Ποτέ ξανά κίτρινα δόντια

Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

ΑΠΑΝΤΗΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΛΟΧΑΓΟΥ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

Ως ένας ταπεινός πλην τίμιος και εμφορούμενος από πατριωτικά ιδεώδη λοχαγός
αισθάνθηκα την ανάγκη να απαντήσω σε ένα αισχρό άρθρο που δημοσιεύτηκε στην
εφημερίδα καθημερινή με τον τίτλο "με τα κρουασάν... υπό μάλης".
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_02/04/2011_437823


Κύριε διευθυντά,
όντας αναγνώστης της εφημερίδος σας και διαβάζοντας προ ημερών το κατ’ εμέ
κατάπτυστο άρθρο του κ. Ζούλα με τίτλο «Με τα κρουασάν... υπό μάλης»,
επιτρέψατέ μου να καταθέσω την προσωπική μου εμπειρία τοποθετούμενος επί του
θέματος.

Το 2002, ως νεαρός ανθυπολοχαγός στο Κέντρο Εκπαίδευσης Ειδικών Δυνάμεων, στην
πρώτη μου επαφή με στρατεύσιμους οπλίτες, έγινα μάρτυρας του εξής περιστατικού:
Ύστερα από μία σύντομη πορεία 7χλμ. με ελαφρύ φόρτο, άκουσα τυχαία την
τηλεφωνική συνδιάλεξη ενός εκ των συμμετασχόντων στην πορεία με την μητέρα του,
όπου ενθουσιωδώς και υψιφώνως την ενημέρωνε για την πορεία 50χλμ. με 30 κιλά
φόρτο που μόλις είχε εκτελέσει. Λίγες ημέρες αργότερα και ενώ εκτελούσα υπηρεσία

αξιωματικού διανυκτερεύσεως, μία άλλη μητέρα επικοινώνησε προκειμένου να μιλήσει

με τον γιο της. Προς διευκόλυνση της αναζήτησης, μάς ενημέρωσε ότι ανήκει στον
3ο Λόχο, αυτόν των «λεόντων». Τα επόμενα χρόνια από πλήθος παρόμοιων
περιστατικών καθώς και από συνομιλίες με γνωστούς που ολοκλήρωσαν την θητεία
τους, βεβαιώθηκα ότι μεγάλο ποσοστό απολυθέντων από τις τάξεις του στρατεύματος
έχουν πλέξει έναν μύθο γύρω από τους «πέτρινη» αυτή περίοδο της ζωής τους. Όλοι
είχαν αντιλέξει με πάθος και νεοελληνική μαγκιά στην άστοχη διαταγή του
προϊσταμένου τους αδιαφορώντας για τον πειθαρχικό έλεγχο, όλοι είχαν εντοπίσει
τα χρονίζοντα προβλήματα του στρατεύματος και είχαν πρωτότυπες και
αποτελεσματικές λύσεις να προτείνουν, ενώ αρκετοί είχαν διαπράξει μία εξαίρετη
πράξη που θα στιγμάτιζε το μέλλον της μονάδας που υπηρέτησαν.
Επανερχόμενος στον λίβελο του κ. Ζούλα, που δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 2ας
Απριλίου (προφανώς γράφτηκε την «πρωταπριλιά»), ασφαλώς δεν θα απευθυνθώ στον
συντάκτη, μιας και η συκοφαντική δυσφήμιση ενός εκ των θεσμών του κράτους με
μοναδικό μάρτυρα έναν «φίλο που μόλις απολύθηκε», καταστρατηγώντας κάθε έννοια
δημοσιογραφικής δεοντολογίας, τον θέτει στο απυρόβλητο οιασδήποτε αντιπαράθεσης.

Ειδικά βέβαια όταν ο υπό αμφισβήτηση θεσμός είναι αυτός των Ένοπλων Δυνάμεων, ο

οποίος διαχρονικά λαμβάνει την αποδοχή και εκτίμηση του συνόλου των Ελλήνων
πολιτών, παραμένοντας ένα από τα πλέον ελάχιστα ανέγκλητα προπύργια στην
συνείδηση του. Ο κύριος αυτός, ανάγοντας την συκοφαντία σε επάγγελμα, μη
σεβόμενος τουλάχιστον την μνήμη των δεκάδων πεσόντων «αργόμισθων» κατά την
εκτέλεση του καθήκοντος, σε κάθε σοβαρό κράτος όφειλε ήδη να έχει οδηγηθεί στο
εδώλιο του κατηγορουμένου, εκτός και αν διαθέτει και επιθυμεί να παρουσιάσει το
ονοματεπώνυμο του «φίλου» μάρτυρα και του δράστη «με τα κρουασάν υπό μάλης»,
πιθανότητα την οποία αποκλείω. Ο «φίλος» που μόλις απολύθηκε θα συγκαταλεχθεί
στους απολυθέντες του προλόγου, παραμένοντας για πάντα ανώνυμος και ανεύθυνος.
Το μόνο ίσως που θα επιθυμούσα από τον κ. Ζούλα, θα ήταν να μου αναλύσει και
αιτιολογήσει την έκφραση «ένα σκασμό λεφτά» που χρησιμοποιεί για να περιγράψει
τον μισθό ημών των «αντιπαραγωγικών», ο οποίος μόλις που αγγίζει τα 1250€
(καθαρές αποδοχές) ύστερα από 14 χρόνια υπηρεσίες και δύο πανεπιστημιακούς
τίτλους. Φαντάζομαι πως ο ταλαντούχος συνεργάτης σας, απότοκος ο ίδιος της
κληρονομικής δημοσιογραφίας στη χώρα της κληρονομικής δημοκρατίας, θα
δυσκολευτεί να βρει έναν καταλληλότερο χαρακτηρισμό για τις δικές του αποδοχές,
και δη για το μερίδιο που καταβάλλεται από τον Έλληνα φορολογούμενο.
Απευθυνόμενος λοιπόν σε εσάς κύριε διευθυντά, επιτρέψατέ μου να εκφράσω την
άποψη ότι η κάθε εφημερίδα έχει ταυτότητακαι για το λόγο αυτό έχει συγκεκριμένο
αναγνωστικό κοινό που εκφράζεται από τη γενική γραμμή της. Στην εφημερίδα που
αρθρογραφούν οι κ.κ. Γιανναράς, Κασιμάτης, Λυγερός και πλήθος άλλων
αξιολογότατων προσωπικοτήτων, θεωρώ επιεικέστατα άστοχη την παροχή βήματος σε
εκπροσώπους την ανεύθυνης δημοσιογραφίας, κρίνοντας δε απαραίτητη, αν μη τι άλλο

για τη διασφάλιση του κύρους της εφημερίδος, την δημοσίευση απολογητικού
σημειώματος για την περί ης ο λόγος ατυχέστατη προσβολή του κοινού αισθήματος.


Με τιμή,
Γκόνης Νικόλαος
Λοχαγός