Ποτέ ξανά κίτρινα δόντια

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2007

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΗΡΩΙΔΑ "ΗΛΕΝΙΑ"


Με τα τόσα ψέματα που κυκλοφόρησαν και κυκλοφορούν γύρω από το «Πολυτεχνείο», κοντεύει να χάσει την αίγλη της η Ηλένια Ασημακοπούλου, το «ωραιότερο» ψέμα της περιπτώσεως.

Η «θλιβερή» ιστορία της Ηλένιας - για όσους δεν την ξέρουν ή δεν τη θυμούνται - έχει έτσι: Την πρώτη επέτειο του «Πολυτεχνείου», το 1974, ανάμεσα στα λουλούδια και τις φωτογραφίες υπαρκτών και ανύπαρκτων «νεκρών» (σύγχρονων και παλαιότερων, μια και είχαν βάλει φωτογραφίες σκοτωμένων του 1944, του 1950 κ.λπ.) που γέμισαν το πολύπαθες κτίριο, τις μάντρες, τις αυλές και τα κάγκελα του, ήταν και το σκίτσο μιας ωραιότατης κοπέλας. Δίπλα του, στο ίδιο κάγκελο - που έμεινε στην «ιστορία» σαν «Της Ηλένιας το κάγκελο» - υπήρχε ένα σημείωμα με τα εξής δακρύβρεχτα:

«Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει».

Το «δράμα» το πήραν οι εφημερίδες, μία από αυτές, δε - η «Αυγή» - έγραψε, κατά λέξη, τα εξής κάτω από το σπαραξικάρδιο τίτλο: ΤΙ ΑΠΟΓΙΝΕ Η ΗΛΕΝΙΑ ΜΟΥ; Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ και τον υπότιτλο: «Ηλένια Ασημακοπούλου. Χτυπήθηκε στις 17 Νοέμβρη στη Στουρνάρα από σφαίρα. Τι απόγινε», λέει:

«Το σκίτσο της μικρής κοπέλας με το τραγικό ερώτημα κρεμόταν από τα κλαδιά της ελίτσας που φυτεύθηκε στο χώρο του Πολυτεχνείου. Αργότερα τοποθετήθηκε κι αλλού, κι αλλού, ανάμεσα στα λουλούδια. Με το ίδιο πάντα ερώτημα: «Τι απόγινε;».

Ολότελα τυχαία χθες βρεθήκαμε δίπλα σε ένα αγόρι κι από εκεί ξεκινάει μια ακόμα τραγωδία όπως την αφηγείται το ίδιο:

- Είμασταν μαζί με την Ηλένια μέσα στο Πολυτεχνείο. Μετά την εισβολή, βγήκαμε δίπλα - δίπλα από την έξοδο της Στουρνάρα. Ένας οπλισμένος τη σημάδεψε εν ψυχρώ και οι σφαίρες τη βρήκαν στην πλάτη. Ακούμπησε πάνω μου βγάζοντας αίμα από το στόμα και έπειτα έπεσε. Με συλλάβανε και στην Ασφάλεια μου πήραν το πουλόβερ μου που ήταν κόκκινο από το αίμα της. Δεν τους μίλησα καθόλου για την Ηλένια, για να την προφυλάξω, αν ζούσε...

Όταν με άφησαν, το Φλεβάρη του '74, πήγα στο Χαλάνδρι όπου έμενε με την οικογένεια της. Μα οι γονείς της με το μικρότερο αδελφό της είχαν εξαφανιστεί και στο σπίτι έμεναν άγνωστοι. Όσο κι αν ρώτησα δεν ήξεραν τίποτα. Ούτε κι από το σχολείο της, το Κολέγγιο Αγ. Παρασκευής, έβγαλα άκρη.

Ίσως οι γονείς της φοβήθηκαν για το δεύτερο παιδί τους κι εξαφανίστηκαν.

Όλα αυτά δεν τα κατέθεσα στον κ. Τσεβά, γιατί φοβόμουν.

Ο νεαρός σπουδαστής εγκατέλειψε όλες αυτές τις μέρες τα μαθήματα του, τοποθέτησε, όπου νόμιζε καλύτερα στο χώρο του Πολυτεχνείου ένα σκίτσο της φτιαγμένο πριν από τα γεγονότα, προσθέτοντας την αγωνία του: «Τι απόγινε;».

Το όνομα του νέου είναι Γιάννης Ηλιόπουλος της Ηλεκτρονικής Σχολής».

Σε λίγο όμως αποκαλύφθηκε πως το σκίτσο της «δολοφονημένης» Ηλένιας - στο οποίο τόσοι φοιτητές και τόσες φοιτήτριες γονυπέτησαν δακρυσμένοι - ήταν παρμένο από διαφήμιση σαμπουάν της αγγλικής εταιρίας «ΜΠΡΕΚ» και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου «Βογκ» (το σκίτσο της διαφημίσεως - είναι «παστέλ» - το φιλοτέχνησε ο Άγγλος ζωγράφος Νικόλας Ήγκον και ως μοντέλο ποζάρησε η Νεοζηλανδή Νάνσυ Κρίντλαντ, γνωστό και πανάκριβο φωτομοντέλο, που από ηλικίας 4 χρονών ζει στο Λονδίνο).

Μετά τη διαπίστωση της απάτης, πανικόβλητοι οι διοργανωτές του πανηγυριού έσπευσαν να παραπέμψουν σε δίκη τον Ηλιόπουλο - από το όνομα του φαίνεται «γέννησε» την Ηλένια - ο οποίος καταδικάστηκε (άρον - άρον, στις 18 / 2 / 75) σε φυλάκιση οκτώ μηνών.

Πάντως, μπορεί να καταδικάστηκε και όλοι οι κουλτουριαραίοι να έριξαν σ' αυτόν όλες τις κατάρες «του απάνω κόσμου», αλλά εκείνος είχε «κερδίσει»: Το όνομα της Ηλένιας εκφωνήθηκε πρώτο στον πίνακα των νεκρών και σε αυτήν κατατέθηκαν τα περισσότερα στεφάνια, με πρώτο και καλύτερο εκείνο της Ιωάννας Τσάτσου - συζύγου του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας - η οποία μάλιστα, γονάτισε μπροστά στο σκίτσο και δάκρυσε. Ο πανίσχυρος, δε, τότε Καραμανλής, ζήτησε φωτογραφία του σκίτσου.

Η περίπτωση, όμως, έχει και ένα δίδαγμα: Και στο θέμα αυτό την «πλήρωσε» ένα απλό ανθρωπάκι, ενώ δώδεκα ολόκληρα χρόνια τώρα οι βιαστές της μνήμης του Έθνους - με τους ψιθύρους και τις «διαβεβαιώσεις» τους για «εκατόμβες» κ.λπ. - κλονίζουν την εμπιστοσύνη του Λαού στη Δικαιοσύνη και με τα ολέθρια ψέματα τους, αναμοχλεύουν πάθη και μίση, χωρίς να πάθουν τίποτα.

Οι ίδιοι, μάλιστα, κάθε φορά «παράγοντες» με υποκρισία - αφού ξέρουν ποια είναι η αλήθεια! - μετέχουν στις παραπλανητικές τελετές, θεατρινίζουν και κάνουν το κάθε τι για «να τους πιάσει ο φακός» και να φιγουράρουν «θλιμμένοι προσκυνητές» στις εφημερίδες και την τηλεόραση. Και φτάσαμε σε σημείο να πάει «εν σώματι» η Βουλή πριν από λίγα χρόνια εκεί και να αφιερώσει ο αλήστου μνήμης Παπασπύρου τη συνεδρίαση «σε εκείνους που θυσίασαν ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΧΩΡΟ τη ζωή τους», χωρίς να τον «τσιμπήσει» ο Εισαγγελέας για τη βάναυση προσβολή της Δικαιοσύνης που διέπραττε, αφού εκείνος - καθώς και οι άλλοι που τον συνόδευαν - γνώριζε ότι το δικαστήριο είχε δεχτεί πως κανένας δεν είχε σκοτωθεί στο Πολυτεχνείο.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Εσύ που τότε ήσουν αγέννητος ή σε ηλικία που δεν μπορούσες να εκτιμήσεις τα γεγονότα, μάθε τα παρακάτω και σκέψου πάνω σ' αυτά. Σκέψου και συ που έζησες τα γεγονότα των ημερών εκείνων, ξέρεις την αλήθεια, αλλά τρέχεις τώρα με τα πανό και τις ντουντούκες και δέχεσαι όλες τις ψευτιές και τα καραγκιοζιλίκια, για να μην πουν πως δεν είσαι «προοδευτικός» και «δημοκράτης».

Το Νοέμβριο του 1973, υπήρχε μια Κυβέρνηση που είχε πάρει την εξουσία πριν 6 και 1/2 χρόνια. ΤΩΡΑ, διάφοροι από εκείνους που έκαναν τότε «τούμπες» και την προσκύναγαν - για να πάρουν μια θεσούλα - λένε πως η Κυβέρνηση εκείνη «δεν ήταν νόμιμη».

Πώς δεν ήταν όμως, όταν, ΣΗΜΕΡΑ, εφαρμόζονται όλοι οι νόμοι της και τηρούνται οι διεθνείς συνθήκες που είχε υπογράψει; Πήγαινε μια μέρα στην Βουλή και ρώτα όλους τους βουλευτές να σου πουν τι δουλειά έκαναν στο διάστημα '67-73, τι βαθμούς πήραν (αν ήταν υπάλληλοι, αξιωματικοί κ.λπ.), τι περιουσία απόκτησαν κ.λπ., κ.λπ. και μετά πήγαινε στην Εθνική Βιβλιοθήκη να διαβάσεις τις εφημερίδες (ΟΛΕΣ) της εποχής εκείνης. Θα διδαχτείς, πολλά και θα σιχαθείς περισσότερα και πολλούς.

Οι κάπηλοι του «Πολυτεχνείου» λένε φοβερά και τρομερά πράγματα, αλλά δεν είναι αλήθεια πως όλος ο κόσμος ήταν εναντίον των Συνταγματαρχών, ούτε ότι η πλειοψηφία των φοιτητών είχε αναπτύξει αξιοσημείωτη αντιδικτατορική δράση, ούτε - πολύ περισσότερο - ότι οι πολίτες επαναστάτησαν! Αυτά όλα είναι ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ που πλάστηκαν μεταγενέστερα και, αν θες, ρώτα τους γονείς σου - αν δεν είναι φανατισμένοι κι αν δεν έχουν χάσει το λογικό τους - να σου πουν την αλήθεια. (Στα δάχτυλα του μισού χεριού μετριούνται εκείνοι που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν αντιστασιακοί χωρίς εισαγωγικά).

Το Νοέμβριο του 73, μπήκαν στο Πολυτεχνείο μερικοί αναρχικοί, όπως μπήκαν και τον Νοέμβριο του '85 και μπαίνουν κάθε Νοέμβριο - και καταστρέφουν κτίρια, λεηλατούν κ.λπ. - οι οποίοι ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ. Η διαφορά μεταξύ 73 και τώρα είναι στο ότι, τότε, επειδή το καθεστώς ήταν Δικτατορικό, δείλιασε να τους διάλυσει - για να μην το πουν δικτατορία! - ενώ μετέπειτα το Δημοκρατικό Καθεστώς τους διαλύει με βία ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙ.

Η αδεξιότητα και ο πολιτικάντικος ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟΣ του τότε (1973) Πρωθυπουργού Μαρκεζίνη (που ήθελε να εκμεταλλευτεί τα γεγονότα για να κερδίσει τις εκλογές που θα έκανε) επέτρεψαν την συγκέντρωση στον χώρο των νέων που ακούγοντας τον ραδιοσταθμό του «Πολυτεχνείου» ενθουσιάζονταν από τα συνθήματα του, όπως ενθουσιάζονται πάντα οι νέοι. Και οι νέοι αυτοί - παρακινημένοι από τους αναρχικούς - άρχισαν να επιτίθενται σε υπουργεία, Δημόσιους Οργανισμούς, καταστήματα κ.λπ.

Το Στρατιωτικό Καθεστώς είχε επτά, κοντά, χρόνια στην Αρχή και ήταν ΥΠΕΥΘΥΝΟ για την ασφάλεια του Έθνους και των πολιτών. Επειδή, τελικά, μαζεύτηκαν μερικές χιλιάδες οικοδόμοι, γεωργοί, εργάτες, υπάλληλοι, φοιτητές κ.λπ. (άλλο αν τώρα μιλάνε μόνο για φοιτητές, για να έχει ρομαντική χροιά το παραμύθι), θα έπρεπε να εγκαταλείψει την εξουσία;

Κάθε χρόνο μιλάνε για νεκρούς, με ψεύτικους αριθμούς και ψεύτικα ονόματα.

Υπάρχουν, βέβαια, νεκροί των ημερών εκείνων, αλλά δεν σου λέει τίποτα το ότι οι περισσότεροι χτυπήθηκαν σε επιθέσεις που έγιναν για να καταληφθούν το υπουργείο Δημ. Τάξεως και ο ΟΤΕ, ενώ οι υπόλοιποι χτυπήθηκαν από «αδέσποτες» στα σπίτια τους ή σε περιοχές άσχετες με το Πολυτεχνείο; Κανένας δεν σκοτώθηκε μέσα στο Πολυτεχνείο.

Λένε πολλοί: «Δεν έχει σημασία, νεκροί είναι». Νεκροί, αλλά το ίδιο είναι να ακούς πως «πάτησαν τα τανκς τους φοιτητές μέσα στο Πολυτεχνείο» - όπως λένε οι παραμυθάδες - και το ίδιο να σκοτώνονται ΜΗ φοιτητές - μέχρι και δύο αλλοδαποί! - σε επιθέσεις εναντίον Κρατικών Υπηρεσιών ή να τραυματίζονται άλλοι την ώρα που σπάνε βιτρίνες και κλέβουν ρούχα, τηλεοράσεις κ.λπ., από το κατάστημα του πατέρα σου ή του οποιουδήποτε πολίτη; Ξέρεις πόσοι φοράνε ακόμα από εκείνα τα κλεψιμέικα και πόσοι βλέπουν σε τότε αρπαγμένες τηλεοράσεις, τα τωρινά πανηγύρια και γελάνε;

Είναι λίγος ο χώρος για πλήρη εξιστόρηση, αλλά σας υπενθυμίζω πως το «Πολυτεχνείο» δημιουργήθηκε όταν η Δικτατορία παρέδωσε σε πολιτικούς (Μαρκεζίνη) την εξουσία και ότι μετά τις τραγικές εκείνες ημέρες (17 Νοεμβρίου) δεν ήρθε η Δημοκρατία - όπως λένε στα παιδάκια μας οι παραμυθάδες - αλλά ο σκληρός δικτάτορας Ιωαννίδης (25 Νοεμβρίου), ο οποίος έμεινε ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΥΤΕ ΚΙΧ, μέχρι τον Ιούλιο του 1974 που τον «έφαγε» η προδοσία Καραμανλή - Μακάριου στην Κύπρο.

Τούτο το άρθρο είναι ένα μικρό «αφιέρωμα» στην αλήθεια. Πριν τρέξεις δε - με τις ντουντούκες και τα πανό «για τα κακόμοιρα τα παιδάκια που τα πάτησαν τα τανκς» - διάβασε το καλά, ρώτα ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ να σου πουν την αλήθεια και ρίξε μια ματιά στις εφημερίδες της εποχής.

Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΜΑΣ ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΒΑΡΒΑΡΙΚΗΝ

Dionysios Solomos, 1823.
(Translation in English by Rudyard Kipling, 1918.)


We knew thee of old,
Oh, divinely restored,
By the lights of thine eyes
And the light of thy Sword.

From the graves of our slain
Shall thy valour prevail
As we greet thee again-
Hail, Liberty! Hail!

Long time didst thou dwell
Mid the peoples that mourn,
Awaiting some voice
That should bid thee return.

Ah, slow broke that day
And no man dared call,
For the shadow of tyranny
Lay over all.

And we saw thee sad-eyed,
The tears on thy cheeks
While thy raiment was dyed
In the blood of the Greeks.

Yet, behold now thy sons
With impetuous breath
Go forth to the fight
Seeking Freedom or Death.

From the graves of our slain
Shall thy valour prevail
As we greet thee again-
Hail, Liberty! Hail!

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΤΣΕΝΑΙ

Το ισχυρό λόμπι τον ετοιμάζει στην Βοστόνη.
Κάνει κόμμα στην Αθήνα ο Τσενάι. Έτοιμη η διακήρυξη του Δημοκρατικού Κόμματος των Αλβανοφώνων. Τις αποσκευές του για την Ελλάδα, όπου θα ιδρύσει κόμμα αλβανοφώνων, ετοιμάζει ο Οδυσσέας Τσενάι.. Ο Αλβανός που πριν από μερικά χρόνια ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων ως
σημαιοφόρος στην μαθητική παρέλαση, σπουδάζει Πολιτικές Επιστήμες στη
Βοστόνη και θα πρωταγωνιστήσει στο εγχείρημα της δημιουργίας του
"Δημοκρατικού Κόμματος των Αλβανοφώνων" στην Ελλάδα.
Όλα τα πολιτικά κόμματα της Αλβανίας συμφωνούν απόλυτα με τη δημιουργία κόμματος Αμβανοφώνων στην Ελλάδα. Για πολλούς και διαφόρους λόγους. Κυρίως, όμως, διότι αυτό το κόμμα θα χρησιμοποιηθεί για να ισχυροποιηθεί ακόμη περισσότερο ο ρόλος της Αλβανίας στα Βαλκάνια. Πέρα από τις επιφανειακές διαφορές τους, τα αλβανικά κόμματα συμφωνούν στις θέσεις τους για τα εθνικά θέματα αλλά και για τα θέματα της αλβανικής οικονομίας. Δηλαδή λειτουργούν από κοινού και με όλα τα μέσα που διαθέτουν ώστε η Αλβανία να προσδεθεί ακόμα πιο σφιχτά στο άρμα των ΗΠΑ, προκειμένου η χώρα τους να ελέγχει τη δραστηριότητα των πολιτικών και στρατιωτικών επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια από τη μία, και για να προστατευτεί έτσι ο ζωτικός της χώρος και τα εθνικά της συμφέροντα από την άλλη. Όσο για την αλβανική οικονομία , όλα τα αλβανικά κόμματα έχουν συμφωνήσει ότι ο κύριος μοχλός της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας τους είναι τα τραπεζικά εμβάσματα των Αλβανών μεταναστών προς την πατρίδα τους, αφού η Αλβανία δεν έχει τα περιθώρια να στηριχτεί στην παραγωγή ή στις υπηρεσίες. Γι αυτό, άλλωστε, τα ίδια τα αλβανικά κόμματα χρηματοδοτούν ολόκληρες οικογένειες Αλβανών πολιτών με τα πρώτα έξοδα εγκατάστασής τους σε ξένες χώρες, ενθαρρύνοντας έτσι τη μετανάστευση. Εξ' άλλου, όπως συζητείται εντός της αλβανικής κοινότητας στην Αθήνα, τα Ελληνικά πολιτικά κόμματα έχουν διαψεύσει επανειλημμένα τις ελπίδες των Αλβανών για τα θέματα που τους απασχολούν στη χώρα μας και δεν τους εκπροσωπούν πλέον... "Μέχρι στιγμής οι δεσμεύσεις των κυβερνήσεων δεν έχουν γίνει πράξη και το μαρτύριο των μεταναστών στην Ελλάδα συνεχίζεται" αναφέρουν μεταξύ άλλων. Όλα αυτά όμως δεν μπορούν να γίνουν χωρίς χρήμα. Έτσι, πρωταγωνιστικό ρόλο στο συντονισμό του αλβανόφωνου στοιχείου πάντα στον κόσμο – ειδικότερα όμως όσον αφορά στα Βαλκάνια -, με την επίσημη γενική πολιτική του κράτους της Αλβανίας, έχει αναλάβει η Αλβανο-Αμερικανική Τράπεζα - η οποία λειτουργεί με τρία καταστήματα στην Ελλάδα. Να σημειωθεί ότι η American Bank of Albania ανήκει κατά 100% στο αλβανοαμερικανικό λόμπι και ιδρύθηκε στην πολιτεία Delaware των ΗΠΑ, το 1989, με πράξη της κυβέρνησης των ΗΠΑ για την υποστήριξη της... δημοκρατίας στις χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Επίσης, η ίδια τράπεζα είναι ο κύριος χρηματοδότης των μεγαλύτερων εκδόσεων (εφημερίδες, περιοδικά, βιβλία κ.λ.π.) στην αλβανική γλώσσα για τα Βαλκάνια. Και τα στελέχη της Αλβανο-Αμερικανικής Τράπεζας αλλά και τα μέλη του συμβουλίου του αλβανο-αμερικανικού λόμπι μπαινοβγαίνουν στον Λευκό Οίκο σαν να πρόκειται για το σαλόνι τους. Πολύ χαρακτηριστικά, ο επικεφαλής του αλβανο-αμερικανικού λόμπι είναι πρώην γερουσιαστής των ΗΠΑ. Επίσης, το λόμπι των Αλβανών στις ΗΠΑ έδειξε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για την υπόθεση Τσενάι. Είναι γεγονός ότι συγχρηματοδοτούν τις σπουδές του Οδυσσέα Τσενάι στις Πολιτικές Επιστήμες. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Τσενάι φοιτά στη Σχολή Ηγετών του Harvard, αφού έκανε ένα "πέρασμα" - για τα μάτια του κόσμου - από το τμήμα Φυσικής του Boston College. Υποστηρικτές στην Ελλάδα για τη δημιουργία κόμματος Ανβανοφώνων στην Ελλάδα ενθαρρύνουν επίσης εγχώριοι πολιτικοί αλλά και οικονομικοί κύκλοι. Δημοσιογραφικά συγκροτήματα, εκδοτικοί οίκοι, μεγαλομέτοχοι Ελληνικών ιδιωτικών καναλιών, κατασκευαστές δημοσίων έργων, εμπορικά επιμελητήρια, πολιτικές οργανώσεις, μη-κυβερνητικές οργανώσεις κ.α. Το "Δημοκρατικό Κόμμα των Αλβανοφώνων" υποστηρίζεται επίσης από εξωκοινοβουλευτικές συσπειρώσεις της Αριστεράς στην Ελλάδα, από Έλληνες αλβανικής καταγωγής που έχουν διακριθεί μέσα από τα Ελληνικά media, αλλά και Αλβανούς επιχειρηματίες που ζουν και δραστηριοποιούνται στη χώρα μας. Ο πατέρας Τσενάι, εκτός από Λοχαγός των Αλβανικών Μυστικών Υπηρεσιών εκείνη την εποχή, ήταν και ένας από τους πρωταγωνιστές του μεγαλύτερου οικονομικού σκανδάλου που γνώρισε ποτέ η Αλβανία, εκείνου με τις Πυραμίδες. Στην Ελλάδα ήρθε όχι ως φτωχός πλην τίμιος λαθρομετανάστης, αλλά για να αποφύγει τις απειλές για τη ζωή του και τη φυλακή από τις απάτες, σύμφωνα με τον αλβανικό Τύπο, που είχε διαπράξει εκεί. Και για τη διακίνηση των χρημάτων προς την Ελλάδα έκανε χρήση των Ελληνικών τραπεζικών υπηρεσιών..... Αξίζει να σημειωθεί ότι η οικοιγένεια Τσενάι είναι γνωστή οικογένεια Τσάμηδων από το Φίερε, περιοχή στην οποία κατέφυγαν υπό διωγμό πολλοί Τσάμηδες για τη συνεργασία που προσέφεραν κατά την διάρκεια της Κατοχής στους Γερμανούς. Πρωταγωνιστικό ρόλο, επίσης, στη δημιουργία του Κόμματος των Αλβανοφώνων στην Ελλάδα θα έχει φυσικά και ο πρόεδρος του Συνδέσμου Αλβανών Μεταναστών Ταχίρ Μήτσι, αναγνωρίσιμος ιδιαίτερα μέσα από τις εκπομπές του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου αλλά και του Νίκου Ευαγγελάτου, αλλά και πολύ γνωστός για τις κατά καιρούς εμπρηστικές του δηλώσεις σε βάρος των Ελλήνων. Πολύ πρόσφατα, μάλιστα, στις 13 Σεπτεμβρίου 2007, σε δηλώσεις του ανέφερε ότι το μαρτύριο των μεταναστών στην Ελλάδα συνεχίζεται και ότι "οι Αλβανοί στην Ελλάδα είναι σκλάβοι". Ο άνθρωπος, βέβαια, στον οποίο θα στηριχτεί η πολιτική αυτή επιχείρηση για λογαριασμό των αλβανοφώνων στην Ελλάδα δεν είναι άλλος από τον Οδυσσέα Τσενάι, ο οποίος θα εμφανιστεί στην Ελληνική πολιτική σκηνή την κατάλληλη ψυχολογική στιγμή, όντας και προικισμένος με όλα τα μυστικά της Πολιτικής Τέχνης από τα μεγαλύτερα σχολεία των ΗΠΑ.

Πηγή: Presstime

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2007

Αρ. φυλ 75 σελ 8