Ποτέ ξανά κίτρινα δόντια

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008

ΓΙΑ ΈΝΑ ΌΝΟΜΑ...

Δυστυχώς φαίνεται ότι η αντίφαση είναι στό αίμα μας. Εμείς, μέ συλλαλητήρια, διαδηλώνουμε τήν θέλησή μας νά αγωνιστούμε γιά τήν πατρίδα, κι εμείς, μέ τήν αδιαφορία μας (στήν καλύτερη περίπτωση), κάθε λεπτό πληγώνουμε αυτήν τήν πατρίδα. Εμείς είμαστε περήφανοι γιά τήν Ελλάδα μας, κι εμείς τήν έχουμε κάνει έναν απέραντο σκουπιδότοπο. Εμείς θαυμάζουμε τήν Ελληνική φύση, αλλά καταπατούμε καί πυρπολούμε τά δάση της, μπαζώνουμε τά ρέματά της καί βρωμίζουμε τίς ακρογιαλιές της. Εμείς αγανακτούμε μέ τούς ξένους καί μέ οποιονδήποτε Γκλιγκόρωφ προσβάλλει καί αμφισβητεί τήν ιστορία καί τήν Ελληνικότητά μας, κι εμείς είμαστε πάλι αυτοί, που πρώτοι προσβάλλουμε αυτήν τήν Ελληνικότητα. Γιατί τί άλλο σημαίνουν οι μή Ελληνικές επιλογές ονομάτων, που κάνουμε γιά μάς, τά παιδιά μας, τά καταστήματά μας, τίς επιχειρήσεις μας ....
Ως πότε όλοι αυτοί οι Ελληνες (που βέβαια δέν αμφισβητώ ούτε τήν Ελληνική καταγωγή τους, ούτε τό Ελληνικό τους φρόνημα) θά ανέχονται, λόγω ίσως οικογενειακών συναισθηματισμών, π.χ. αυτό τό "...ογλου " τού ονόματός τους; Κατάληξη που υπό τήν πίεση συνθηκών καί δυναστών, χρησιμοποίησαν οι παππούδες τους, στίς Ελληνικές καί χαμένες πρός τό παρόν, πατρίδες τους. Η Τουρκοκρατία ήταν ένας εφιάλτης στήν πορεία τού Εθνους, που όμως πέρασε. Εμείς γιατί διατηρούμε μοιρολατρικά κι έτσι αποδεχόμαστε τά ίχνη που μάς άφησε; Πόσο τραγελαφικό θά έμοιαζε άν αύριο βλέπαμε καί σχολιάζαμε στά πανταχού παρόντα πλέον ΜΜΕ, έναν Έλληνα υπουργό "...ογλου " νά κάθεται σέ ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων καί νά προσπαθεί νά πείση απέναντι του, έναν Τούρκο υπουργό " ...ογλου ", γιά τήν Ελληνικότητα τών νησιών μας! Η διαδικασία αλλαγής τής κατάληξης είναι πολύ απλή καί πολλοί τήν έχουν πραγματοποιήσει καί εύγε τους.
Αλλαγές όμως πρέπει νά γίνουν καί σέ όσα απέμειναν αλλόγλωσσα τοπωνύμια. Οι Σκοπιανοί μάς κατηγορούν σέ διεθνείς οργανισμούς (π.χ. HELSINKI WATCH), πως μετονομάσαμε τήν σλαβικότατη "Σολούν" σέ "Θεσσαλονίκη"(!!!), τό επίσης σλαβικό "Ποστόλ" σέ "Πέλλα" (!!!), τό "Βόδεν" σέ "Εδεσσα" (!!!) κτλ. Αυτοί κλέβουν ό,τι είναι δικό μας κι εμείς, μέ μή Ελληνικά ονόματα, τούς προτρέπουμε νά διεκδικήσουν κι άλλα!
Ως πότε πάλι, οι Ελληνες θά ονομάζουμε τά παιδιά μας μέ δισύλλαβα ξενόγλωσσα ή υποκοριστικά ή πάλι ... Αβραάμ, Γαβριήλ, Δανιήλ, Σεραφείμ ...! Ονόματα μέ ήχους "φρεναρίσματος", ανοίκειους στήν εύηχη Ελληνική γλώσσα, αντί τών ωραίων, μουσικών καί ιστορικών Ελληνικών ονομάτων. Οι παππούδες καί γιαγιάδες ας θυσιάσουν τήν μικροεγωϊστική χαρά τής συνέχειας τού ονόματός τους, στήν υπερηφάνεια τού όχι μόνο νά είναι, αλλά καί νά φαίνονται τά εγγόνια τους, Έλληνες. Όσα πιό πολλά Ελληνικά ονόματα, τόσο αποστομώνονται οι καλοθελητές που βλέπουν μειονότητες ή Εθνικές ασυνέχειες. Αλλά τόσο γεμίζει κι η ατμόσφαιρα κι η ζωή μας μέ τήν μουσική, νοητική καί εννοιολογική χροιά τών Ελληνικών ονομάτων. Κι ας μήν ξεχνούμε ότι κατά τόν Αντισθένη: "αρχή σοφίας, ονομάτων επίσκεψις", καί κατά τόν Πλάτωνα (Κρατύλος): "ονόματος ορθότητα εκάστω τών όντων πεφυκυία".
Επαμεινώνδας Παντελεμίδης

Αρχαιότης και ιστορική συνέχεια του Ελληνικού Έθνους

Ο ισχυρισμός ότι δεν υπήρχε η έννοια του έθνους πριν τον 18ο αι.
και ότι τα έθνη είναι κατασκευή του δυτικού διαφωτισμού, είναι
απαράδεκτος, ανιστόρητος και επικίνδυνος. (Και, ο ίδιος ο ισχυρισμός,
επαν-εφεύρεση του... 20ού αιώνος (μετά την παλαιομαρξιστική πρώτη
εφεύρεσή του), υποστηριζόμενη σήμερα εντόνως από την, επιθυμούσα
την πολτοποίηση και εξουσιασμό των λαών, νέα τάξη πραγμάτων.)
Εκείνο που εφευρέθηκε τότε στην Δύση ήταν το δυτικό εθνικό
κράτος, όχι το έθνος, το οποίο υπήρχε από τότε που εμφανίστηκαν
οι οργανωμένες κοινωνίες. (Και πάλι βέβαια έχουμε στην Ευρώπη
και εθνικά κράτη αιώνες πριν τον Διαφωτισμό.)
Αλλά και αν κάποια από τα σύγχρονα Ευρωπαϊκά έθνη σχηματίστηκαν
και συνειδητοποιήθηκαν προσφάτως, αυτό ουδόλως έχει να κάνει με το
Ελληνικόν, το οποίο είναι έθνος πανάρχαιο και συνείδησή του δεν
απετέλεσε ο νεώτερος βρετανικός (με έμφαση στην γλώσσα), γερμανικός
(με έμφαση στην φυλετική καταγωγή) ή γαλλικός (με έμφαση στην κοινή
συνείδηση) εθνικισμός, αλλά η πορεία των χιλιετιών, η καταγωγή,
ο πολιτισμός που οι χιλιετίες συσσώρευσαν και αφομοίωσαν στον λαό
αυτόν. Επί τουρκοκρατίας π.χ. τα ανωτέρω στοιχεία εκφράστηκαν μέσω
της θρησκείας, η οποία έτσι απετέλεσε βασικό στοιχείο εθνικού
προσδιορισμού και διατηρήσεως της ιστορικής συνέχειας. Είναι
προφανές λοιπόν ότι υπάρχει διαφορά με τα νεώτερα Ευρωπαϊκά
έθνη.

Το Ελληνικόν Έθνος υφίσταται, όπως μαρτυρεί η Μυθολογία, από
καταβολής κόσμου και έχει θεια καταγωγή, από τους Ολύμπιους και
λοιπούς θεούς, ημιθέους, ήρωες και γενάρχες και, πάνω απ' όλα,
την Ελληνική Γη.

"Γης παις ειμι και Ουρανού αστερόεντος, αυτάρ εμοί γένος ουράνιον."
(Ορφεύς, αποσπ. 17, 11-12)

Ο Ζευς αποκαλείται από τον Όμηρο ("Οδύσσεια", Α 28)
"πατήρ ανδρών τε θεών τε".

"ως ωμόθεν γεγάασι θεοί θνητοί τ' άνθρωποι"
("κοινή την καταγωγή είχανε οι αθάνατοι θεοί και οι θνητοί άνθρωποι")
(Ησίοδος, "Έργα και Ημέραι", 108)

"Εν ανδρών, εν θεών γένος• εκ μιας δε πνέομεν ματρός αμφότεροι."
(Πίνδαρος, "Νέμεα", Ωδή 6η)

Κατά την πάροδο των χιλιετιών, η εθνική συνείδηση άλλοτε
εντεινόταν (κυρίως σε περιόδους όπου το Έθνος εβρίσκετο εν κινδύνω)
και άλλοτε ατονούσε, χωρίς όμως να παύσει ποτέ να υφίσταται.

Έτσι, επί Περσικών Πολέμων, οι Αθηναίοι λέγουν προς τους
Λακεδαιμονίους (Ηροδότου "Ιστορίαι", βιβλ. 8, 144, 14-17):
"αύτις δε το Ελληνικόν, εόν όμαιμόν τε και ομόγλωσσον και θεών
ιδρύματά τε κοινά και θυσίαι ήθεά τε ομότροπα, των προδότας γενέσθαι
Αθηναίους ουκ αν ευ έχοι."

Η συνειδητοποίηση αυτή του Ελληνικού "τρόπου", οι αξίες και τα ήθη,
οδηγούν σε τέτοια άνθηση της Παιδείας, ώστε ο Ισοκράτης να θεωρήσει
την Παιδεία αυτή ως το μέγα κριτήριο της Ελληνικότητος
("Πανηγυρικός", 50):
"Τοσούτον δ' απολέλοιπεν η πόλις ημών περί το φρονείν και λέγειν
τους άλλους ανθρώπους, ώσθ' οι ταύτης μαθηταί των άλλων διδάσκαλοι
γεγόνασι και το των Ελλήνων όνομα πεποίηκε μηκέτι του γένους αλλά
της διανοίας δοκείν είναι, και μάλλον Έλληνας καλείσθαι τους της
παιδεύσεως της ημετέρας ή τους της κοινής φύσεως μετέχοντας."

Φθάνουμε στον Ευσέβιο, επίσκοπο Καισαρείας (επί Μεγάλου
Κωνσταντίνου) ο οποίος γράφει ("Ευαγγελική Προπαρασκευή", βιβλ. 8,
κεφ. 14, παραγρ. 66, στιχ. 6-8):
"Μόνη γαρ η Ελλάς αψευδώς ανθρωπογονεί, "φυτόν ουράνιον" και
βλάστημα θείον ηκριβωμένον, λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον
επιστήμηι."

Ο Ελληνικός αυτός Πολιτισμός, όπως έχει εξελιχθεί, εκφράζοντας
πάντοτε τις αιώνιες Ελληνικές Αξίες, είναι το βασικό συστατικό της
συνείδησης και ιδεολογίας της Αυτοκρατορίας. Της οποίας ο λαός είναι
ο "περιούσιος". Συνιστά ο λαός της Αυτοκρατορίας, βάσει αυτής της
ιδεολογίας, ένα έθνος; Δεν παύει μάλλον η Αυτοκρατορία να είναι
πολυεθνική, με περιούσιον όμως εν αυτή έθνος το Ελληνικό και
τον πολιτισμό του κυρίαρχο.

Και πολύ γρήγορα η Αυτοκρατορία ταυτίζεται απολύτως με το
Ελληνικό Έθνος, ενώ και η συναίσθηση της καταγωγής γίνεται πια
απόλυτα ξεκάθαρη και έντονη.
Η συνειδητοποίηση αυτή του Ελληνισμού έχει τις βάσεις
της αρκετούς αιώνες πριν τον... 18ο αι. Γίνεται ιδιαίτερα έντονη
μετά την σύγκρουση με τους Φράγκους και Λατίνους (867, επί Φωτίου
του Μεγάλου, το πρώτο σχίσμα, 1204, επί Μιχαήλ Κηρουλαρίου, το
οριστικό) και ακόμα περισσότερο τη φραγκική κατάκτηση (1204).

Ο Charles Diehl γράφει: "Σ' αυτή την πόλη (Κων/πολη), η οποία επί
τόσο μακρό διάστημα είχε υποστηρίξει ότι είναι κληρονόμος της ρωμαϊκής
παραδόσεως, είναι σημαντικό να σημειώσει κανείς την καταπληκτική
αναβίωση της μνήμης του ελληνικού παρελθόντος και να παρατηρήσει
τη γένεση ενός ελληνικού πατριωτισμού, ο οποίος είναι έκφραση μιας
από τις ιδέες που οδήγησαν στην ανασύσταση της νέας Ελλάδος το 19ο αι."

Και οι Φράγκοι, όπως μας λέει ο στιχουργός του "Χρονικού του
Μορέως", γνώριζαν ότι οι Βυζαντινοί "από τη Ρώμη απήρασιν το όνομα των
Ρωμαίων" αλλά "Έλληνες είχαν το όνομα, ούτως τους ωνομάζαν."

Ήδη τον 11ο αι. η Άννα Κομνηνή ("Αλεξιάς") χρησιμοποιεί το όνομα
"Έλληνες" ως εθνικό προσδιορισμό του λαού της Αυτοκρατορίας.

Και την ίδια περίπου εποχή, κατά τον Runciman, οι αυτοκράτορες
αρχίζουν να αποκαλούνται και "Βασιλείς των Ελλήνων".

Ο Νικήτας Χωνιάτης ("Ιστορία") τον 12ο αι. χαρακτηρίζει
τους δυτικούς "σκοτεινές φυλές που ανάμεσά τους δεν καταφεύγει
ούτε η χάρις ούτε η μούσα", οι οποίες φυλές μόνο από την
Κωνσταντινούπολη παίρνουν φως.

Ο Αυτοκράτωρ της Νικαίας Ιωάννης Δούκας Βατάτζης γράφει προς τον
πάπα Γρηγόριο Θ' περί της σοφίας η οποία "εν τω γένει των Ελλήνων ημών
βασιλεύει". Υποστηρίζει ότι η μεταφορά της κληρονομιάς του Μεγάλου
Κωνσταντίνου είναι εθνική "εις το ημέτερον γένος" (και δεν ανήκει
επομένως στον Λατίνο, πλέον, αυτοκράτορα της Κωνσταντινουπόλεως).
Ο υιός του Βατάτζη Θεόδωρος Β' Λάσκαρις προβάλλει το όνομα των
Ελλήνων με πραγματικό εθνικιστικό ζήλο ("Χριστιανική Θεολογια", 7):
Δεν τονίζει απλώς ότι "απασών γλωσσών το ελληνικόν υπέρκειται γένος",
αλλά και ότι "Πάσα τοίνυν φιλοσοφία και γνώσις Ελλήνων εύρεμα... Συ
δε, ω Ιταλέ, τίνος ένεκεν εγκαυχά;".

Και ο Γεώργιος Γεμιστός - Πλήθων (15ος αι.):
"Έλληνες γαρ το γένος εσμέν, ως η ημετέρα γλώσσα και παιδεία μαρτυρεί."

Ιδού η "νέα" (ή μάλλον παντοτινή) εθνική συνείδηση του Ελληνισμού.

Επί Επαναστάσεως ο Στρατηγός Μακρυγιάννης λέγει:
"Αυτά τα αγάλματα, όσα τάλιρα και να σας δώσουν, να μην καταδεχτείτε
να φύγουν από την πατρίδα μας. Γι' Αυτά πολεμήσαμε."

Ξέρει τι λέει ο Μακρυγιάννης, και πώς πρέπει να ερμηνεύσουμε τα
λόγια του; είναι χαρακτηριστικά της εθνικής συνειδήσεως των Ελλήνων
και της ιστορικής συνέχειας του Ελληνισμού;

Στην "Ιστορία του Ελληνικού Έθνους", 1975, τ. ΙΑ', σελ. 433,
ο Λ. Βρανούσης , γράφει (ένθερμος θαυμαστής του Νεοελληνικού
Διαφωτισμού, δεν θεωρεί όμως, όπως θα δούμε, τεχνητό κατασκεύασμα
του τελευταίου το Ελληνικό Έθνος):
"Ιστορική συνέχεια και εθνική συνείδηση. Σταθερό υπόβαθρο η
παράδοση. [σ.σ. προ της παιδείας του Διαφωτισμού] Εκτέθηκαν
προηγουμένως οι παράγοντες που συνετέλεσαν στο να διασωθή και να
συγκροτηθή ως "γένος" [σ.σ. επ' αυτού βλέπε και παρακάτω] ό,τι
επέζησε από τον ελληνοβυζαντινό κόσμο μετά τη θεομηνία των οθωμανικών
κατακτήσεων. Αποφασιστικώτατα συνέβαλαν οι πνευματικοί παράγοντες: η
θρησκεία, συνεκτικός δεσμός και προστατευτικό τείχος, η κοινή γλώσσα, ο
χώρος και ο λαός με την ιστορική του συνέχεια, οι πατροπαράδοτοι θεσμοί
και παραδόσεις, η συλλογική μνήμη του κοινού παρελθόντος, η κοινή μοίρα
του παρόντος, οι ίδιες παρήγορες ελπίδες για το μέλλον. Η συνοχή του
Γένους υπάρχει ήδη διαμορφωμένη στο ιδεολογικό του υπόβαθρο: από
τη μια, η βυζαντινή κληρονομιά - η "θεόσδοτη" βασιλεία των "αγίων
αυτοκρατόρων", η "θεοφρούρητη" Εκκλησία, ο "οικουμενικός" πατριάρχης,
ο "περιούσιος λαός" της Ορθοδοξίας -, απροσδιόριστος ίσως μυστικισμός,
αλλά αέναη πάντοτε πηγή μεσσιανικής προσδοκίας, αυτοπεποιθέσεως και
οραματισμών. από την άλλη, οι αρχαίοι προγονοί, η δόξα των αιώνων,
σοφοί και ήρωες, τιμωροί των Ασιατών και κοσμοκράτορες.
Ο υπόδουλος Ελληνισμός είναι ένας κόσμος που γαλουχείται με τους
θρύλους του "μαρμαρωμένου βασιλιά", αναζητεί το "πλήρωμα του χρόνου"
στα χρησμολόγια, ιστορεί στις τοιχογραφίες των εκκλησιών τον Ακάθιστο
με την πολιορκημένη Κωνσταντινούπολη κάτω από τη σκέπη της Υπερμάχου,
ζωγραφίζει όμως και τους "Έλληνες" φιλοσόφους δίπλα στους προφήτες`
ονομάζει "ελληνικά" τα κυκλώπεια τείχη και φαντάζεται τους "Έλληνες"
μυθικούς γίγαντες` ξέρει για κάθε ακρόπολη ή πεδίο μάχης θαυμαστές
ιστορίες που συνέβησαν "στον καιρό των Ελλήνων"` έμαθε να απαντά στις
γοργόνες ότι "ζη ο βασιλιάς Αλέξανδρος"` ρωτάει και ξέρει ποιους
μεγάλους άνδρες έβγαλε ο τόπος του στην αρχαιότητα` μοχθεί να σπουδάσει
τα "ελληνικά" των παλαιών βιβλίων, διότι είναι η γλώσσα του Ευαγγελίου
και των Πατέρων της Εκκλησίας, αλλά και η γλώσσα των σοφών του
προγονών` σκύβει με κατάνυξη στα συναξάρια των νεομαρτύρων, που
τονώνουν την εγκαρτέρηση με την υπόσχεση ουράνιων φωτοστεφάνων, αλλά
παθαίνεται διαβάζοντας τη "φυλλάδα του Μεγαλέξαντρου", τον οποίο
προσμένει να ξαναφανεί, τιμωρός και δικαιοκρίτης.
Στο γόνιμο αυτό έδαφος έριχνε ολοένα και πλουσιώτερο τον σπόρο της η
Παιδεία. [σ.σ. Υπήρχε "γόνιμο έδαφος" επομένως, δεν "χαλκεύθηκε" εκ του
μηδενός η εθνική συνείδηση, απέρρεε από την ίδια τη φύση των πραγμάτων,
τη ζωντανή αίσθηση της ιστορικής συνέχειας του Ελληνισμού.] Η επίγνωση
της προγονικής κληρονομιάς, κάτι σαν συναίσθημα υπέροχης, γίνεται
αυτοπεποίθηση. Από τις μυστικές πηγές των μεσσιανικών προσδοκιών
αναδύεται η πίστη σε κάποια ιστορικά πεπρωμένα. Κανείς δεν αμφιβάλλει
ότι, μετά την εβδομάδα των Παθών, έρχεται η Ανάσταση."

Στην "Ιστορία του Ελληνικού Έθνους", 1975, τ. ΙΑ', σελ. 349, ο
Κ.Θ. Δημαράς επισημαίνει το ρόλο, στα χρόνια της τουρκοκρατίας, της
συνείδησης της ιστορικής συνέχειας του Ελληνισμού. Αναφέρει:
"Ο Γεώργιος Γεμιστός Πληθών διακηρύσσει: "Εσμέν γαρ ουν Έλληνες το
γένος, ως η τε φωνή και η πάτριος Παιδεία μαρτυρεί." Δύο ημέρες πριν
την Άλωση, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ονομάζει την πόλη "ελπίδα και
χαράν πάντων των Ελλήνων".
Δεν έχουν περάσει εκατό χρόνια από την Άλωση, και ο Αντώνιος
Έπαρχος γράφει το μακρό του αρχαϊκό ποίημα "Θρήνος εις την Ελλάδος
καταστροφήν". Σύγχρονός του είναι ο αρχηγός μισθοφόρων Θωμάς, ο οποίος
προσφωνεί τους συμπατριώτες του που οδηγεί στην μάχη: "Ελλήνων γαρ
εσμέν παίδες, και βαρβάρων σμήνος ου πτοούμεθα.""
Παρακάτω αναφέρεται στον σπουδαίο Φαναριώτη λόγιο Δ. Καταρτζή, ένα
πνεύμα ικανό να αντιλαμβάνεται τα μηνύματα των νέων καιρών, χωρίς
όμως να αποκόπτεται καθόλου από την παλαιά Φαναριώτικη παράδοση. Έτσι
ο Καταρτζής το 1783 εξακολουθεί να προτιμά το όνομα "Ρωμιός" αντί του
"Έλλην", καθώς, λέει, "όξ' απ' τους σπουδαίους μας οπού είπα, όλο
το έθνος μας τώρα, όταν λεν Έλληνα, νοούνε ειδωλολάτρη. Πως είχαμε
προγονούς τους Έλληνες τιμή μεγαλωτάτη, χωρίς να πρετεντέρουμε
τ' όνομα". επισημαίνει όμως:
"Αφ' ου ένας Ρωμηός συλλογιστή μια φορά πως κατάγεται από τον
Περικλέα, Θεμιστοκλέα και άλλους παρόμοιους Έλληνες, ή απ' τους
συγγενείς του Θεοδοσίου, του Βελισαρίου, του Ναρσή, του Βουλγαροκτόνου,
του Τζιμισκή, κ' άλλων τόσων μεγάλων Ρωμαίων, ή έλκει το γένος του
από κανέναν άγιο, ή από κανέναν του συγγενή, πώς να μην αγαπά τους
απογόνους εκείνων κ' αυτωνών των μεγάλων ανθρώπων; Πώς να μην τό 'χη
χαρά του να δυστυχή σε τέτοια πολιτική κοινωνία που συναπαρτίζουν
αυτοί; Πώς να μην πονή αιωνίως το έδαφος που τους ανάθρεψ' εκείνους
κ' αυτουνούς; Και τραβώντας ασμένως τον δούλειο του ζυγό, πώς να μη
βρέχη με δάκρυα τον τόπο που έβαψαν με το αίμα τους, εκείνοι για δόξα,
κ' αυτοί για τη σωτηρία τους;
Όντας λοιπόν κ' εμείς οπωσούν ένα έθνος, κ' έχοντας πατρίδα φίλον
έδαφος..."
(Βλ. και σελ. 443)

Το κατά καιρούς κατηγορηθέν Πατριαρχειο λέγει, επι τουρκοκρατίας,
στον διεξαχθέντα διάλογο με τους Βρετανούς προτεστάντες:
"...πάλαι μεν Ελλήνων, νυν δε Γραικών και Νέων Ρωμαίων δια την
Νέαν Ρώμην καλουμένων..."
Δηλ. οι Ρωμαίοι-Ρωμιοί-"Νέοι Ρωμαίοι" απόγονοι και συνέχεια των
"πάλαι καλουμένων Ελλήνων", καλούμενοι σήμερα ούτως εκ της Νέας Ρώμης,
όχι της Πρεσβυτέρας, δηλωτικό επομένως το όνομα της εξελληνίσεως της
Ρώμης, της νίκης της Ελλάδος, και όχι της εκλατινίσεως της Ελλάδος,
της νίκης της Ρώμης, και άρα κάθε άλλο παρά μειωτικό.

Ο Κοραής θα γράψει: "Η ματαιότης δ' αύτη (ότι κατάγονται από τους
αρχαίους Έλληνες), η διάφορα της θρησκείας και των ηθών [...], ταύτα
συνετέλεσαν ώστε μέγα μέρος του Έθνους να θεωρεί εαυτό πάντοτε
αιχμάλωτον, ουδέποτε δε ως δούλον." ενώ ο G.P. Henderson επισημαίνει
ότι "σε όλο το 17ο, το 18ο και στις αρχές του 19ου αι., οι Έλληνες
διετήρησαν το συναίσθημα της μοναδικότητός τους, και το γεγονός αυτό
είναι ο πιο θεμελιακός απ' όλους τους παράγοντες που έκαναν δυνατή την
πνευματική τους αναγέννηση, η οποία προηγήθηκε της πολιτικής αναστάσεως
της νέας Ελλάδος."
Παρατηρώντας την συνείδηση αυτή, στα χρόνια της τουρκοκρατίας,
της ιστορικής συνέχειας και της μοναδικότητος του Ελληνισμού, ο
Κ. Παπαρρηγόπουλος θα γράψει ότι "το έθνος του 1821 ήταν το ίδιο και
απαράλλαχτο με το έθνος του 1453".

Λέγει ο Κολοκοτρώνης στον Στρατηγό Hamilton:
"Εμείς, καπετάν Άμιλτον, δεν εκάμαμε ποτέ συμβιβασμό με τους
Τούρκους. Άλλους έκοψαν, άλλους σκλάβωσαν με το σπαθί και άλλοι, καθώς
εμείς, ζήσαμε ελεύθεροι από γενεά σε γενεά. Ο βασιλιάς μας εσκοτώθη,
δεν έκαμε καμμιά συνθήκη με τους Τούρκους. Η φρουρά του είχε παντοτεινό
πόλεμο με τους Τούρκους και δύο φρούρια ήσαν ανυπόταχτα. Η φρουρά του
είναι οι κλέφτες και τα φρούρια η Μάνη, το Σούλι και τα βουνά."

"Νεώτερο τεχνητό κατασκεύασμα" λοιπόν το Ελληνικόν Έθνος,
η' αιώνιος, πάντοτε ζωντανός και ακμαίος, οργανισμός, φορεύς αξιών
και δημιουργός πολιτισμού;

Φειδίας Ν. Μπουρλάς
http://surf.to/phidias

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2008

ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ ΕΠΕΤΕΙΟΛΟΓΙΟΝ

1 Δεκεμβρίου
Ναούμ προφ., Φιλαρέτου Ελεήμονος, Θεοκλήτου Λακεδαιμονίας

1818 Μύηση του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη στην Φιλική Εταιρεία από τον
Φιλικό οπλαρχηγό Χρήστο Αναγνωσταρά.

1821 Ο Ηλίας Μαυρομιχάλης, μετά την ανακήρυξή του ως Αρχηγού των
όπλων της Αττικής, φθάνει με δύναμη Μανιατών στην Αθήνα.
Από τους πληρεξουσίους της Πελοποννήσου εκλέγεται πρόεδρος
της τοπικής γερουσίας ο επίσκοπος Βρεσθένης Δημήτριος.

1823 Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος πολιορκεί την Χαλκίδα.

1834 Άφιξη του Βασιλέως Όθωνος στην Αθήνα, νέα πρωτεύουσα του
Ελληνικού Κράτους.

1913 Στο Φρούριο Φιρκά των Χανίων υψώνεται η Γαλανόλευκη από τον
Βασιλέα Κωνσταντίνο και τον Πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο,
ενώ ο Κρητικός λαός που έχουν συγκεντρωθεί στο χώρο του
λιμανιού παραληρούν από ενθουσιασμό. Έτσι επισφραγίζεται η
Ένωση της Κρήτης με την Μητέρα Ελλάδα, που τυπικά είχε γίνει
με τις συνθήκες του Λονδίνου και του Βουκουρεστίου.
---------------
2 Δεκεμβρίου
Αββακούμ προφ., Μυρόπης μ., Κυρίλλου Φιλωτέου, Μωυσέως ομολογ.

1823 Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μονρόε, αναγνωρίζει ότι έχει δημιουργηθεί
ήδη κυρίαρχη Ελληνική επικράτεια και προτείνει στο Αμερικανικό
Κογκρέσσο την αποστολή αμερικανού πρεσβευτή στην Ελλάδα.
---------------
3 Δεκεμβρίου
Σοφονίου προφ., Θεοδούλου του δια Χρ. σαλού, Γαβριήλ επ. Γάνου ιερομ.

1659 Οι τούρκοι αποκεφαλίζουν στην Προύσα τον νεομάρτυρα Γαβριήλ,
Μητροπολίτη Προύσας.

1813 Οι τούρκοι αποκεφαλίζουν στην Χίο τον νεομάρτυρα Αγγελή από
το Άργος.

1822 Οι τούρκοι του Ναυπλίου, μετά από την υπογραφή συμφωνίας,
παραδίδουν την πόλη και τα φρούριά της στον Θ. Κολοκοτρώνη.

1912 Η ιστορική ναυμαχία της Έλλης, στην οποία ο Ελληνικός Στόλος
με επικεφαλής το Θ/Κ "Αβέρωφ" καταναυμαχεί τον τουρκικό και
εξασφαλίζει την κυριαρχία του Αιγαίου. Πρωταγωνιστής της νίκης
ο Ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης.
---
"Με την βοήθειαν του Θεού, τας ευχάς του Βασιλέως και εν ονόματι
του δικαίου, πλέω μεθ' ορμής ακαθέκτου και με την πεποίθηση της νίκης,
προς συνάντησιν του εχθρού του Γένους."
(Υποναύαρχος Π. Κουντουριώτης, Αρχηγός Στόλου Αιγαίου,
ναυτικό σήμα 3 Δεκ. 1912)
---

1940 Ο Ελληνικός Στρατός (Μεραρχία Ιππικού), μετά από σκληρό αγώνα,
απελευθερώνει την Πρεμετή της Βορείου Ηπείρου.

1944 Διαδήλωση των κομμουνιστών στην Αθήνα καταλήγει σε αιματηρά
επεισόδια. Ξεκινά η σύγκρουση των "Δεκεμβριανών" που θα
διαρκέσει 33 ημέρες και θα αφήσει πίσω δεκάδες χιλιάδες
νεκρούς και εγκλήματα ανείπωτης φρίκης.
---------------
4 Δεκεμβρίου
+ Βαρβάρας Μεγαλομ., Ιωάννου Δαμασκηνού, Σεραφείμ Φαναρίου ιερομ.

1373 Οι Γενουάτες καταλαμβάνουν την Λευκωσία.

1897 (ν. ημ.) Συνθήκη ειρήνης μεταξύ Ελλάδος και τουρκίας, μετά από
τον ατυχή πόλεμο του 1897. Με αυτήν τροποποιούνται τα ελληνο-
τουρκικά σύνορα εις βάρος της Ελλάδος και επιβάλλεται στην
Ελλάδα ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος και η υποχρέωση να
καταβάλει στην Τουρκία 4.000.000 τουρκικές λίρες ως πολεμική
αποζημίωση.

1950 Το Σμήνος Μεταφορικών Αεροσκαφών του Ελληνικού Εκστρατευτικού
Σώματος Κορέας αναλαμβάνει από το αεροδρόμιο Χουνγκάτ της Κορέας
τις πρώτες αποστολές μεταφοράς τραυματιών από το πεδίο μάχης. Για
την δράση του αυτή τιμήθηκε με Εύφημο Μνεία από τον Πρόεδρο των
ΗΠΑ.
---------------
5 Δεκεμβρίου
+ Σάββα ηγιασμένου, Διογένους μ., Φιλοθέου Καρεώτου

1403 Οι Μογγόλοι, υπό τον Ταμερλάνο, νικούν τους τούρκους και
καταλαμβάνουν την Σμύρνη.
---------------
6 Δεκεμβρίου
+ Νικολάου Μύρωνος της Λυκίας
(Εορτή Πολεμικού Ναυτικού)

1657 Οι τούρκοι απαγχονίζουν τον νεομάρτυρα Νικόλαο Καραμάνο
στην Σμύρνη.

1821 Οι τούρκοι, υπό τον Μουσταφά μπέη, νικούν τους Έλληνες στον
Σταυρό της Κρήτης.

1915 Συγκροτείται στην Θεσσαλονίκη η Επιτροπή Εθνικής Άμυνας.

1920 Ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος επανέρχεται στην Ελλάδα και
αποκαθίσταται στον θρόνο.

1940 Ο Ελληνικός Στρατός (Α' ΣΣ) απελευθερώνει τους Αγίους Σαράντα
στην Βόρειο Ήπειρο.

1942 Ιταλοί και αλβανοί εκτελούν στην Παραμυθιά Έλληνες πατριώτες.
---------------
7 Δεκεμβρίου
+ Αμβροσίου Μεδιολάνων, Γερασίμου εν Ευβοία μ.

1826 Ο Καραϊσκάκης, μαζί με το ιππικό του Χατζημιχάλη, κατατροπώνει
τους τούρκους στο Τουρκοχώρι Λιβαδειάς. Οι απώλειες των
τούρκων ήταν 100 νεκροί και 400 κτήνη φορτωμένα με τρόφιμα.

1912 Ο Ελληνικός Στρατός (ΙΙΙ Μεραρχία) απελευθερώνει την Κορυτσά.

1940 Ο Ελληνικός Στρατός απελευθερώνει το Δέλβινο.
---------------
8 Δεκεμβρίου
+ Προεόρτια Συλλήψεως Αγ. Άννης, Παταπίου οσ., Σωσθένους, Απολλώ, Κηφά

1868 Μεγάλη καταστροφή του Σώματος Μανιατών υπό τον Δημ. Πετροπουλάκη
στις Βρύσες Χανίων, το οποίο κύκλωσαν ισχυρές δυνάμεις τουρκικού
στρατού του Μεχμέτ Πασά.

1940 Ο Ελληνικός Στρατός (IV Μεραρχία) απελευθερώνει το Αργυρόκαστρο.

1943 Γερμανοί κατακτητές εισέρχονται στην Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου
και φονεύουν 13 υπερήλικες μοναχούς, 3 υπηρέτες, ένα
προστατευόμενο ορφανό ηλικίας 7 ετών και 5 προσκυνητές.

1944 Το Σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη ανθίσταται ηρωικώς και
αποκρούει σφοδρή επίθεση των κομμουνιστών ανταρτών. Η νίκη
αυτή των εθνικών δυνάμεων αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα,
αποφασιστικής σημασίας επεισόδια της αιματηρής περιόδου των
"Δεκεμβριανών".
---------------
9 Δεκεμβρίου
+ Σύλληψις Αγίας Άννης, Άννης προφ., Στεφάνου νεοφανούς

1825 Οι Έλληνες επαναστάτες αποτυγχάνουν να σταματήσουν τους
αιγυπτίους κοντά στον Αλφειό.

1898 Ο Πρίγκηψ Γεώργιος, διορισθείς Ύπατος Αρμοστής της Κρήτης,
αποβιβάζεται στα Χανιά. Η Κρήτη αποτελεί στο εξής "Αυτόνομη
Πολιτεία", υπό την υψηλή κυριαρχία του σουλτάνου.

1912 Το υποβρύχιο "Δελφίν", με κυβερνήτη τον Υποπλοίαρχο Στέφανο
Παπαρρηγόπουλο, επιτίθεται με τορπίλες κατά του τουρκικού
θωρηκτού "Μετζιτιέ". Είναι η πρώτη αναφερόμενη στην παγκόσμια
ναυτική ιστορία επιχείρηση υποβρυχίου με τορπίλη.

1950 Το Στρατηγείο και το Τάγμα του Ελληνικού Εκστρατευτικού Σώματος
Κορέας φθάνουν στο Πουσάν της Νοτίου Κορέας μετά πλου 24 ημερών με
το αμερικανικό οπλιταγωγό "Τζένεραλ Χαν".
---------------
10 Δεκεμβρίου
+ Μηνά Καλλικελάδου, Ερμογένους, Ευγράφου μ.

536 Ο Στρατηγός του Βυζαντίου Βελισσάριος, μετά την νίκη του επί
των Οστρογότθων του Θεοδωρίχου, εισέρχεται θριαμβευτής στην Ρώμη.

1832 Η Σάμος αναγνωρίζεται από τον σουλτάνο Μαχμούτ Β' ως αυτόνομη
ηγεμονία, υποτελής στην τουρκία και υπό την εγγύηση των τριών
Μεγάλων Δυνάμεων (Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία).
---------------
11 Δεκεμβρίου
Δανιήλ και Λουκά των στυλιτών, Δαμασκηνού οσ., Λεοντίου Αχαΐας οσ.

1905 Η ελληνική δύναμη που ήταν εγκατεστημένη στην λίμνη των
Γιαννιτσών, υπό τους Ανθυπολοχαγούς Σταύρο Ρήγα και Γεώργιο
Τόμπρα, προσβάλλει βουλγαρική συμμορία, μέσα στο Αρχοντικό.
Αν και η μάχη είναι δύσκολη εξαιτίας της επέμβασης των
τούρκων, οι Έλληνες αντάρτες κατορθώνουν να διασπάσουν τον
κλοιό και να διαφύγουν.

1942 Οι Υπουργοί Εξωτερικών των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας δηλώνουν
ότι αναγνωρίζουν μετά το τέλος του πολέμου την αποκατάσταση της
ελευθερίας και ανεξαρτησίας της Αλβανίας (συμπεριλαμβανομένης σε
αυτήν και της Βορείου Ηπείρου). Μετά από σχετική διακοίνωση
της Ελληνικής Κυβερνήσεως, ο βρετανός υπουργός Εξωτερικών
προέβη σε διευκρινιστική δήλωση, αναφέροντας ότι το ζήτημα
των αλβανικών συνόρων με την Ελλάδα παραμένει ανοιχτό, για να
συζητηθεί στην διάσκεψη ειρήνης μετά την λήξη του πολέμου.
---------------
12 Δεκεμβρίου
+ Σπυρίδωνος επ. Τριμυθούντος θαυμ., Ιωάννου Ζιχνών οσ., Αιθερίου μ.

627 Ο Αυτοκράτωρ Ηράκλειος συντρίβει στην Νινευί Μεσοποταμίας τον
περσικό στρατό του Χοσρόη.

1803 Το ολοκαύτωμα στο Κούγκι. Ο ιερομόναχος Σαμουήλ με 5 Σουλιώτες,
μπροστά στον κίνδυνο να συλληφθούν από τους τούρκους, βάζει φωτιά
στο βαρέλι με την πυρίτιδα και ανατινάσσονται στον αέρα.

1820 Οι Σουλιώτες επανέρχονται στην Πατρίδα τους, μετά από συμφωνία
με τον Αλή Πασά, και μετέχουν στον πόλεμο μαζί του εναντίον του
σουλτάνου.
---------------
13 Δεκεμβρίου
Ευστρατίου, Αυξεντίου, Ορέστου μ., Λουκίας Παρθένου.

1943 Τραγωδία των Καλαβρύτων. Τα χιτλερικά στρατεύματα εκτελούν
1.048 κατοίκους των Καλαβρύτων και των γειτονικών χωριών,
πολλά από τα οποία πυρπολούν.
Μια ακόμη θυσία των τέκνων της Ελλάδας μας στον βωμό της Ελευθερίας.
---------------
14 Δεκεμβρίου
Θύρσου, Φιλήμονος, Απολλωνίου, Αρριανού μ., Θεοδοσίου Αθηνών

1943 Οι γερμανοί, μετά την καταστροφή των Καλαβρύτων, επανέρχονται
στην Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου, την λεηλατούν, αποκομίζοντας
70 φορτία με κειμήλια, και στην συνέχεια την παραδίδουν στις
φλόγες.

1502 Με συνθήκη μεταξύ βενετίας και τουρκίας, η Πελοπόννησος
περιέρχεται στην τουρκία. Η βενετία διατηρεί το Ναύπλιο και
την Μονεμβασία.

1821 Ανεπιτυχής επίθεση των Ελλήνων επαναστατών στο Ναύπλιο.
---------------
15 Δεκεμβρίου
+ Ελευθερίου ιερομ., Σωσσάνας οσιομ., Βασιλείου μ., Παύλου του Νέου οσ.

1025 Πεθαίνει ο Αυτοκράτοράς μας Βασίλειος Β' ο Βουλγαροκτόνος,
σε ηλικία 70 ετών, μετά από μία ολόκληρη ζωή στην πρώτη
γραμμή των μαχών για την Πατρίδα. Μέγας αυτοκράτωρ, εξαίρετος
στρατηγός και συνετός διοικητής. Η μακροχρόνια βασιλεία του
υπήρξε μία από τις λαμπρότερες περιόδους ακμής της Ρωμανίας,
μία πραγματική εποποιία, κεντρικό πρόσωπο στην οποία ήταν ο
ίδιος. Η μνήμη του έμεινε αθάνατη.

Επιτάφιοι στίχοι αγνώστου συνθέτη για τον Αυτοκράτορα:

Άλλη μεν άλλοι των πάλαι βασιλέων
αυτοίς προαφώρισαν εις ταφήν τόπους·
εγώ δε Βασίλειος, πορφύρας γόνος,
ίστημι τύμβον εν τόπω γης εβδόμου,
και σαββατίζω των αμετρήτων πόνων,
ους εν μάχαις έστεργον, ους εκαρτέρουν·
ου γαρ τις είδεν ηρεμούν εμόν δόρυ,
αφ' ου βασιλεύς ουρανών κέκληκέ με
αυτοκράτορα γης, μέγαν βασιλέα,
αλλ' αγρυπνών άπαντα της ζωής χρόνον
Ρώμης τα τέκνα της νέας ερρυόμην,
οτέ στρατεύων ανδρικώς προς Εσπέραν,
οτέ προς αυτούς τους όρους τους της Έω.
Και μαρτυρούσι τούτο Πέρσαι και Σκύθαι,
συν οις Αρασγοί, Ισμαήλ, Άραψ, Ίβηρ.
Και νυν ορών, άνθρωπε, τόνδε τον τάφον,
ευχαίς αμείβου τας εμάς στρατηγίας.

1821 Κατάληψη του Αγίου Όρους από τους τούρκους επί 9 χρόνια.

1827 Ο Άστιγξ, επιβαίνοντας του ατμοκίνητου πλοίου "Καρτερία",
καταλαμβάνει την νησίδα Βασιλάδι στο Μεσολόγγι. Όσοι από τους
τούρκους δεν φονεύθηκαν, αιχμαλωτίστηκαν.

1828 Ο Άγγλος Στρατηγός Τζωρτζ, με την σύμπραξη Ελληνικού στολίσκου,
απελευθερώνει την Βόνιτσα και εξαναγκάζει τους τούρκους να
περιοριστούν στο φρούριό της.

1942 Το αντιτορπιλικό "Βασίλισσα Όλγα" και το αγγλικό "Πέταρντ"
καταβυθίζουν το ιταλικό υποβρύχιο "Βάρσιεκ" στην περιοχή
Βεγγάζης Λιβύης.

1955 Ο πρώτος νεκρός ήρωας του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνος
της ΕΟΚΑ στην Κύπρο, Χαρ. Μούσκος, πίπτει μαχόμενος στους
αρχαίους Σόλους.
---------------
16 Δεκεμβρίου
Αγγαίου προφ., Θεοφανούς Βασιλίσσης, Μοδέστου Ιεροσολύμων

1867 Οι Κρήτες επαναστάτες κατατροπώνουν στην Δρακωνία Λασιθίου
τουρκικό σώμα, το οποίο κατευθυνόταν προς την Νεάπολη.

1885 Εγκαίνια της Ακαδημίας Αθηνών.
---------------
17 Δεκεμβρίου
+ ΙΑ' Λουκά (Προπατόρων)
Δανιήλ προφήτου, των τριών παίδων, Διονυσίου Αιγίνης

920 Ο Ρωμανός Α' Λεκαπηνός ανακηρύσσεται συναυτοκράτωρ, ως
επίτροπος του ανήλικου αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ζ'
Πορφυρογέννητου.

1823 Στο Αιτωλικό αρχίζει τις εργασίες της η Συνέλευση της Δυτικής
Χέρσου Ελλάδος με πρόεδρο τον Στρατηγό Τσόγκα.

1913 (ν. ημ.) Στην Πρεσβευτική Διάσκεψη του Λονδίνου υποβάλλεται το
"Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας", με το οποίο η Βόρειος Ήπειρος
παραχωρείται στην Αλβανία. Στις αντιδράσεις της Ελληνικής
Κυβερνήσεως, οι πρεσβευτές των Μ. Δυνάμεων τής επιδίδουν
διακοίνωση, με την οποία τής γνωστοποιούν ότι η οριστική απόφαση
για την παραχώρηση των νήσων του Αιγαίου στην Ελλάδα είναι
εξαρτώμενη από την πλήρη συμμόρφωσή της στους όρους του
Πρωτοκόλλου της Φλωρεντίας.

1940 Αποβίβαση του Μακεδονομάχου ιατρού Βασιλείου Βεργή στο
Αγαθονήσι Δωδεκανήσου, όπου με 14 άνδρες εξόντωσε την εκεί
ιταλική φρουρά.

---
To 8libero prwtokollo tns Flwrevtias upegrafn stis 17 Dekembriou 1913.
Idou merika apo osa eipw8nkav gia tnv paradosn apo tis Megales Duvameis
tns Boreiou Hpeirou stnv Albavia:
O Italos prw8upourgos Giovani Giolitti pros tov Ellnva presbn stn
Rwmn Dnmntrio Kaklamavo: "Avagvwrizw oti n B. Hpeiros eivai ellnvikn, ta
dikaiwmata omws evos mikrou laou opws tns Ellados dev eivai duvatov va
uperisxusouv mias megalns duvamews opws tns Italias." !
O suvtagmatarxns Murray, avtapokritns bretavikwv efnmeridwv: "Av n Ellas
eixe teleiws nttn8ei eis tov polemov dev 8a tns epeballovto sklnroteroi
oroi."
O Gallos istorikos kai suggrafeas Rene' Puaux ("Dustuxismevn B. Hpeiros"):
"H Eurwpn prokeitai va epitreyei tn diapra3n evos egklnmatos... Oi Megales
Duvameis 8a exouv paraxwrnsei sto upo8etiko basileio tns Albavias edafn
katoiknmeva apo Ellnves patriwtes."
O Luciano Magrini, Italos avtapokritns tns milavezikns efnmeridas
"Secolo", katngorei tnv kubervnsn tns xwras tou oti aparvietai tis arxes pavw
stis opoies stnrixtnke n paliggevesia tns Italias, e3eutelizei tnv istoria
tns, prodidei tn skeyn tou Giuseppe Mancini, askei imperialistikn politikn,
k.lp.
2 Dek. 1913. O Austriakos epitetrammevos prigknpas Furstenburg tnlegrafei
stn Bievvn: "Ep' eukairia x8esivns de3iwsews, o Ellnv Basileus mou eipe oti
... 8a paraitn8ei uper tou uiou tou kai metabaivwv eis tnv Hpeirov meta tnv
ekkevwsiv tns upo twv ellnvikwv strateumatwv, 8a te8n epikefalns twv avtartwv
dia va uperaspisn tnv xwrav kata tou 3evou zugou."

Meta tov nrwiko agwva tou Boreionpeirwtikou laou upo tov Xrnstakn
Zwgrafou, egkatalnf8evtos apo tnv mntera Ellada (apeiloumevns apo tis
Megales Duvameis pws dev 8a tns apodo8ouv ta vnsia tou Aigaiou), kerdn8nke
estw n autovomia (prwtokollo Kerkuras, 17 Ma.i.ou 1914), proswriva dustuxws.

Stis 29 Augoustou 1946 n Gerousia twv Hvwmevwv Politeiwv ynfise tnv
evwsn tns B. Hpeirou me tnv Ellada. Stis 30 Augoustou 1946 to Boreio-
Hpeirwtiko zntnma ete8n stn suvdiaskeyn eirnvns. Katopiv avtidrasewv tns
ESSD kai allwv kommouvistikwv kratwv, to zntnma parepemf8n stous upourgous
e3wterikwv twv Megalwv Duvamewv, oi opoioi apefasisav va suzntn8ei meta
tnv upografn twv suv8nkwv eirnvns gia Germavia kai Austria, kati pou tote
mev faivotav apomakrusmevn pi8avotnta, snmera omws eivai pleov gegovos.
Kai to aitnma gia, toulaxistov, autovomia, paramevei avekplnrwto. To
ellnviko aima pou potise ta bouva tns tris apeleu8erw8eisns apo tov Ellnviko
Strato, mesa stov 20o aiwva (1913, 1914, 1940), B. Hpeirou, boa:
"Auto pou oles oi ellnvikes kubervnseis 8a prepei va 3erouv, eivai oti to
boreionpeirwtiko zntnma ufistatai akomn. Kai auto pou eivai apagoreumevo eis
tous aiwves eivai n aparvnsn autou tou ierou aitnmatos. Ta dikaiwmata mas stn
Boreio Hpeiro eivai iera kai aparagrapta." (Gewrgios Papavdreou, Bouln twv
Ellnvwv, 12 Iouviou 1960.)

Φ.Μ.
---
---------------
18 Δεκεμβρίου
+ Σεβαστιανού, Ζωής μ., Δανιήλ οσ. Μολδαβού, Μιχαήλ ομολογ.

1803 Ο Χορός του Ζαλόγγου: 22 Σουλιώτισσες, οι οποίες είχαν
καταφύγει στον βράχο του Ζαλόγγου, κινδυνεύοντας να
συλληφθούν από τους τουρκαλβανούς, έστησαν χορό και
τραγουδώντας γκρεμίστηκαν στο βάραθρο με τα παιδιά τους,
προτιμώντας τον θάνατο από την ατίμωση και την σκλαβιά.

---
Έχε γεια καϋμένε κόσμε,
έχε γεια γλυκειά ζωή,
κι εσύ δύστυχη Πατρίδα
έχε γεια παντοτινή.

Έχετε γεια βρυσούλες,
λόγγοι, βουνά, ραχούλες,
έχετε γεια βρυσούλες
κι εσείς Σουλιωτοπούλες.

Στη στεριά δεν ζει το ψάρι
μήτ' ο ανθός στην αμμουδιά
κι οι Σουλιώτισσες δεν ζούνε
δίχως την ελευθεριά.

Έχετε γεια βρυσούλες,
λόγγοι, βουνά, ραχούλες,
έχετε γεια βρυσούλες
κι εσείς Σουλιωτοπούλες.

(Δημοτικό)
---

1821 Αποστέλλονται από την Ισπανία 300 εθελοντές φιλέλληνες,
για να πολεμήσουν στο πλευρό των επαναστατικών δυνάμεων.

1943 Γερμανικά στρατεύματα κατοχής εκτελούν 118 κατοίκους του
χωριού Δράκεια της Μαγνησίας.
---------------
19 Δεκεμβρίου
Βονιφατίου, Ευτυχίου Θεσ/νίκης μ., Τιμοθέου διακ.

1797 (ν.ημ.) Συλλαμβάνεται στην Τεργέστη από τις Αυστριακές Αρχές,
μετά από προδοσία, ο σπορεύς της Ελευθερίας των Ελλήνων, πρωτεργάτης
της Ανάστασης του Γένους, Ρήγας Φεραίος-Βελεστινλής, και οι 7
συνεργάτες του, οι οποίοι και φυλακίζονται με την κατηγορία της
επαναστατικής δράσεως. Τελικά εκτελούνται με πλήρη μυστικότητα,
πιθανότατα στις 13/24 Ιουν. 1798.

---
Ως πότε παλικάρια να ζούμεν στα στενά,
μονάχοι σα λιοντάρια, σταις ράχες, στα βουνά;
Σπηλιές να κατοικούμεν, να βλέπωμεν κλαδιά,
να φεύγωμ' απ' τον Κόσμον, για την πικρή σκλαβιά,
νά χάνωμεν αδέλφια, Πατρίδα και γονείς,
τους φίλους, τα παιδιά μας κι όλους τους συγγενείς;

Καλλιό 'ναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή!...

"Ω Βασιλεύ του Κόσμου, ορκίζομαι σε Σε,
στην γνώμην των Τυράννων να μην έλθω ποτέ!
Μήτε να τους δουλεύσω, μήτε να πλανηθώ
εις τα ταξίματά τους, για να παραδοθώ.
Εν όσω ζω στον κόσμον, ο μόνος μου σκοπός,
για να τους αφανίσω, θε νά 'ναι σταθερός.
Πιστός εις την Πατρίδα, συντρίβω τον ζυγόν,
αχώριστος για νά 'μαι υπό τον στρατηγόν.
Κι αν παραβώ τον όρκον, ν' αστράψ' ο Ουρανός
και να με κατακάψη, να γένω σαν καπνός!"

(Ρήγα Βελεστινλή, "Θούριος")
---

1949 Έπειτα από διακοπή 9 ετών, λόγω της γερμανικής κατοχής και
της κομμουνιστικής ανταρσίας, επαναρχίζει η λειτουργία της
σιδηροδρομικής γραμμής Αθηνών-Θεσσαλονίκης.
---------------
20 Δεκεμβρίου
Ιγνατίου του Θεοφόρου, Φιλογονίου Αντιοχείας, Ιωάννου του Ράπτου νεομ.

1522 Μετά από πεντάμηνη πολιορκία από τις δυνάμεις του Σουλεϊμάν
του Μεγαλοπρεπούς, οι ενετοί παραδίδουν την Ρόδο στους
τούρκους, υπό όρους.

1652 Αποκεφαλισμός στην Κωνσταντινούπολη από τους τούρκους του
νεομάρτυρα Ιωάννη από την Θάσο.

1821 Πραγματοποιείται στην Επίδαυρο η Α' Εθνική Συνέλευση,
εις την οποία λαμβάνουν μέρος αντιπρόσωποι της Πελοποννήσου,
της Ανατολικής και Δυτικής Στερεάς Ελλάδος, των Σπετσών,
Ύδρας, Κάσου και Ψαρών. Η Συνέλευση εξέφραζε την ενότητα
του αγωνιζόμενου για την Ελευθερία Ελληνισμού.

1912 Ο Συνταγματάρχης Δεληγραμματίνης αναγκάζει τους τούρκους
που κατείχαν την Χίο να παραδοθούν.
---------------
21 Δεκεμβρίου
Ιουλιανής και 500 μ., Θεμιστοκλέους μ.

1821 Νικηφόρος μάχη στο Βαρύπετρο Χανίων.

1824 Πολιτικοί και στρατιωτικοί συγκροτούν συνέλευση στο Μεσολόγγι,
με αρχηγό τον Μαυροκορδάτο.

1825 Σφοδρός κανονιοβολισμός του Μεσολογγίου από τον Κιουταχή πασά.

1828 Υπογράφεται το διάταγμα της ιδρύσεως της Στρατιωτικής
Σχολής Ευελπίδων από τον Ιωάννη Καποδίστρια. Η λειτουργία
της Σχολής είχε ήδη ξεκινήσει από την 1η Ιουλίου.
---------------
22 Δεκεμβρίου
+ Αναστασίας φαρμακολυτρίας, Χρυσογόνου και Θεοδότης μ.

1867 Ο οπλαρχηγός Γογονής εξοντώνει την οπισθοφυλακή του Χουσεΐν
Αβνή πασά, κοντά στον Φρε Χανίων.

1940 Ο Ελληνικός Στρατός (ΙΙΙ Μεραρχία), μετά από σκληρό αγώνα,
εισέρχεται απελευθερωτής στην Χειμάρρα της Β. Ηπείρου.

Το υποβρύχιο "Παπανικολής", με κυβερνήτη τον Πλωτάρχη
Μιλ. Ιατρίδη, βυθίζει το ιταλικό πετρελαιοφόρο "Αντουανέτα",
έξω από τον Αυλώνα.
---------------
23 Δεκεμβρίου
Των 10 μ. εν Κρήτη, Παύλου Νεοκαισάρειας, Νήφωνος Κωνσταντιανής

563 Τελούνται μεγαλοπρεπώς από τον Πατριάρχη Ευτύχιο τα εγκαίνια
του αναστηλωθέντος ναού της Αγίας Σοφίας, μετά την κατάρρευση του
τρούλου από σεισμό το 557.

962 Ο Αυτοκράτωρ Νικηφόρος Φωκάς συντρίβει τους Άραβες στο Χαλέπι
της Συρίας.

1828 Ο Ι. Καποδίστριας διορίζει τους πρώτους υπουργούς του,
Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, Γ. Κουντουριώτη, Α. Ζαΐμη και Σπ. Τρικούπη.
---------------
24 Δεκεμβρίου
+ Προ της Χριστού Γεννήσεως
Ευγενίας Ρωμαίας

1500 Οι ενετοί καταλαμβάνουν από τους τούρκους το κάστρο του Αγίου
Γεωργίου στο Αργοστόλιο Κεφαλληνιάς.

1820 Ο Παπαφλέσσας αποστέλλει επιστολές στους προκρίτους της
Πελοποννήσου, με οδηγίες για την προετοιμασία του Αγώνα.

1821 Ο Σήφακας νικά τον Μουσταφά μπέη, έξω από τα Χανιά.

1823 Φθάνει στο Μεσολόγγι ο Λόρδος Βύρων, όπου γίνεται δεκτός από
τις αρχές, τον λαό και τον στρατό.

1920 Αρχίζει η επιθετική αναγνώριση του Γ' ΣΣ από την Προύσσα προς
το Δορύλαιο (Εσκή Σεχήρ). Το Γ' ΣΣ έφθασε μέχρι την γραμμή
Αβγκίν-Κιβαλίτσα και μετά επέστρεψε στην γραμμή εξόρμησης του,
μέχρι την 1η Ιανουαρίου 1921.

1940 Το υποβρύχιο "Παπανικολής", με κυβερνήτη τον Πλωτάρχη
Μ. Ιατρίδη, τορπιλίζει και βυθίζει το εχθρικό οπλιταγωγό
"Φιρέντσε" στο στενό του Οτράντο.
---------------
25 Δεκεμβρίου
+ Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

820 Δολοφονείται ο Αυτοκράτωρ Λέων Ε' μέσα στον ναό των ανακτόρων.
Στον θρόνο ανέρχεται ο Μιχαήλ Β' Τραυλός.

1059 Ο Αυτοκράτωρ Ισαάκιος Α' Κομνηνός παραιτείται από τον θρόνο.
Τον διαδέχεται ο Κωνσταντίνος Ι' Δούκας.

1809 Επισκέπτεται την Αθήνα ο Λόρδος Βύρων.

1822 Οι υπερασπιστές του Μεσολογγίου, υπό τον Μ. Μαυροκορδάτο,
αποκρούουν με επιτυχία μεγάλη επίθεση 20.000 περίπου τούρκων,
υπό τον Ομέρ Βρυώνη. Η μεγάλη αυτή επιτυχία συμπληρώνεται με
επίθεση αντιπερισπασμού των Πετρόμπεη και Τσόγκα κατά των
στρατοπεδευμένων τούρκων στην Κατοχή Ακαρνανίας.
---------------
26 Δεκεμβρίου
+ ΣΥΝΑΞΙΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Μνήμη Ποιμένων και Μάγων

1825 Ο Ιμπραήμ φθάνει στο Μεσολόγγι και αναλαμβάνει τις
επιχειρήσεις εναντίον της πόλεως, αφού αντικατέστησε τον
Κιουταχή στην αρχηγία των τοπικών τουρκικών στρατευμάτων.

1877 Δύναμη 83 εθελοντών ξεκινά από την ελεύθερη Ελλάδα, για να
κηρύξει την Επανάσταση του αλύτρωτου Ελληνισμού στην Θεσσαλία.

1944 Τμήματα ανταρτών, μετά από σκληρό τετράωρο αγώνα, αποκρούουν
ισχυρή γερμανική επίθεση κατά του χωριού Βρύσες Χανίων.
---------------
27 Δεκεμβρίου
+ Στεφάνου διακ. του πρωτομάρτυρος, Θεοδώρου Γραπτού

537 Εγκαίνια του ναού της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη.
Για τον ναό εργάστηκαν 10.000 εργάτες επί πέντε χρόνια και
δέκα μήνες. Κατά την τελετή των εγκαινίων, ο Αυτοκράτωρ
Ιουστινιανός Α' ύψωσε τα χέρια προς τον ουρανό και φώναξε
"Νενίκηκά σε Σολομών".

1877 Επανάσταση κατά των τούρκων στην περιοχή Πηλίου, μετά την
απόβαση σώματος από 150 άνδρες υπό τον Βούλγαρη.
---------------
28 Δεκεμβρίου
+ Των Αγίων δισμυρίων μ. εν Νικομηδεία, Γλυκερίου μ., Σίμωνος Μυροβλήτου

1667 Πλοιάρια που μετέφεραν Μανιάτες πλήττουν τουρκικά πλοία που
πολιορκούσαν την Κρήτη. Οι τούρκοι ως αντίποινα επεχείρησαν
να καταλάβουν την Μάνη, αλλά συνετρίβησαν.

1826 Ο Γ. Καραϊσκάκης νικά τον Βελή αγά στην θέση "Ομέρ Εφέντι",
κοντά στο Λιδωρίκι Φωκίδος.
---------------
29 Δεκεμβρίου
+ Των υπό Ηρώδου αναιρεθέντων νηπίων, Γεωργίου Νικομηδείας

1922 (π. ημ.) Ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος Α' πεθαίνει εξόριστος στην
πρωτεύουσα της Σικελίας Παλέρμο. Είχε γεννηθεί στην Αθήνα
το 1868 και σπούδασε στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων,
μετεκπαιδευθείς στην Γερμανία, όπου τελειοποίησε και τις
σπουδές του στις Πολιτικές Επιστήμες.
Υπήρξε Αρχιστράτηγος του Ελληνικού Στρατού κατά τους
Βαλκανικούς Πολέμους 1912-13 και υπό την ικανή και αξία
διοίκησή του ο ηρωικός μας Στρατός συνέτριψε τους τούρκους
και τους βουλγάρους και απελευθέρωσε χιλιάδες υποδούλων
αδελφών μας στην Μακεδονία και στην Ήπειρο. Ο Βασιλεύς
Κωνσταντίνος, μαζί με τους επιτελείς του Στρατηγείου
(Π. Δαγκλής, Β. Δούσμανης, Ι. Μεταξάς, Ξ. Στρατηγός, Κ. Νίδερ),
ο Πρωθυπουργός Ελ. Βενιζέλος και ο Π. Κουντουριώτης είναι οι
πρωτεργάτες της εποποιίας των Ενόπλων μας Δυνάμεων κατά την
ένδοξη εκείνη πολεμική περίοδο.

1940 Το υποβρύχιο "Πρωτεύς", με κυβερνήτη τον Πλωτάρχη
Ν. Χατζηκωνσταντή, μετά από επιτυχή τορπιλισμό, βυθίζει έξω
από την νήσο Σάσωνα (στον κόλπο του Αυλώνα Αλβανίας) το
ιταλικό μεταγωγικό "Σαρδηνία". Το υποβρύχιο καταβυθίζεται στην
συνέχεια, αφού εδέχθη εμβολισμό από ιταλικό τορπιλοβόλο.
---------------
30 Δεκεμβρίου
Ανυσίας οσιομ., Λέοντος οσ., Φιλεταίρου Νικομηδείας,
Γεδεών νεομ. εν Τυρνόβω

1818 Σφαγή από τους τούρκους στην Θεσσαλία του νεομάρτυρα Γεδεών
από την Δημητριάδα.

1822 Μάχη στην Άμφισσα και κατάληψη της πόλεως από τους τούρκους.

1950 Το Τάγμα του Ελληνικού Εκστρατευτικού Σώματος Κορέας,
εντεταγμένο στο 7ο Αμερικανικό Σύνταγμα Ιππικού, αναλαμβάνει
την πρώτη πολεμική αποστολή στην Κορέα και εγκαθίσταται
αμυντικώς στην ζωτική περιοχή Κιούμκο-Ρι, κοντά στην Σεούλ.
---------------
31 Δεκεμβρίου
+ Κυριακή προ των Φώτων
Μελάνης οσίας, Γεωργίου θαυμ., Ζωτικού ορφανοτρόφου

450 π.Χ. Αυτοκτονεί ο Θεμιστοκλής ο Αθηναίος, αυτοεξόριστος
στην Μαγνησία της Ιωνίας, για να μην αναγκασθεί να υποκύψει
στις απαιτήσεις του βασιλέως των περσών.

168 π.Χ. Οι Ρωμαίοι καταλαμβάνουν την Ήπειρο και την Μακεδονία.

1822 Οι τούρκοι, υπό τον Ομέρ Βρυώνη, μετά την αποτυχία τους να
καταλάβουν το Μεσολόγγι, λύνουν την πρώτη πολιορκία της πόλεως,
η οποία είχε αρχίσει στις 25 Οκτ. 1822, και συμπτύσσονται προς
την Ήπειρο, για να μην αποκλειστούν στην Αιτωλοακαρνανία. Στο
στρατόπεδό τους εγκατέλειψαν πολλά πυροβόλα, αποσκευές και
εφόδια.

1940 Το υποβρύχιο "Κατσώνης", με κυβερνήτη τον Πλωτάρχη Α. Σπανίδη,
βυθίζει το ιταλικό πετρελαιοφόρο "Κουίντο" έξω από τα χωρικά
ύδατα της Γιουγκοσλαβίας.

1942 Σφαγές Ελλήνων στην Βόρειο Ήπειρο από Ιταλούς και Αλβανούς.