδό βασιλιά Πόρο. Παρά και αυτή τη νίκη, η πορεία προς τον Γάγγη διακόπηκε, καθώς οι στρατιώτες ήταν κουρασμένοι και αρνήθηκαν να συνεχίσουν. Έτσι, ενώ ένα μέρος του στρατού επέστρεψε δια θαλάσσης, ο Αλέξανδρος με το υπόλοιπο στράτευμα κινήθηκε από ξηράς. Διασχίζοντας όμως, την έρημο της Γεδρωσίας, το στράτευμα αποδεκατίστηκε και μόνο το ένα τέταρτο κατάφερε να επιζήσει.
Φτάνοντας στα Σούσα ο Αλέξανδρος βάζει σε εφαρμογή ένα μεγαλόπνοο σχέδιο συγχώνευσης των λαών της αυτοκρατορίας του, αρχίζοντας από την συμφιλίωση με τους Πέρσες ευγενείς και τους μικτούς γάμους των Ελλήνων στρατιωτών με Περσίδες. Ο ίδιος ο Αλέξανδρος παντρεύτηκε την κόρη του Δαρείου, την Στάτειρα. Όταν πήγε στα Εκβάτανα, πέθανε ο καλύτερός του φίλος Ηφαιστίωνας, γεγονός που τον σύντριψε. Το 323π.Χ., ενώ βρισκόταν στη Βαβυλώνα, ο Αλέξανδρος πέθανε πιθανόν από πυρετό, ορίζοντας διάδοχό του "τον ισχυρότερο", με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν διαμάχες μεταξύ των επιγόνων του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου