Ποτέ ξανά κίτρινα δόντια

Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2008

ΦΟΙΝΙΚΙΣΜΟΣ, ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΪΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ

15.000 χρόνια πριν και πλέον, κάποιοι λαοί που ζούσαν στις κοιλάδες της Μεσογείου ανέπτυξαν μεγάλο πολιτισμό που μετέδωσαν στους γύρω λαούς μέχρι της Παγχαία και την Ινδία. Αυτό επιβεβαιώνεται στο γαλλικό σπήλαιο Λασκώ, όπου βρέθηκαν βραχογραφίες που χρονολογούνται στο 13.000π.Χ., μία από τις οποίες είχε το συλλαβόγραμμα WA της γραμμικής Β. Νεώτεροι γλωσσολόγοι απορρίπτουν κατηγορηματικά τις θεωρίες περί φοινικισμού και ινδοευρωπαϊσμού, καθώς αποδεικνύεται ότι οι ελληνικές γραμμικές γραφές είναι προκατακλυσμιαίες.
Ποιος ο λόγος λοιπόν που γνωστοί καθηγητές συνεχίζουν να επιμένουν διδάσκοντας αυτήν την απάτη; Από πού τάχα υποκινούμενοι και γιατί αν δεν έχουν κάτι να κερδίσουν, κόπτονται και υποστηρίζουν τέτοια αισχρά ψεύδη που προκατασκευάστηκαν με υποχθόνιους σκοπούς; Φοινικισμός σημαίνει ότι τα γράμματα της αλφαβήτου οι Έλληνες τα πήραν από τους Φοίνικες.
Ινδοευρωπαϊσμός σημαίνει ότι οι Έλληνες και άλλοι λαοί της Μεσογείου κατάγονται από μια μυστηριώδη Ινδική φυλή που ανέβηκε στην Ευρώπη, η οποία όμως δεν προσδιορίζεται συγκεκριμένα, επειδή υπήρχαν ελληνικές λέξεις που συναντώνται στην Σανσκριτική, στην αρχαία Περσική και στην Λατινική γλώσσα. Πρόκειται για δύο πελώρια ψεύδη που στη συνέχεια θα αποκαλυφθούν μέσα από αρχαίες πηγές και νεώτερα στοιχεία. Θεωρείται αξιολύπητο δε ότι, σύγχρονες διατριβές, μελέτες και εγκυκλοπαίδειες σιγά σιγά αποστασιοποιούνται από αυτό το ανιστόρητο ψεύδος, χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες στα διάφορα Πανεπιστήμια, εξακολουθούν να διδάσκονται το σκανδαλώδες αυτό “δόγμα” και να παπαγαλίζουν ότι “τα
γράμματα τα πήραμε από τους Φοίνικες” και ότι “καταγόμαστε από την Ινδοευρωπαϊκή φυλή”. Στην συνέχεια, θα εξετάσουμε τα ψεύδη αυτά – τα οποία υποστηρίζονται και από κάποιους μεγαλοεφοπλιστές, οι οποίοι ενισχύουν οικονομικώς, ή χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες κάποιων πανεπιστημιακών – που όχι μόνο αδικούν τον Ελληνισμό με την ανιδιοτελή προσφορά του στο
πνεύμα και τον πολιτισμό, αλλά ενισχύουν και την εντύπωση ότι βαίνουμε προς εκλατινοποίηση της Ελληνικής γλώσσας.Μόλις η θεωρία της Βαβέλ, η κύρια εκπρόσωπος του Αφροκεντρισμού, άρχισε να ξεφτίζει, βιάστηκαν κάποιοι ...επιστήμονες να διατυπώσουν μια πιο ...επιστημονική θεωρία, την ινδο-
ευρωπαϊκή, όρος που επινοήθηκε από κάποιον Άγγλο δικαστή στην Ινδία.
Οι ινδοευρωπαϊστές πήραν κάποιες λέξεις με κοινές ρίζες που συναντώνται στην Ελληνική, την Λατινική και την Σανσκριτική, σχημάτισαν γλωσσικό τύπο και επινόησαν μια φυλή, τους ινδοευρωπαίους, οι οποίοι δεν άφησαν πίσω τους ούτε κάποιο έγγραφο του πολιτισμού τους, ούτε ένα σκελετικό κατάλοιπο της φυλής τους, ούτε ένα κτήριο, ούτε ένα αγγείο, ούτε ένα συλλαβικό ή αλφαβητικό μνημείο, ούτε κάποια επιγραφή. Απολύτως τίποτα. Ποια είναι άραγε αυτή η μυστηριώδης ινδοευρωπαϊκή φυλή, σύμφωνα με την οποία ο Έλληνας που υποτίθεται ότι κατάγεται από τη φυλή αυτή, πρέπει να εξηγήσει πώς πηγαίνοντας στην Ινδία έγινε μελαμψός και πώς ο μελαμψός Ινδός ερχόμενος στην Ελλάδα έγινε λευκός! Ορίστε λοιπόν η ινδοευρωπαϊκή απάτη, η οποία στηρίχθηκε χωρίς καμία σκέψη σε ένα κοινό γλωσσικό ιδίωμα που μιλιόταν σε μια ευρύτερη γεωγραφική περιοχή, με επίκεντρο την Μεσόγειο και ειδικότερα την Ελλάδα. Ήταν η πανμήτηρ γλώσσα που μιλούσε και έγραφε η Αρία μεσογειακή και ειδικότερα η Αιγαία φυλή, η οποία εξακτινώθηκε προς όλες τις κατευθύνσεις κατά το μέτρο τήξεως των πάγων και βελτιώσεως των κλιματολογικών συνθηκών, σύμφωνα με τις επιστημονικές μαρτυρίες του καθηγητού της Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ηλία Μαριολάκου, ο οποίος βεβαιώνει με στοιχεία βεβαίως και άλλων συνεργατών καθώς και ξένων καθηγητών, ότι στο Αιγαίο επικρατούσαν σταθερές θερμοκρασίες 19 βαθμών Κελσίου πριν από 18.000 έως 7.000 χρόνια. Όπως είναι γνωστό η Μεσόγειος ήταν γη που βρισκόταν μεταξύ δύο μεγάλων ενδοχωρικών λιμνών, αλλά λόγω τήξεως των πάγων στο τέλος της Βουρμίου περιόδου, αυτή η γη κατεκλύσθη από τα ύδατα και σχηματήσθηκε η θαλάσσια λεκάνη της Μεσογείου. Τότε λοιπόν, πριν από 25.000 – 15.000 χρόνια έγινε η μεγάλη “γλωσσική επανάσταση”, που συνέπεσε με την ανακάλυψη συστηματικής γραφής. Αδιάψευστη μαρτυρία αποτελούν οι περίφημες βραχογραφίες του σπηλαίου Λασκώ. Βρέθηκαν εκεί θαυμάσιες αναπαραστάσεις ζώων με λαμπρά χρώματα, όπως βουβάλων, αλόγων κ.α. Σε μία από τις παραστάσεις αυτές που απεικονίζει ίππο, έχει ζωγραφισθεί το ελληνικό συλλαβόγραμμα ή ιδεόγραμμα με ηχητική αξία WA, σύμφωνα με το συλλαβάριο του Ventris. Και αφού η χρονολόγηση της εν λόγω σπηλαιογραφίας μας μεταφέρει στην 13η χιλιετία π.Χ., δικαιούμεθα να πούμε με βεβαιότητα ότι η γέννηση της γραφής, που κάλλιστα μπορεί να χαρακτηρισθεί ως παλαιοελληνική, αρχίζει τουλάχιστον την εποχή εκείνη. Ίσως σ' αυτή τη συγκλονιστική διαπίστωση οφείλεται η διάδοση ότι οι βραχογραφίες του σπηλαίου Λασκώ είναι δήθεν πλαστές. Η σπηλαιογραφία αυτή, αποδεικνύει ότι η εξάπλωση των Ελλήνων σ' εκείνες τις περιοχές ήταν γεγονός όπως ακριβώς αναφέρεται στις μυθολογικές παραδόσεις. Ο μύθος του Ηρακλή και οι κατακτήσεις του στην Ιβηρική χερσόνησο αποτελούν απόηχο εκείνων των εποχών. Το λάθος των ινδοευρωπαϊστών έγκειται τόσο στο ατυχές γεγονός της ονομασίας και στο ότι δεν λαμβάνουν υπ' όψιν τους τα ιδεογράμματα και τα συλλαβικά ευρήματα, αλλά μόνο τις αλφαβητικές γραφές. Είναι δηλαδή σαν να λέμε ότι η λέξη “ανθρωπολογία” προέρχεται από την λέξη “αντροπόλοτζι” επειδή έτσι γράφεται η λέξη στην αγγλική anthropology.
Παρά τις οφθαλμοφανείς αυτές αντιφάσεις ο ινδοευρωπαϊσμός εξακολουθεί να στηρίζεται πάνω στην αμάθεια των πολλών και στη διδασκαλία αδρώς αμοιβομένων καθηγητών. Ο φοινικισμός είναι αλληλένδετος με τον ινδοευρωπαϊσμό αφού και οι δυο εκπορεύονται από τα ίδια ανθελληνικά κέντρα. Μέχρι το 1900 πιστευόταν ότι το ελληνικό Α προέρχεται από το φοινικικό άλεφ, που σημαίνει βόδι και εγράφετο πλαγίως για να θυμίζει κεφαλή βοδιού. Όμως αυτή η πεποίθηση ανετράπη από σειρά νεώτερων γλωσσολόγων (ντε Ρουζέ, Χαλεβύ,Γκριμ, Ντέλις, Νέεκ), οι οποίοι κατέρριψαν τη θεωρία αυτή που διετύπωσαν ύποπτοι ξένοι και ανθέλληνες. Νεώτεροι ακόμη γλωσσολόγοι απέδειξαν ότι οι Φοίνικες ενεπνεύσθησαν τα ψηφία του αλφαβήτου τους από τα λεγόμενα “συλλαβικά” και “αρκαδοκυπριακά” ψηφία.
Ο Γάλλος σοφός Ντυσσώ υπεστήριξε ότι όχι οι Έλληνες από τους Φοίνικες, αλλά οι Φοίνικες από τους Έλληνες παρέλαβαν το αλφάβητό τους και ότι ακόμη – όπως ερμηνεύει τον Πλούταρχο-οι Βοιωτοί έδωσαν πρώτοι με το τοποθετημένο πλαγίως άλφα το υποτυπώδες σχήμα κεφαλής βοδιού. Η θεωρία του Ντυσσώ έκανε πάταγο στην εποχή της. Έρχεται στη συνέχεια ο πολύς Έβανς (1919) και αποδεικνύει ότι μητέρα του φοινικικού αλφαβήτου ήταν η κυπριακή γραφή.Το σημιτικό αλφάβητο δημιουργήθηκε σε εποχή κατά την οποία ο φοινικικός πολιτισμός δεν ήταν άλλος από έναν εκφυλισμένο μινωικό και μυκηναϊκό πολιτισμό, ήτοι μετά το 900 π.Χ.
οπότε εμφανίστηκαν για πρώτη φορά οι φοίνικες. Προ του 1000 π.Χ. δεν υπήρχαν φοίνικες. Υπήρχαν οι Πελασγοί, Λέλεγες, Τελχίνες, Φρύγες, Κρήτες και Κύπριοι, που ήταν πανάρχαια προϊστορικά φύλα. Όλη η ανθελληνική θεωρία στηρίχθηκε σε μια περικοπή του Ηροδότου (βιβλίο Δ, 258) όπου αναφέρει ακρίτως (ως εμοί δοκέειν=όπως εγώ νομίζω) ότι οι Έλληνες παρέλαβαν τα γράμματα από τους Φοίνικες. Αλλά ο Ηρόδοτος απατήθηκε σύμφωνα με όσα αναφέρει ο Διόδωρος ο
Σικελιώτης. Ο Ηρόδοτος δεν μας λέει τι γράμματα χρησιμοποιούσαν οι Ίωνες πριν από τον Κάδμο, διαπιστώνει όμως ότι είχε δει Κάδμια γράμματα στην Θήβα της Βοιωτίας, που τα πιο πολλά ήταν ίδια με τα ιωνικά: “Τα πολλά όμοια εόντα τοίσι Ιωνικοίσι” = τα πιο πολλά ήταν όμοια με τα ιωνικά. Δεν μας λέει δηλαδή ο Ηρόδοτος, ότι τα Ιωνικά γράμματα ήταν όμοια με τα Φοινικικά αλλά το αντίστροφο, ότι δηλαδή τα φοινικικά γράμματα έμοιαζαν με τα Ελληνικά. Αυτό έχει μεγάλη σημασία διότι κονιορτοποιεί την θεωρία του φοινικισμού. Στον “Κριτία” και στον “Τίμαιο” του Πλάτωνος, γηραιός Αιγύπτιος ιερέας, συνομιλώντας με τον Σόλωνα, τον πληροφορεί ότι οι Αθηναίοι είναι παλαιότεροι κατά 1000 χρόνια από τους Αιγύπτιους και είχαν αναπτύξει ένα θαυμάσιο πολιτισμό και γραφή περί το 9500 π.Χ., αλλά
λόγω ενός μεγάλου κατακλυσμού όλα τα γραπτά κείμενα χάθηκαν και σώθηκαν μόνο όσα είχαν μεταφερθεί προηγουμένως στην Αίγυπτο. Έτσι οι Αθηναίοι δεν θυμούνται τίποτα. Υπό το φως της μαρτυρίας αυτής, προσλαμβάνει ιδιαίτερη σημασία η αναφορά των λεξικών της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, τα οποία σαφώς μιλούν περί παλαιότερων ελληνικών γραμμάτων, τα οποία επανέφερε ο Κάδμος εκ Φοινίκης. Συγκεκριμένα το “Μέγα λεξικό της Ελληνικής γλώσσης του Henry G. Lidell και Robert Scott, στο λήμμα “Κάδμος” αναφέρει τα εξής: “Κάδμος, υιός του Φοινίκης βασιλέως Αγήνορος αδελφός δε της Ευρώπης θεμελιωτής των εν Βοιωτία Θηβών. Η διήγησις αυτή είναι των μεθ' Ομήρου χρόνων διότι κατά τα εν Οδυσ.Λ 262 ο Αμφίων και ο Ζήθος ήσαν οι κτήτορες αυτής. Ο Κάδμος λέγεται ότι ήνεγκεν εκ Φοι-
νίκης το παλαιόν ελληνικόν αλφάβητον εκ δέκα έξ γραμμάτων, οπότε ταύτα εκλήθησαν Καδμήια ή φοινικικά γράμματα (Ηρόδοτος 5.58,59). Ταύτα βραδύτερον ηυξήθησαν τη προσθήκη άλλων οκτώ γραμμάτων καλουμένων Ιωνικών, η, ω, θ, φ, χ, ζ, ξ, ψ”. Ώστε οι Έλληνες είχαν προ του Κάδμου 16 γράμματα του παλαιού αλφαβήτου των, που υπαινίσσεται ο Αιγύπτιος ιερέας στο Σόλωνα, τα οποία επανέφερε ο Κάδμος στην Ελλάδα. Γι' αυτό ήταν όμοια με τα Ιωνικά. Τα ίδια περίπου αναφέρει και το λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης του Ι. Σταματάκου. Τα ίδια και με περισσότερες λεπτομέρειες αναφέρει το λεξικό και το Νεώτερο Εγκυκλοπαιδικό λεξικό “Ήλιος” Ιω. Πασά. Αλλά και η εγκυκλοπαίδεια
“Δομή” (τόμος Α σελ.13) αναφέρει ότι “ κάποιοι επιστήμονες δεν αποκλείουν την περίπτωση να ήταν το φοινικικό σύμβολο (το άλεφ που σημαίνει βόδι) τύπος παλαιοτέρας ελληνικής γραφής από την οποία οι Φοίνικες διαμόρφωσαν το δικό τους.
Ακόμη νεώτεροι γλωσσολόγοι, οι Ίαν Μόρις και Μπάρμπυ Πάουελ στο βιβλίο τους “A new companion of Homer” αναφέρουν μεταξύ άλλων τα εξής: σελ. 7: “Η γραμμική γραφή Β εφαρμόσθηκε στην Ελλάδα γύρω στο 1400π.Χ. Οι Ελληνιστές κραυγάζουν μερικές φορές ότι είναι αταίριαστο το γράψιμο για να καταχωρίσουν την Ελληνική σημειώνοντας ότι η Γραμμική Β χρησιμοποιεί μόνο καταλόγους και λογαριασμούς, ενώ η αλφαβητική γραφή παρουσιάσθηκε μετά τον Όμηρο. Τέτοιες συγκρίσεις είναι ανιστόρητες. Στην πραγματικότητα το συλλαβάριο του Αιγαίου απεικονίζει με καταπληκτική ακρίβεια την φωνολογία του ελληνικού λόγου.
Η ανακάλυψη της φωνητικής γραφής είναι αναπόσπαστο ελληνικό κατόρθωμα”.
Σελ. 25:“Η σημιτική γραφή και το ελληνικό αλφάβητο είναι λειτουργικώς ανόμοια συστήματα με ξεχωριστές καταγωγές”. Σελ. 29:“Το ελληνικό αλφάβητο ήταν ένα τελείως διαφορετικό είδος γραφής. Ακόμη και όταν ο αναγνώστης δεν γνωρίζει το νόημα, μπορεί να προφέρει τις λέξεις. Το Κυπριακό συλλαβάριο που παρουσιάσθηκε αργότερα, ανήκει στην ίδια παράδοση με τη Γραμμική Β και εχρησιμοποιείτο
δίπλα- δίπλα με το ελληνικό αλφαβητάριο στην Κύπρο ακόμη και μετά το 800π.Χ.”.
Παρά τις ηχηρές αυτές ανακαλύψεις ο φοινικισμός ζει και βασιλεύει στα ελληνικά πανεπιστήμια. Πώς όμως το ελληνικό αλφάβητο χάθηκε από την Ελλάδα και μεταφέρθηκε στη Φοινίκη; Την απάντηση δίνει ο Διόδωρος ο Σικελιώτης στο Ε βιβλίο του και συγκεκριμένα αναφέρει(βιβλίο Ε 57,3,4,5):“3.Όταν αργότερα έγινε κατακλυσμός στους Έλληνες κι απ' την νεροποντή χάθηκαν οι περισ-
σότεροι άνθρωποι, μαζί μ' αυτούς χάθηκαν και τα γραπτά μνημεία(σ.σ. τα οποία προηγουμένως είχε μεταφέρει ο Ακτίς στην Αίγυπτο, όταν ίδρυσε την Ηλιούπολη).
4.Κι απ' αυτόν τον λόγο οι Αιγύπτιοι βρήκαν την ευκαιρία και ιδιοποιήθηκαν την γνώση της Αστρονομίας και, καθώς οι Έλληνες από άγνοια δεν μπορούσαν πλέον να επικαλεσθούν γραπτές μαρτυρίες, επικράτησε η γνώμη ότι αυτοί πρώτοι ανακάλυψαν τ' αστέρια.5.Κατά τον ίδιο τρόπο κι οι Αθηναίοι, που έχτισαν στην Αίγυπτο μια πόλη που ονομαζόταν Σάις, δοκίμαζαν την ίδια άγνοια λόγω του κατακλυσμού. Γι' αυτούς τους λόγους πολλές γενεές αργότερα ο Κάδμος ο γιος του Αγήνορος, θεωρήθηκε ότι ήταν ο πρώτος που έφερε τα γράμματα από την Φοινίκη στην Ελλάδα. Κι από τότε πιστεύθηκε ότι οι Έλληνες στα κατοπινά χρόνια έκαναν πάντα και κάποια συμπληρωματική ανακάλυψη των γεγονότων, αφού πλήρης άγνοια κατείχε όλους τους Έλληνες”. Υπάρχει και μια ακόμη πιο συντριπτική απάντηση του Διόδωρου Σικελιώτου στο ίδιο βιβλίο Ε 74 όπου αναφέρει τα εξής:
“Τώρα και μια απάντηση σ' αυτούς που λένε ότι εφευρέτες των γραμμάτων είναι οι Σύροι, από τους οποίους έμαθαν οι Φοίνικες και τα παρέδωσαν στους Έλληνες. Πρόκειται γι' αυτούς που έπλευσαν μαζί με τον Κάδμο στην Ευρώπη και γι' αυτό οι Έλληνες ονομάζουν τα γράμματα φοινικικά. Λέμε, λοιπόν, σ' αυτόν ότι οι Φοίνικες δεν ήταν οι πρώτοι που επινόησαν τα γράμματα, αλλά απλώς άλλαξαν τη μορφή των γραμμάτων και η πλειοψηφία των ανθρώπων χρησιμοποίησε αυτόν τον τύπο γραμμάτων και γι' αυτό ονομάστηκαν “Φοινικικά”. Στις Μούσες δόθηκε
από τον πατέρα τους η εφεύρεση των γραμμάτων και ο συνδυασμός των λέξεων σαν λειτουργία της ποιήσεως”. Αυτή, λοιπόν, είναι η αλήθεια, την οποία συστηματικά αγνοούν κάποιοι πανεπιστημιακοί και συνεχίζουν αυτή την σκευωρία που επιτέλους επιβάλλεται και πρέπει να σταματήσει.

Κ. Δούκας, περ. ΙΧΩΡ,
04\07 Τ.77.