ΓΙΑ ΈΝΑ ΌΝΟΜΑ...

Δυστυχώς φαίνεται ότι η αντίφαση είναι στό αίμα μας. Εμείς, μέ συλλαλητήρια, διαδηλώνουμε τήν θέλησή μας νά αγωνιστούμε γιά τήν πατρίδα, κι εμείς, μέ τήν αδιαφορία μας (στήν καλύτερη περίπτωση), κάθε λεπτό πληγώνουμε αυτήν τήν πατρίδα. Εμείς είμαστε περήφανοι γιά τήν Ελλάδα μας, κι εμείς τήν έχουμε κάνει έναν απέραντο σκουπιδότοπο. Εμείς θαυμάζουμε τήν Ελληνική φύση, αλλά καταπατούμε καί πυρπολούμε τά δάση της, μπαζώνουμε τά ρέματά της καί βρωμίζουμε τίς ακρογιαλιές της. Εμείς αγανακτούμε μέ τούς ξένους καί μέ οποιονδήποτε Γκλιγκόρωφ προσβάλλει καί αμφισβητεί τήν ιστορία καί τήν Ελληνικότητά μας, κι εμείς είμαστε πάλι αυτοί, που πρώτοι προσβάλλουμε αυτήν τήν Ελληνικότητα. Γιατί τί άλλο σημαίνουν οι μή Ελληνικές επιλογές ονομάτων, που κάνουμε γιά μάς, τά παιδιά μας, τά καταστήματά μας, τίς επιχειρήσεις μας ....
Ως πότε όλοι αυτοί οι Ελληνες (που βέβαια δέν αμφισβητώ ούτε τήν Ελληνική καταγωγή τους, ούτε τό Ελληνικό τους φρόνημα) θά ανέχονται, λόγω ίσως οικογενειακών συναισθηματισμών, π.χ. αυτό τό "...ογλου " τού ονόματός τους; Κατάληξη που υπό τήν πίεση συνθηκών καί δυναστών, χρησιμοποίησαν οι παππούδες τους, στίς Ελληνικές καί χαμένες πρός τό παρόν, πατρίδες τους. Η Τουρκοκρατία ήταν ένας εφιάλτης στήν πορεία τού Εθνους, που όμως πέρασε. Εμείς γιατί διατηρούμε μοιρολατρικά κι έτσι αποδεχόμαστε τά ίχνη που μάς άφησε; Πόσο τραγελαφικό θά έμοιαζε άν αύριο βλέπαμε καί σχολιάζαμε στά πανταχού παρόντα πλέον ΜΜΕ, έναν Έλληνα υπουργό "...ογλου " νά κάθεται σέ ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων καί νά προσπαθεί νά πείση απέναντι του, έναν Τούρκο υπουργό " ...ογλου ", γιά τήν Ελληνικότητα τών νησιών μας! Η διαδικασία αλλαγής τής κατάληξης είναι πολύ απλή καί πολλοί τήν έχουν πραγματοποιήσει καί εύγε τους.
Αλλαγές όμως πρέπει νά γίνουν καί σέ όσα απέμειναν αλλόγλωσσα τοπωνύμια. Οι Σκοπιανοί μάς κατηγορούν σέ διεθνείς οργανισμούς (π.χ. HELSINKI WATCH), πως μετονομάσαμε τήν σλαβικότατη "Σολούν" σέ "Θεσσαλονίκη"(!!!), τό επίσης σλαβικό "Ποστόλ" σέ "Πέλλα" (!!!), τό "Βόδεν" σέ "Εδεσσα" (!!!) κτλ. Αυτοί κλέβουν ό,τι είναι δικό μας κι εμείς, μέ μή Ελληνικά ονόματα, τούς προτρέπουμε νά διεκδικήσουν κι άλλα!
Ως πότε πάλι, οι Ελληνες θά ονομάζουμε τά παιδιά μας μέ δισύλλαβα ξενόγλωσσα ή υποκοριστικά ή πάλι ... Αβραάμ, Γαβριήλ, Δανιήλ, Σεραφείμ ...! Ονόματα μέ ήχους "φρεναρίσματος", ανοίκειους στήν εύηχη Ελληνική γλώσσα, αντί τών ωραίων, μουσικών καί ιστορικών Ελληνικών ονομάτων. Οι παππούδες καί γιαγιάδες ας θυσιάσουν τήν μικροεγωϊστική χαρά τής συνέχειας τού ονόματός τους, στήν υπερηφάνεια τού όχι μόνο νά είναι, αλλά καί νά φαίνονται τά εγγόνια τους, Έλληνες. Όσα πιό πολλά Ελληνικά ονόματα, τόσο αποστομώνονται οι καλοθελητές που βλέπουν μειονότητες ή Εθνικές ασυνέχειες. Αλλά τόσο γεμίζει κι η ατμόσφαιρα κι η ζωή μας μέ τήν μουσική, νοητική καί εννοιολογική χροιά τών Ελληνικών ονομάτων. Κι ας μήν ξεχνούμε ότι κατά τόν Αντισθένη: "αρχή σοφίας, ονομάτων επίσκεψις", καί κατά τόν Πλάτωνα (Κρατύλος): "ονόματος ορθότητα εκάστω τών όντων πεφυκυία".
Επαμεινώνδας Παντελεμίδης