Ποτέ ξανά κίτρινα δόντια

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2007

Η ομοφυλοφιλία ανεκτή;

Στα καλά καθούμενα, ακούμε από τον Ρόμπιν Λέϊν Φοξ, ιστορικό σύμβουλο του Όλιβερ Στόουν, τα εξής αυθαίρετα:

"Στην αρχαιότητα, οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις ήταν ένα σύνηθες φαινόμενο. Είμαι σίγουρος (δε μας λες όμως τα στοιχεία που σε έπεισαν, θα φταίω εγώ αν υποθέσω ότι προπαγανδίζεις και μάλιστα απροκάλυπτα;) ότι η σχέση του Αλεξάνδρου με τον Ηφαιστίωνα, τον καλύτερό του φίλο, εμπεριείχε και το σεξ".

Φυσικά, όλα αυτά, ΔΕΝ ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΟΝΤΑΙ ΟΥΤΕ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΙ, αντιθέτως αφήνονται να δημιουργούν εντυπώσεις του τύπου "ιστορικός είναι, κάτι παραπάνω θα ξέρει από μένα".

Επειδή η ΗΜΙΜΑΘΕΙΑ είναι ο χειρότερος σύμβουλος...

Επειδή ρεζιλεύουμε εαυτούς, προγόνους, συνΈλληνες και συνΑνθρώπους με το να υποστηρίζουμε ότι ο μέγιστος Ανήρ της ιστορίας ήταν "γυναικωτός"...

Και όλα αυτά για μια περίοδο κατά την οποία οι ομοφυλόφιλοι ετύγχαναν αντιμετώπισης "ρατσιστικότερης" της σημερινής... -παρ' ό,τι κάποιοι χωρίς απτά στοιχεία προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο, παρασύροντας αφελείς, ή, έξυπνα κατά τα άλλα άτομα, που όμως δεν έτυχε να ερευνήσουν μόνα τους, αρκούμενα σε πληροφορίες τρίτων... "καλοθελητών"-...


Καιρός να μιλήσουμε με στοιχεία.

Αφήνουμε τον Αισχύνη να "απαντήσει" στο παραμύθι ότι την αρχαία περίοδο στην Ελλάδα η ομοφυλοφιλία ήταν ... ανεκτή:

Aισχύνης, "Kατά Tιμάρχου"
"[21] Νόμος
Εάν τις Αθηναίος εταιρήση,
μη εξέστω αυτώ των εννέα αρχόντων γενέσθαι,
μηδ' ιερωσύνην ιερώσασθαι,
μηδέ συνδικήσαι τω δήμω,
μηδέ αρχήν αρχέτω μηδεμίαν, μήτε ένδημον μήτε υπερόριον, μήτε κληρωτήν μήτε χειροτονητήν,
μηδ' επί κηρυκείαν απόστελλέσθω,
μηδέ γνώμην λεγέτω,
μηδ' εις τα δημοτελή ιερά εισίτω,
μηδ' εν ταις κοιναίς στεφανηφορίαις στεφανούσθω,
μηδ' εντός της αγοράς των περιρραντηρίων πορευέσθω.
Εάν δε τις παρά ταύτα ποιή, καταγιγνωσθέντος αυτού
εταιρείν, θανάτω ζημιούσθω".
[Νόμος: Eάν κάποιος Aθηναίος εκδίδεται ως παθητικός ομοφυλόφιλος,
να μην επιτρέπεται σ' αυτόν να εκλέγεται ως ένας εκ των εννέα Αρχόντων,
ούτε να αναλαμβάνει το αξίωμα του ιερέως,
ούτε να γίνεται σύνδικος του δήμου,
ούτε να αναλαμβάνει κανένα απολύτως αξίωμα ούτε στο εσωτερικό, ούτε στο εξωτερικό, ούτε κληρωτό, ούτε αιρετό,
ούτε να αποστέλεται σε διπλωματική αποστολή,
ούτε να εκφέρει τη γνώμη του,
ούτε να εισέρχεται στα δημόσια ιερά,
ούτε να έχει δικαίωμα να φέρει στεφάνι στις Eορτές που συνηθίζεται αυτό,
ούτε να πηγαίνει στα περιαντήρια (περιπατήρια) που βρίσκονται μέσα στην αγορά.
Eαν κάποιος κάνει κάτι ενάντια σε αυτά, και εφόσον αποδειχθεί δικαστικώς ότι εκδίδεται, τότε να τιμωρείται με θάνατο].

Αισχίνου Κατά Τιμάρχου 72:

"Ου γαρ έγωγε υπολαμβάνω ούτως υμάς επιλήσμονας είναι, ώστε ασχημονείν ων ολίγω πρότερον ηκούσατε αναγιγνωσκομένων <των> νόμων, εν οις γέγραπται, εάν τις μισθώσηται τινα Αθηναίων επί ταύτην την πράξιν, ή εάν τις εαυτόν μισθώση ένοχον είναι τοις μεγίστοις και τοις ίσοις επιτιμίοις".

[Εγώ τουλάχιστον, δεν νομίζω πως ξεχνάτε τόσο εύκολα, ώστε να μη θυμάστε αυτά που ακούσατε προηγουμένως, όταν γινόταν η ανάγνωση των νόμων. Θυμάστε ασφαλώς, ότι οι νόμοι ανέφεραν ότι, όποιος πληρώσει άλλον άνδρα γι΄ αυτή τη δουλειά, ή πληρωθεί για να ικανοποιήση τέτοιες επιθυμίες, και στις δύο περιπτώσεις η τιμωρία είναι ίδια και μάλιστα από τις πιο βαριές].

Δημοσθένης, Kατά Aνδροτίωνος 21

"Δεν επιτρέπεται στους ομοφυλοφίλους ούτε να ομιλούν, ούτε να γράφουν".

Μάξιμος Τύριος, Διαλέξεις, 20, 8

"Ο Σπαρτιάτης άνδρας θαυμάζει έναν έφηβο Λάκωνα, αλλά τον θαυμάζει μόνον όπως θαυμάζουμε ένα πολύ όμορφο άγαλμα, γιατι η σωματική απόλαυση που προέρχεται από την Ύβρη, δεν επιτρέπεται μεταξύ τους".

Aιλιανού, Ποικίλη Iστορία III 12

"Ο Σπαρτιατικός έρωτας δεν είχε σχέση με αισχρότητες, εάν ποτέ κάποιος έφηβος τολμούσε να ανεχθεί ασέλγεια εις βάρος του ή εάν κάποιος άλλος έφηβος επιχειρούσε να ασελγήσει εις βάρος κάποιου άλλου, δεν συνέφερε κανέναν απ' τους δύο να καταντροπιάσουν την Σπάρτη, αφού σε τέτοια περίπτωση ή εξορίζονταν εφ' όρου ζωής από την Σπάρτη ή έχαναν την ζωή τους".

Πλουτάρχου, Λακεδαιμονίων Eπιτηδεύματα 7,237c

Mάξιμος Tύριος, 20,8d,e

"O ψυχικός δεσμός μεταξύ των νέων δεν έχει καμία σχέση με σωματικές επαφές, όποιος προσπαθούσε να ασελγήσει σε βάρος άλλου έχανε από το νόμο τα πολιτικά του δικαιώματα".

Στην αρχαία περίοδο, οι ομοφυλόφιλοι αποκαλούνταν "κίναιδοι", αυτοί που κινούν την αιδώ, που προκαλούν ντροπή. Η Αιδώς είναι σημαντικότατη θεότητα απονομής δικαιοσύνης, μαζί με τις Θέμις και Νέμεσις. Κίναιδος λοιπόν, είναι αυτός που επισείει την μήνιν της Θεάς Αιδούς, ο βέβηλος, ο αισχρός όπως μας πληροφορεί σχετικά το λεξικό Λίντελ Σκοτ:

Κιναιδεία: η παρά φύσιν ασέλγεια", Αισχίνης 18, 29, Δημήτριος Φαληρεύς 97.

Κίναιδος: Ο καταπύγων, ο καθόλα αισχρός, κακοήθης άνθρωπος.

Ουδέν σχόλιον, no comments, η αρχαία "θέσις" είναι σαφέστατη, δε μπορώ να προσθέσω τίποτε.

Ο Κούρτιος Ρούφος (virili par non erat, ΧΙΙ,7) αναφέρει κάτι που δεν αναφέρεται από άλλους, ότι οι Αλέξανδρος και Ηφαιστίωνας στην Τροία κατέθεσαν στεφάνια στους τάφους Αχιλλέα και Πατρόκλου αντίστοιχα, με την εν λόγω αναφορά στο επίμαχο σημείο: "αινιττώμενος ότι και αυτός ην ερωμένος Αλεξάνδρου, ώσπερ Αχιλλέως Πάτροκλος".

Βεβαίως, η φράση "ερωμένος Αλεξάνδρου" με τη σημερινή έννοια, δημιουργεί εντυπώσεις και τη σχετική παρεξήγηση. Γι' αυτό επιβάλλεται να ξεκαθαριστούν οι έννοιες "εραστής" και "ερωμένος" όπως αυτές εννοούνται στα αρχαιοελληνικά κείμενα: πουθενά δεν εννοείται/υπονοείται, ούτε συνάγεται από τα συμφραζόμενα, σωματική επαφή μεταξύ "εραστών" - "ερωμένων".

Οι "Εραστές" με την αρχαιοελληνική έννοια, ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΙ ΦΙΛΟΙ. ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ. ΚΑΙ ΑΥΤΟ, ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟ ΕΜΠΕΔΩΣΕΤΕ. Έρως (από το εράω-ερώ), σημαίνει την έλξη προς οτιδήποτε ωραίο, φυσικό ή πνευματικό. Πολλοί αναφέρουν "Είμαι ερωτευμένος με τη ζωή, τη δουλειά μου", κάποιος χαρακτηρίζεται "εραστής των τεχνών", "της φιλοσοφίας", κλπ, άρα ακόμη και σήμερα πολλές φορές ο "έρως" έχει ευρύτερη έννοια, χωρίς βέβαια να υπονοείται σωματική επαφή, εκτός αν κατ' εσάς είναι λογικό να υπονοείται κάτι διαφορετικό -οπότε και εγώ με τη σειρά μου νομιμοποιούμαι να αμφιβάλλω για τη νοημοσύνη σας-.

Επειδή οι έννοιες πολλών λέξεων, με το πέρασμα του χρόνου, άλλαξαν, έχουμε αυτές τις παρερμηνείες, οι οποίες άλλοτε γίνονται κατά λάθος, ενώ άλλοτε ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ. (Άλλο γνωστό παράδειγμα αλλαγής της ερμηνείας είναι στη λέξη "Αργώ", που τότε σήμαινε ταχύτατη, πολύ γρήγορη. Σήμερα, "αργό" λέμε αυτόν που καθυστερεί, δηλ. έχουμε την αντίθετη έννοια). Άρα μιλάμε για αγάπη, φιλική σχέση και μόνον. Βεβαίως, δικαιολογώ κάποιους από τους ξένους, οι οποίοι είναι θύματα κακών μεταφράσεων που αναφέρουν τη λέξη "εραστής" με την σημερινή έννοια.

Ο θεσμός του εραστού και ερωμένου που υπήρχε την αρχαία περίοδο, δεν έχει σχέση με τις σημερινές έννοιες των λέξεων αυτών. Όπως προκύπτει από τα αρχαία κείμενα, οι λέξεις εραστής και ερωμένος εκείνη την εποχή, χρησιμοποιούνταν με την ευρύτερη έννοια και όχι με τη σημερινή, της σωματικής επαφής.

Ο θεσμός της "παιδεραστείας", που σημαίνει "παιδιών αγωγή", αναφέρεται σε ΨΥΧΙΚΗ και ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΛΞΗ, την οποία αισθανόταν κάθε ενήλικος για κάποιο παιδί, το οποίο αναλάμβανε να επιμορφώσει, να διδάξει χειρισμό όπλων, πίστη στους Νόμους... Επρόκειτο για μια σχέση μεταξύ δασκάλου και μαθητή, η οποία δεν αφορούσε σωματικές επαφές, αλλά αλληλοσεβασμό και φιλική αγάπη.

Οι ομοφυλόφιλοι και οι υποστηρικτές / υπερασπιστές τους, ισχυρίζονται οτι σύμφωνα με κάποια -φιλολογικά / ιστορικά αμφισβητούμενη- αναφορά, ότι ο Αλέξανδρος "φίλησε" κάποιον "Βαγώα", Πέρση ευνούχο: "και των θεατών επιφωνησάντων μετά κρότου, ουκ απειθήσας πάλιν ανακλάσας εφίλησεν" (Δικαίαρχος, Περί της εν Ιλίω Θυσίας).

Όμως, οι "κύριοι" αυτοί, δεν διευκρινίζουν εαν τον φίλησε στα χείλη ή στο στόμα -ΜΙΑ ΑΚΡΩΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ-, και το αν ήταν ζαλισμένος ή μεθυσμένος όταν το έπραξε. Ως γνωστόν, οι ζαλισμένοι και μεθυσμένοι, φιλούν όποιον βρουν και, βάζοντας στόχο τον μάγουλο, μερικές φορές "βρίσκουν" άκρη χειλιών, ΦΥΣΙΚΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΣΩΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΑΦΕΣ.

Ο Αλέξανδρος αντέδρασε υπερβολικά όταν πέθανε ο Ηφαιστίων, γκρεμίζοντας τείχη, ανάβοντας μεγαλοπρεπή πυρά κλπ, κάτι που παρεξηγείται από πολλούς οι οποίοι δίδουν στην ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΦΙΛΙΚΗ τους σχέση, κακοήθεις ομοφυλοφιλικές διαστάσεις. Μην ξεχνάμε πως ο Αλέξανδρος είχε ιδρύσει πόλη προς τιμήν του Βουκεφάλου, μετά τον θάνατό του. Bλέπετε πως άτομα "λίγα", "μικρά" και "ανάξια", τολμούν να αυθαιρετούν προκλητικότατα, και με νοητικά (;) άλματα, να "πιάνονται" από ασάφειες και αμφισβητούμενα κείμενα, προκειμένου να δημιουργήσουν εντυπώσεις.

Δεδομένων των απόψεων του Αλεξάνδρου για την ομοφυλοφιλία όπως προκύπτουν από το παρακάτω γράμμα του ιδίου, οι προσπάθειες μειώσεώς του, αποτυγχάνουν και καθίστανται κακοήθη ψεύδη:

Πλούταρχος, "Περί Αλεξάνδρου Τύχης ή Αρετής", Αρετής Λόγος Α' 12:

"Αλέξανδρος δε, Φιλοξένου του της παραλίας υπάρχου γράψαντος, ότι παίς εν Ιωνία γέγονεν οίος ουκ άλλος ώραν και είδος, και πυνθανομένου δια των γραμμάτων ει αναπέμψη, πικρώς αντέγραψεν ω κάκιστ' ανθρώπων, τι μοι πώποτε τοιούτο συνέγνως, ίνα τοιαύταις με κολακεύσης ηδοναίς;"

[Ο Αλέξανδρος, όταν του έγραψε ο Φιλόξενος, ο πρόξενος (κυβερνήτης) της παραλίας, ότι υπάρχει στην Ιωνία νέος (παις) που, όμοιος στην ομορφιά του δεν ξανάγινε ποτέ, και ζητούσε να πληροφορηθή με γράμμα, αν ήθελε να του τον στείλει, ο Αλέξανδρος του έγραψε απαντώντας αυστηρά (πικρά): "Ω χειρότερε (πιο κακέ, κάκιστε) απ' όλους τους ανθρώπους, έμαθες ότι έχω ανακατευτεί ποτέ με τέτοια, για να με κολακεύσεις με τέτοιου είδους ηδονές;]. Άλλες πηγές αναφέρουν πως αμέσως ο Αλέξανδρος διέταξε την εκτέλεση του Φιλόξενου.

Κατόπιν αυτών των στοιχείων, συνεχίστε να τον συγχέετε με ρωμαίους αυτοκράτορες και τις ανώμαλες/άρρωστες συνήθειές τους.

Ο Πλούταρχος (Βίοι Παράλληλοι, Αλέξανδρος, 42) αναφέρει πως η εγκράτεια του Αλεξάνδρου όσον αφορά τα ερωτικά πράγματα, ήταν παροιμιώδης, πρωτιμώντας την τιθάσευση και χαλιναγώγηση των παθών του, παρά την επιβολή σε άλλους.

Βεβαίως μας ενΔΙΑφέρουν και οι άποψεις του Σωκράτη και του Πλάτωνα εφόσον αυτές πέρασαν στον Αριστοτέλη, διδάσκαλο του Αλεξάνδρου, άρα και στον τελευταίο:

Ξενοφών, Απομνημονεύματα Α,ΙΙ30

"Κριτίαν μεν τοίνυν αισθανόμενος ερώντα Ευθυδήμου και πειρώντα χρήσθαι, καθάπερ οι προς τ' αφροδίσια των σωμάτων απολαύοντες, απέτρεπε φάσκων ανελεύθερόν τε είναι και ου πρέπον ανδρί καλώ καυγαθώ τον ερώμενον, ω βούλεται πολλού άξιος φαίνεσθαι, προσαιτείν ώσπερ τους πτωχούς ικετεύοντα και δόμενον προσδούναι, και τύτα μηδενός αγαθού του δε Κριτίου τοις τοιούτοις ουχ υπακούοντος ουδέ αποτρεπομένου, λέγεται τον Σωκράτην άλλων τε πολλών παρόντων και του Ευθυδήμου ειπείν ότι υιικόν αυτώ δοκοίη πάσχειν ο Κριτίας, επιθυμών Ευθυδήμω προσκνήσθαι ώστπερ τα ύιια τοις λίθοις, εξ ων δη και εμίσει τον Σωκράτην ο Κριτίας".

[Αντιθέτως όμως, όταν αντιλήφθηκε πως ο Κριτίας ήταν ερωτευμένος με τον Ευθύδημο και επροσπαθούσε να τον χρησιμοποιήσει καθώς εκείνοι που απολαμβάνουν τα σώματα αφροδισιακά, τον απέτρεπεν ο Σωκράτης λέγοντας ότι και ανάξιο για ελεύθερον άνθρωπο είναι και ανάρμοστο για έναν άνδρα μορφωμένον ενάρετα, εκείνον που αγαπά, χάριν του οποίου θέλει να φαίνεται πως αξίζει πολύ, να τον ζητιανεύη, ικετεύοντας και παρακαλώντας να του στέρξει σε κάτι, που μάλιστα κάθε άλλο παρά αγαθό είναι. Επειδή δε ο Κριτίας δεν άκουσε αυτά τα λόγια και δεν απομακρυνόταν από τον σκοπό του, λέγεται ότι ο Σωκράτης, παρουσία και πολλών άλλων και του Ευθύδημου, είπεν ότι του φαίνεται πως ο Κριτίας υποφέρει από κάτι που παθαίνουν οι χοίροι, αφού επιθυμεί να τρίβεται επάνω στον Ευθύδημο, όπως ακριβώς τρίβονται τα χοιρίδια στις πέτρες. Εξ αιτίας αυτών ακριβώς ο Κριτίας μισούσε τον Σωκράτη].

Πλάτων, Νόμοι 636c

"Εννοητέον ότι τη θηλεία και τη των αρρένων φύσει εις κοινωνίαν ιούση της γεννήσεως ή περί ταύτα ηδονή κατά φύσιν αποδεδόσθαι δοκεί, αρρένων δε προς άρρενας ή θηλέων προς θηλείας παρά φύσιν."

[Εννοείται ότι η φύσις ωθεί τα θηλυκά να είναι σε επαφή με τα αρσενικά από την γέννησή τους, και η ηδονή σε αυτά είναι φανερό ότι έχει δοθεί σύμφωνα με τη φύση, ενώ (η επαφή) των αρσενικών με τα αρσενικά και θηλυκών με τα θηλυκά είναι ενάντια στην φύσιν (παρά φύσιν)] .

Πλάτων, Νόμοι 836c-e

"...ει γάρ τις ακολουθών τη φύσει θήσει τον προ του Λαίου νόμον, λέγων ως ορθώς είχεν το αρρένων και νέων μη κοινωνείν καθάπερ θηλειών προς μίξειν αφροδισίων, μάρτυρα παραγόμενος την θηρίων φύσιν και δεικνύς προς τα τοιαύτα ουχ απτόμενον άρρενα άρρενος δια το μη φύσει τούτο είναι, ταχ' αν χρώτο πιθανώ λόγω...

[Όποιος, υπακούοντας στην φύση, προτείνει την επανακαθιέρωση του νόμου, όπως ήταν πριν από τον Λάιο-(ο οποίος εθεωρείτο ο μυθικός εφευρέτης της ομοφυλοφιλίας, με τον βιασμό του Χρυσίππου, για τον οποίο και τιμωρήθηκε από την μοίρα με το να δολοφονηθή από τον ίδιο του τον γιό) και διακηρύσσει ότι δεν είναι σωστό να έρχεσαι σε σεξουαλική επαφή με άνδρες και αγόρια, όπως έρχεσαι με τις γυναίκες, και προσάγει ως απόδειξη γι' αυτό, την φύση των Ζώων και επισημαίνει ότι (αναμεσά τους) το αρσενικό δεν αγγίζει αρσενικό με σεξουαλικό σκοπό, αφού αυτό δεν είναι φυσικό, βρίσκεται, νομίζω, σε πολύ ισχυρή θέση...].

Πλάτων, Νόμοι 840de

"...ως ου χείρους ημίν είναι τους πολίτας ορνίθων και άλλων θηρίων πολλών, οι κατά μεγάλας αγέλας γεννηθέντες, μέχρι μεν παιδογονίας η ίθεοι και ακήρατοι γάμων τε αγνοί ζώσιν, όταν δ' εις τούτο ηλικίας έλθωσι, συνδυασθέντες άρρην θηλεία κατά χάριν και θήλεια άρρενι, τον λοιπόν χρόνον οσίων και δικαίως ζώσιν, εμμένοντες βεβαίως ταίς πρώταις της φιλίας ομολογίαις δειν δη θηρίων γε αυτούς αμείνους είναι." [Οι πολίτες μας δεν πρέπει να είναι κατώτεροι από τα πουλιά και πολλά άλλα είδη ζώων, που γεννιούνται σε αγέλες και ζουν αζευγάρωτα, ως την ηλικία της τεκνοποιίας, αγνά και αμόλυντα από τον γάμο, αλλά, όταν φτάσουν σ' εκείνη την ηλικία, ζευγαρώνουν αρσενικό με θηλυκό και θηλυκό με αρσενικό σύμφωνα με τις διαθέσεις τους και για το υπόλοιπο της ζωής τους ζουν με ευλάβεια και είναι νομοταγή, μένοντας πιστά στις συμφωνίες που ήταν η αρχή της σχέσεώς τους. Πρέπει λοιπόν αυτοί (δηλ οι πολίτες) να είναι ακόμη καλύτεροι από τα θηρία].

Πλάτων, Νόμοι 841d

"Ή μηδένα τολμάν μηδενός άπτεσθαι των γενναίων άμα και ελευθέρων πλην γαμέτης εαυτού γυναικός, άθυτα δε παλλακών σπέρματα και νόθα μη σπείρειν, μηδέ άγονα αρρένων παρά φύσιν ή το μέν των αρρένων πάμπαν αφελοίμ'άν.." [Ή κανένας να μην τολμά να έρχεται σε επαφή με τους γενναίους και ελευθέρους εκτός από την ίδια τους την γυναίκα, ούτε να επιτρέπεται να σπείρουν νόθα σπέρματα στις παλλακίδες, είτε σε άνδρες άγονα παρά φύσιν ή μάλλον καλύτερα την μεταξύ ανδρών επαφή να την απαγορεύσουμε εντελώς].

Kατόπιν τούτων, συνεχίστε να διαδίδετε ότι ο Αλέξανδρος ήταν gay και οτι η ομοφυλοφιλία ήταν αποδεκτή. Και αν δεν γελάσουν και οι πέτρες με την άποψη αυτή, ή κάποια απληροφόρητα άτομα που παρασύρονται από διαδόσεις του συρμού, αναμφίβολα γελούν αντ' αυτών, φιλόλογοι και πάσης φύσεως γνώστες των σχετικών "πραγμάτων".

Επιτρέπεται άτομα (Σωκράτης, Πλάτων, Αλέξανδρος) με αυτές τις απόψεις επί του θέματος, όπως προκύπτουν από τα αρχαία κείμενα, να κατηγορούνται από κάποιους, κατά καιρούς, σαν ομοφυλόφιλοι;

Μήπως πριν αρχίσουμε να αναπαράγουμε, πρέπει να ελέγχουμε περισσότερο τις διαδόσεις κάποιων "καλοθελητών", στην πλειονότητά τους με ύποπτα κίνητρα και ανάλογη καταγωγή, οι οποίοι ... άλλοι καλλιτεχνική και άλλοι ανθελληνική αδεία, δυσφημίζουν νεκρούς που δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, προσπαθώντας να πλήξουν την ηθική τους;

Ένας Αλέξανδρος, είναι Α - ΔΙΑ - ΝΟΗΤΟ να ήταν "γυναικωτός", καθότι το έργο του προαπαιτεί ΑΝΔΡΕΙΑ. Εάν αντί γι' αυτόν, είχαμε εναν gay ηγέτη των Ελλήνων, στη χειρότερη θα είχαμε ηττηθεί από τους Πέρσες και στην καλύτερη θα είχαμε σταματήσει την επέκτασή μας μετά την ήττα τους. Αυτό ισχύει και για τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της αρχαιότητας, και ιδιαίτερα τους φιλοσόφους, η ζωή των οποίων διέπεται από λογική, και ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΗΘΟΣ, όπως προκύπτει από τα κείμενά τους, πολλά εκ των οποίων προαναφέρθηκαν.

Επιτρέψτε μου, το ΑΡΡΩΣΤΟ να συνεχίσω να το χαρακτηρίζω ΑΡΡΩΣΤΟ, αδιαφορώντας για το αν ενοχλούνται οι ΑΡΡΩΣΤΟΙ και οι υπερασπιστές τους. Και αυτό, γιατί δεν με ενδιαφέρει το να είμαι αρεστός (και ιδιαίτερα σε γελοίους και ανάξιους, που αδυνατούν να ελέγξουν τα πάθη τους και συγχέουν τους ρόλους αρσενικού - θηλυκού), αλλά η ΑΛΗΘΕΙΑ. Εννοείται πως δεν τους αντιπαθώ, εκτιμώ το οποιουδήποτε αντικειμένου έργο τους, βεβαίως, εαν, και στην περίπτωση που αυτό αξίζει.

Πριν λίγες δεκαετίες άλλωστε, οι δεδηλωμένοι ομοφυλόφιλοι που παρουσιάζονταν για κατάταξη στο στρατό, απαλλάσσονταν από τις στρατιωτικές υποχρεώσεις επειδή θεωρούνταν ακατάλληλοι να υπηρετήσουν τη στρατιωτική τους θητεία εξ αιτίας "αδυναμίας έξεως", δηλαδή αδυναμίας εξαρτήσεως, αβουλίας, αδυναμίας ελέγχου νοσηρών παθών.

Η "αδυναμία έξεως", της οποίας κυριότερο είδος είναι η ομοφυλοφιλική έξη (εξάρτηση), έχει κριθεί από την στρατιωτική ιατρική αλλά και ευρύτερα από την ιατρική επιστήμη ως ψυχοπαθολογικό νόσημα που οδηγεί σε ανωμαλία και του σώματος.

Οι περισσότερες κοινωνιολογικές θεωρίες, αναφέρουν την ομοφυλοφιλία, κοινωνική κατασκευή (εγκυκλ. "Υδρία Cambridge Ήλιος", στο σχετικό λήμμα). Όλα δείχνουν, πως επειδή έχει κριθεί από κάποιους πως οι ομοφυλόφιλοι πρέπει να γίνουν αποδεκτοί από το κοινωνικό σύνολο, κάποιοι σε θέσεις - κλειδιά, κινούνται προς αυτήν την κατεύθυνση, ΝΟΜΙΖΟΝΤΑΣ, ότι μέσω ταινιών, εκπομπών, ομιλιών και κειμένων, θα επιτύχουν τον στόχο τους.

Βεβαίως, στην αρχαιότητα υπήρξαν ομοφυλόφιλοι, κίναιδοι, όμως ήταν περιορισμένοι, λίγοι αριθμητικά, και συγκέντρωναν τη χλεύη, την κοινωνική απαξίωση και κατακραυγή.

Τα ιστορικά στοιχεία και κείμενα μιλούν απο μόνα τους, ενώ κάποιοι άλλοι, με υποθέσεις, αυθαίρετα συμπεράσματα και γνώμες, προσπαθώντας να δημιουργήσουν εντυπώσεις, χρήση γκεμπελικών τακτικών.

Η Λογική και η Αλήθεια επιτάσσουν να μην επικρατήσει το αντικειμενικά ΠΑΡΑΛΟΓΟ και ΨΕΥΔΕΣ, επειδή κάποιοι θέλουν να υποστηρίξουν τους ανωμάλους και να προωθήσουν την ανοχή / ανεκτικότητα του κοινωνικού συνόλου απέναντί τους.

Μιλάμε για άτομα ΑΡΡΩΣΤΑ, τα οποία χρειάζονται θεραπεία, και για κακοηθέστατη δημιουργία αρνητικών εντυπώσεων, σε βάρος ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΣΤΑΤΩΝ και ΗΘΙΚΟΤΑΤΩΝ -όπως προκύπτει από τα αρχαία κείμενα και τις απόψεις τους-, νεκρών προγόνων και αδελφών, που εκ των πραγμάτων αδυνατούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.


Παλιγγίνης Ελευθέριος