Ποτέ ξανά κίτρινα δόντια

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008

ΌΜΗΡΟΣ

Αρχαίος Έλληνας επικός ποιητής, ο μεγαλύτερος από τους ποιητές όλων των αιώνων, με τον οποίο αρχίζει η έντεχνη ελληνική και ευρωπαϊκή λογοτεχνία.
Οι πληροφορίες που έχουμε για τον Όμηρο είναι ελάχιστες και αυτές ασαφείς. Τον τόπο γέννησής του διεκδικούν πολλές πόλεις όπως μας πληροφορούν οι δύο αυτοί εξάμετροι:
"Επτά πόλεις μάρνανται σοφήν διά ρίζαν Ομήρου, Κύμη, Χίος, Κολοφών, Σμύρνη, Πύλος, Άργος, Αθήνη". Πιο πιθανή πατρίδα του όμως θεωρείται η Σμύρνη, αιολική αποικία, που αργότερα προστέθηκε στην ιωνική συμπολιτεία. Η άποψη αυτή ενισχύεται από το ότι ο ποιητής γνώριζε πολύ καλά την περιοχή της, όπως αποδεικνύουν οι παρομοιώσεις που δανείζεται από την κλαγγή των κύκνων και των χηνών του Καΐστρου ποταμού, από την ορμή του Βορά και του Ζέφυρου που φυσούν από τη Θράκη, από τον ταύρο που θυσιάζεται στο Πανιώνιο. Γνώριζε ακόμα καλά τις ακτές του Αδραμυτηνού κόλπου, το όρος Ίδη, την πεδιάδα του Σκάμανδρου κ.λ.π., τα οποία είδε ο ποιητής με τα μάτια του και έγιναν θέατρα των αγώνων των ηρώων του.

Άγνωστο είναι το πότε έζησε ο Όμηρος. Η παράδοση ότι ήταν τυφλός, ίσως πρέπει να απορριφθεί, γιατί είναι ασυμβίβαστη με τη λεπτή παρατήρηση της φύσης που υπάρχει στο έργο του.
Ο Όμηρος. έγραψε: την Ιλιάδα της οποίας η υπόθεση εκτυλίσσεται σε 51 ημέρες και 15.700 στίχους. Θέμα της είναι η "μήνις του Αχιλλέως" εναντίον του Αγαμέμνονα και οι συμφορές που επακολούθησαν. Κανονικά λοιπόν έπρεπε να ονομαστεί Αχιλληίδα, επειδή όμως ο ποιητής παρεμβάλλει σ' αυτήν πολλά γεγονότα του πολέμου που έγιναν γύρω από το Ίλιο ( Τροία), γι' αυτό πήρε το όνομα Ιλιάς. Έγραψε επίσης την Οδύσσεια της οποίας τα περιστατικά διαρκούν 41 ημέρες και αναπτύσσονται σε 12.100 στίχους. Θέμα της είναι ο νόστος (επιστροφή) του Οδυσσέα από την Τροία στην Ιθάκη. Άλλα έργα που αποδίδονται στον Όμηρο είναι: οι Ομηρικοί ύμνοι, η Βατραχομυομαχία, ο Μαργίτης.
Χαρακτηριστικό της τέχνης του Όμηρου. είναι ότι τα έπη του έχουν αρχή, μέση και τέλος και ότι με τα αλλεπάλληλα επεισόδια κρατά αδιάπτωτο το ενδιαφέρον του ακροατή μέχρι το τέλος. Η διήγησή του είναι ήρεμη και ευγενής. Απεικονίζει και τις πιο οικτρές σκηνές, αλλά ο ρεαλισμός του ποτέ δε γίνεται χυδαίος. Τα πρόσωπα που παρουσιάζει ενεργούν με συνέπεια προς το "ήθος" τους. Κανένα πρόσωπο δε μένει "ανηθοποίητο" μέσα στο έργο του. Γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι η ιωνική διάλεκτος, ανάμεικτη με μερικούς αιολικούς τύπους. Όπως η ζωή των ηρώων του είναι απλοϊκή και ανεπιτήδευτη, κατά τον ίδιο τρόπο και η γλώσσα του ποιητή είναι απλή και αφελής, με ιδιαίτερη προτίμηση προς την παρατακτική σύνδεση των προτάσεων. Ο αφελής όμως αυτός ποιητής έχει τόσο λεκτικό πλούτο στο έργο του, όσο κανένα άλλο ποίημα ή πεζό σύγγραμμα. Και αποδεικνύεται βαθύς γνώστης της ανθρώπινης ψυχής και ασύγκριτος παρατηρητής της φύσης και του κόσμου. Ο ομηρικός στίχος είναι ο "δακτυλικός εξάμετρος", τον οποίο ο ποιητής βρήκε προετοιμασμένο από τους παλιούς αοιδούς, αλλά τον χρησιμοποίησε με αναμφισβήτητη δεξιοτεχνία και τον αξιοποίησε όσο κανένας άλλος.
Ο θαυμασμός για τα έπη του Όμηρου διατηρήθηκε αμείωτος από την αρχαιότητα μέχρι τις ημέρες μας, γι' αυτό και διδάσκεται σ' όλα τα σχολεία της Ευρώπης, ως ο μεγαλύτερος ποιητής και παιδαγωγός των αιώνων. Τα ομηρικά έπη έχουν μεταφραστεί σ' όλες τις γλώσσες του κόσμου.

Ήταν ο Όμηρος σύγχρονος του Τρωικού Πολέμου;;;

Η χρονολόγηση της συμβατικής Ιστορίας:
Τρωϊκός Πόλεμος: 1250 π.Χ περίπου
Κάθοδος των Δωριέων: 1100 π.Χ. περίπου.
Όμηρος: τέλη 9ου με αρχές 8ου αι. προ Χριστού (και αυτό στο περίπου διότι ουδείς γνωρίζει).
Όμως: Το 1450 π.Χ. συνέβη στον χώρο του Αιγαίου το μεγαλύτερο καταστροφικό γεγονός της ιστορίας. Η νήσος Θήρα, ή Στρογγύλη (λόγω του σχήματός της) ή Καλλίστη (λόγω της ομορφιάς της) ή Σάντα Ιρένε (Ενετοκρατούμενη) και νυν Σαντορίνη, βυθίστηκε στη θάλασσα λόγω της τρομακτικής έκρηξης του ηφαιστείου της. Το μέγεθος της έκρηξης εκείνης ήταν τέσσερις φορές μεγαλύτερο από εκείνο του ηφαιστείου Κρακατόα.
Η Σαντορίνη εξαφανίστηκε σχεδόν η μισή και από την στρογγυλή νήσο, στο χάρτη απέμεινε ένα μισοφέγγαρο.
Το πενήντα μέτρων παλιρροϊκό κύμα που σηκώθηκε, μέσα σε 30 λεπτά έπληξε με τόση δύναμη τις ακτές της Κρήτης, ώστε εξαφάνισε τον Μινωϊκό πολιτισμό. Έκτοτε η Κρήτη δεν ανέκαμψε ποτέ, περιέπεσε σε μαρασμό και έχασε εντελώς πια τη δόξα και τη λάμψη της.
Ερώτηση 1η: Εάν ο Όμηρος έζησε μεταξύ 9ου- 8ου αιώνα, πώς και δεν αναφέρει ούτε μία λέξη για το τεράστιο αυτό γεωλογικό γεγονός, που συνέβη στον ελλαδικό χώρο και που διέλυσε την Μινωϊκή Κρήτη; Πώς και τόσο λεπτομερής στις περιγραφές του δεν κάνει την παραμικρή νύξη, δεν έχει ακούσει για την τεράστια καταστροφή, αλλά αντιθέτως περιγράφει μία Κρήτη πάνω σε όλη της την ακμή και την άνθηση;
Ο Ιδομενέας, παίρνει μέρος στην εκστρατεία και πηγαίνει στο Ίλιον με 80 δικά του καράβια. Περιγράφεται ως πάμπλουτος και λαμπρός βασιλιάς, το ίδιο και τα ανάκτορά του. Αναφέρονται επίσης 100 (!) κρητικές ακμάζουσες πόλεις κατά την εποχή των Τρωϊκών.
Εφ’ όσον γεωλογικώς αποδεδειγμένα, η βιβλική καταστροφή της Θήρας συνέβη το
1450 π.Χ (αν και κατ’ άλλους ακόμα παλαιότερα, γύρω στο 1650) και ήταν πρωτοφανούς βιαιότητος, 200 χρόνια μετά, δηλαδή κατά την περίοδο του Τρωϊκού Πολέμου, ο απόηχος εκείνης της καταστροφής θα είχε μείνει στα αυτιά και στον προφορικό λόγο όλου του Αιγαίου και της λεκάνης της Μεσογείου. Κι όμως! Ο Όμηρος δεν γνωρίζει τίποτα! Αγνοεί εντελώς την καταστροφή του Κρητικού Πολιτισμού!
Ακριβώς εδώ αναφύεται ένα άλλο συγκλονιστικό ερώτημα: Πότε έγινε ο Τρωϊκός Πόλεμος; Να υποθέσουμε δικαίως πως ο Τρωϊκός Πόλεμος έγινε προ του 1450 π.Χ;
Ερώτηση 2η: Εάν η κάθοδος των Δωριέων έγινε περί το 1100 π.Χ και ο Όμηρος έζησε 300 χρόνια αργότερα, πώς είναι δυνατόν να μην κάνει καμία αναφορά στους Δωριείς; Η έλλειψη δωρικών στοιχείων και «δωρισμών» στη γλώσσα, δεν δημιουργεί την υποψία πως ο Όμηρος συνέθεσε πριν την κάθοδο των Δωριέων;
Εάν έζησε το 800 περίπου, γιατί δεν υπάρχουν αρκετοί αττικισμοί στα έπη του αλλά συναντάμε έναν αττικισμό σε κάθε 637 στίχους της Οδύσσειας και έναν αττικισμό σε κάθε 871 της Ιλιάδας; (Αυτό είναι και μια έμμεση απόδειξη πως τα έπη δεν συνετέθησαν στην πόλη των Αθηνών).
Ερώτηση 3η: Πολλοί φιλόλογοι φρονούν ότι το γλωσσικό ιδίωμα του Ομήρου, είναι μία τεχνητή γλώσσα πού ποτέ κανένας δεν μίλησε στην πραγματικότητα. Αναρωτιόμαστε λοιπόν, γιατί ένας ποιητής να χρησιμοποιήσει μια τεχνητή γλώσσα που ουδείς θα καταλάβαινε και που μάλιστα θα περιελάμβανε και ένα πλήθος αγνώστων και αρχαιοτάτων λέξεων ακατανόητων για όλους τους συγχρόνους του;
Ερώτηση 4η: Πώς είναι δυνατόν ή πιθανόν, ένας ποιητής να εμπνευσθεί από γεγονότα που συνέβησαν 450 χρόνια πριν τη γέννησή του, και να γράψει χιλιάδες επί χιλιάδων στίχους και μάλιστα με τόσες πολλές και λεπτομερείς περιγραφές; Ποιός ποιητής θα εμπνεόταν να γράψει για ένα γεγονός που συνέβη τέσσερις αιώνες νωρίτερα από τη γέννησή του;
Παγκοσμίως δεν υπάρχει άλλο τέτοιο «ποιητικό» προηγούμενο. Θα έμοιαζε κατ’ αναλογίαν σαν κάποιος σύγχρονός μας ποιητής επί παραδείγματι, να καταπιανόταν σήμερα και να έγραφε δύο κολοσσιαία έπη για την Άλωση της Πόλης!
Ερώτηση 5η : Εάν τα έπη συνετέθησαν κατά τον Η΄ π.Χ αιώνα και κατεγράφησαν τον ΣΤ΄ αι., πώς εξηγείται η συνύπαρξη πολλών διαλέκτων; Η ύπαρξη και η επιβίωση αρχαϊκών τύπων; Αγνώστων λέξεων ακόμα και για τους φιλολόγους των ιστορικών χρόνων;
Ερώτηση 6η : Μετά την κάθοδο των Δωριέων μεσολάβησε ο λεγόμενος Ελληνικός Μεσαίωνας, δηλαδή ένα τεράστιο χρονικό διάστημα παρακμής και απώλειας πληροφοριών εφ’ όσον χάθηκε και ο Μυκηναϊκός πολιτισμός. Πώς λοιπόν ήξερε ο ποιητής την προ-δωρική Ελλάδα τετρακόσια χρόνια μετά;
Και δεν είναι μόνο αυτό…
Γιατί δεν αναφέρει τον ποταμό της Αιγύπτου Νείλο με το όνομά του, αλλά τον αναφέρει με το αρχαιότατο όνομά του ως «ο ποταμός Αίγυπτος»;
Στην εποχή που έζησε ο Στράβων, η νήσος Φάρος ήταν ενωμένη ήδη με την στεριά. Εν τούτοις ο Όμηρος δεν το γνωρίζει αυτό και την ονομάζει Πελαγίαν νήσον. Έτσι ήταν γνωστή στο απώτατο παρελθόν.
Οι Ηιόνες έχουν εξαφανισθεί από προσώπου γης, αλλά ο Όμηρος του 800 π.Χ τους γνωρίζει; Όπως επίσης γνωρίζει και την Πτελεόν που τον Η΄ αιώνα ήταν ήδη ένας ακατοίκητος λόγγος;
Η Αιπύς, άγνωστη πόλη στους πάντες. Η Ενίσπη της Αρκαδίας καθώς και η Ρίπη και Στρατίη της ίδιας περιοχής είναι εντελώς άγνωστες, γνωστές όμως στον ποιητή.
Η Ηλώνη είναι ένας σωρός ερειπίων και κανένας δεν γνωρίζει τίποτα γι’ αυτήν εκτός από τον Όμηρο πάντα!
Οι Δωριείς αναφέρονται μόνο μία (και μοναδική φορά) όμως ως φύλο που κατοικούσε στην Κρήτη και όχι ως εκείνοι που με την κάθοδό τους άλλαξαν τον ρούν της ιστορίας.
Τα τοπωνύμια και οι περιοχές που αναφέρονται στα έπη, τον Η΄ και Θ΄ αιώνα είναι πλέον τόποι ακατοίκητοι και ούτε οι άνθρωποι εκείνης της εποχής μπορούν να ξεκαθαρίσουν με ποιες περιοχές αντιστοιχούν.
Η Άρνη, έχει πάψει να υπάρχει και έχει σκεπαστεί από μία λίμνη. Ο Όμηρος ξέρει όμως πως η Άρνη «έχει πολλά αμπέλια».
Η Μέσση, άγνωστη πόλη τον η΄ αιώνα, έχει πολλά περιστέρια.
Ερώτηση 7η: Εάν έζησε τον αιώνα που αναφέρει η συμβατική Ιστορία, πώς εξηγείται το γεγονός ότι αγνοεί τους Δελφούς, και αναφέρεται σε αυτούς με το όνομα «Πυθώ»; Και μόνο αυτό το επιχείρημα αρκεί για να μας βάλει σε φοβερές υποψίες πως ο Όμηρος είναι σύγχρονος του Τρωϊκού Πολέμου. Αλλά ακολουθεί καταιγισμός άλλων ερωτήσεων.
Πώς είναι παραδείγματος χάριν δυνατόν να αγνοεί την ονομασία «Αιγαίον Πέλαγος»;
Πώς είναι δυνατόν να μη χρησιμοποιεί τη λέξη «Έλληνες» αλλά «Αργείοι, Αχαιοί και Δαναοί»;
Γνωρίζει και αναφέρει την Πελοπόννησο όχι με το όνομά της αλλά ως «Άργος».
Δεν γνωρίζει την Θεσσαλία, την Μακεδονία, τα Μέγαρα…
Ερώτηση 8η: Ο Παυσανίας στα Αρκαδικά του (XVIII) λέει ότι πρώτος ο Όμηρος χρησιμοποίησε τη λέξη «Στύγα» για την πηγή με τα φοβερά νερά, που στο όνομά της ορκίζονται οι θεοί. Το ίδιο και στα Λακωνικά του (21-9) ο Όμηρος αναφέρει πρώτος το όνομα «Νηρεύς». Όμως… ο Νηρέας και η Στύγα δεν έγιναν ονόματα γνωστά τον 8ο π.Χ., αυτό θα ήταν αστείο, αλλά είναι ονόματα πανάρχαια από μια εποχή που χάνονται τα ίχνη της στα βάθη των αιώνων. Τόσο παλιά μάλιστα, που να ονομάζεται μυθολογική εποχή. Η Στύγα άλλωστε ήταν γνωστή και στους Ορφικούς. Συνεπώς, ο Παυσανίας, με το να το επισημαίνει αυτό, εννοεί πως ο Όμηρος έζησε σε πολύ μακρινούς χρόνους του παρελθόντος.
Ερώτηση 9η: Στο Β΄ της Ιλιάδας, υπάρχει ο κατάλογος των νηών, όλων των πλοίων δηλαδή που έλαβαν μέρος στην εκστρατεία κατά της Τροίας. Εντύπωση μεγάλη προκαλεί το γεγονός ότι παρουσιάζονται ήρωες, που είναι κατ’ ευθείαν παιδιά ή εγγόνια των θεών.
Ο Ιδομενέας είναι εγγονός του Μίνωα!
Ο Τληπόλεμος, που οδηγούσε εννέα πλοία των Ροδίων, είναι δεξιοτέχνης στο δόρυ,
ωραίος και μεγαλόσωμος (έχουμε και σωματικές περιγραφές) και είναι γιος του Ηρακλή!
Ο Εύμηλος, είναι γιος του Αδμήτου και της Άλκηστης!
Οι γιατροί και αδέλφια μεταξύ τους, Ποδαλείριος και Μαχάων, από την Οιχαλία, είναι οι δυό γιοι του… Ασκληπιού!
Ο Πολυποίτης είναι εγγονός του Δία!
Ο Λεοντεύς είναι εγγονός του Καινέα. Ο Καινέας ωστόσο ανήκε στη μυθική φυλή των Λαπιθών. Σε αέτωμα του Παρθενώνα υπήρχε παράσταση της μάχης μεταξύ Λαπιθών και Κενταύρων!
Συμπεραίνει κανείς εξ αυτού, πως εφ’ όσον τα ονόματα αγγίζουν τα όρια της Μυθολογίας, θα πρέπει να προσδιορίσουμε ένα πολύ μεγάλο βάθος χρόνου στο παρελθόν, τόσο για το πότε έζησε ο Όμηρος, όσο και για το πότε έγινε ο Τρωϊκός Πόλεμος.
Φυσικά υπάρχει και η ένσταση ότι ο κατάλογος των πλοίων, συντάχθηκε πολύ αργότερα και είναι εμβόλιμος.
Η απορία όμως που σχηματίζεται είναι η εξής: Έστω πως ο κατάλογος των νηών είναι μεταγενέστερη προσθήκη. Πώς ανέχθηκαν τέτοια χονδροκομμένα μυθεύματα οι αρχαίοι ιστορικοί σχολιαστές του Ομήρου και άφησαν να παρεισφρήσει κάτι τόσο χτυπητό που να παραποιεί τον Όμηρο;
Η τιμωρία για όσους παραποιούσαν τους ποιητές ήταν σκληρή. Ο Ονομάκριτος εξορίσθηκε από τον Ίππαρχο γιατί πιάστηκε επ’ αυτοφώρω να παραποιεί κείμενο αρχαίου ποιητή…